Δεν σας κρύβω πως όταν το 2015, την επομένη κιόλας των εκλογών, έμαθα ότι ο Γιάννης Ρουμπάτης διορίστηκε διοικητής της ΕΥΠ από τον Αλέξη Τσίπρα, σοκαρίστηκα. Να βάλει αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών της Αριστεράς, έναν που είχε χρηματίσει κυβερνητικός εκπρόσωπος του «καταστροφέα της χώρας» Ανδρέα;
Να τοποθετήσει στο πιο νευραλγικό, επικίνδυνο και μυστικοπαθές πόστο έναν δημοσιογράφο που σε όλη του την ζωή μάθαινε για να δημοσιοποιεί;
Ενα στέλεχος του πιο καθεστωτικού συγκροτήματος Τύπου, του Λαμπρακέικου;
Που μάλιστα είχε δουλέψει στην Ουάσιγκτον, στην μητρόπολη του καπιταλισμού, όπου εύκολα κανείς αλλοτριώνεται ή και στρατολογείται;
Και όμως. Ο Γιάννης Ρουμπάτης ήταν επικεφαλής της ΕΥΠ.
Ηξερα βέβαια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012-15 ήταν το πολιτικό Ελντοράντο των Πασόκων που ήθελαν να συνεχίσουν την καριέρα τους ενώ το κόμμα τους πέθαινε, αλλά τόσο Ελντοράντο πια;
Εντάξει, ήξερα πως όποιος Πασόκος περνούσε τότε την πόρτα της Κουμουνδούρου, ό,τι κι αν ήταν πριν, όσο ευνοημένος κι αν ήταν, όσα όργια κι αν είχε κάνει, αθωωνόταν αστραπιαία. Εμπαινε ως πουλημένος, προδότης, μνημονιακός καταστροφέας της χώρας και έβγαινε εντός πενταλέπτου ως αγωνιστής, πατριώτης, αντιμνημονιακός εκδικητής. Αλλά από την αποκάθαρση του προσώπου δια της υποταγής, μέχρι την αναρρίχηση του στην αρχηγία των μυστικών υπηρεσιών του καινούργιου αφεντικού, υπήρχε μια απόσταση βρε αδερφέ.
Βεβαίως, ο κάθε Πασόκος που τότε έπαιρνε τηλέφωνο στην Κουμουνδούρου και δήλωνε «είμαι μαζί σας» έφερνε και την προίκα του. Αλλος υποσχόταν προσχωρήσεις του κύκλου του, άλλος κουβαλούσε ψήφους, άλλος συνδικαλιστικά σωματεία, άλλος το know how της διοίκησης κρατικών υπηρεσιών, άλλος αποκαλύψεις για όσους είχαν μείνει πίσω. Ο τότε ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανίκανος να στελεχώσει ακόμη και το θυρωρείο του κόμματος.
Αλλά φαίνεται ότι ο Γιάννης κουβάλησε την πιο πρωτότυπη προίκα. Τη γνώση των μυστικών υπηρεσιών και πώς δουλεύουν ή κάτι τέτοιο. Είχε κάνει άλλωστε και ένα διδακτορικό στα νιάτα του για την διείσδυση των αμερικανικών υπηρεσιών στην Ελλάδα. Προφανώς αυτό πούλησε στον Τσίπρα. Κι εκείνος αγόρασε.
Και τώρα βλέπουν ξαφνικά τον Ρουμπάτη να τους κονιορτοποιεί το αφήγημα Ανδρουλάκη.
Να ξερνάει ότι και εκείνοι τα ίδια έκαναν.
Να προσφέρει στο πιάτο του στριμωγμένου Μητσοτάκη την πολιτική ισοφάριση.
Και τρίζουν τα δόντια οι original Συριζαίοι. Εκεί που ρωτούσαν με σηκωμένο δάκτυλο «γιατί παρακολουθούσατε τον Ανδρουλάκη», κοιτάζονται μεταξύ τους με γουρλωμένα μάτια και αλληλοερωτώνται απορημένοι:
«Γιατί τα λέει αυτά ο Ρουμπάτης, ποιος τον υποχρέωσε να τα αποκαλύψει;»
Ελα ντε. Κάτι θα ξέρει ο Γιάννης και αποφάσισε να κάνει επίδειξη ειλικρίνειας. Το κεφάλι του προστατεύει.
Αμ τι νόμισαν τα φιλαράκια της Κουμουνδούρου; Οτι παίρνοντας τους Πασόκους, θα εκμεταλλεύονταν μόνο τις γνώσεις τους, τις μαυρογιαλούρικες δεξιότητές τους και τα ψηφαλάκια τους;
Παίρνοντας τους, έπαιρναν αγκαλιά και...
τον αριβισμό τους, το ένστικτο αυτοσυντήρησης τους και τον κυνισμό τους.
Ετσι είναι η ζωή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου