Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Η κακοποίηση του γατιού (ή μάλλον του αδύναμου, γιατί πάντα τον αδύναμο ανεξαρτήτως είδους, ηλικίας και φύλου κακοποιούν οι κακοποιητές) από τον συμπολίτη που το χρησιμοποίησε σαν μπάλα σε πέναλτι αλά Πανένκα για να διασκεδάσουν ο ίδιος και η, σίγουρα εκλεκτή, παρέα του έγινε αφορμή να (ξανα)εμφανιστεί μια άλλη, εξίσου συνήθης, κακοποίηση. Μια κυβερνητική κακοποίηση που ονομάζεται «υπουργική παρέμβαση».
Λίγες ώρες αφού το βίντεο με τα κατορθώματα του συμπολίτη έγινε viral, ακούστηκε και γράφτηκε η γνώριμη φράση: «ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη παρενέβη και ζήτησε από τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας να βρεθεί ο δράστης» (μτφ. ο υπουργός ζήτησε από την αστυνομία σε αυτή την υπόθεση να κάνει τη δουλειά της). Και μάλιστα ακούστηκε και γράφτηκε αποσκοπώντας στον έπαινο παρότι η παρέμβαση αυτή τίποτα καλό δεν μαρτυρά για τον υπουργό ή για την υπηρεσία της οποίας προΐσταται (δηλαδή πάλι για τον ίδιο).
Μια υπουργική παρέμβαση αυτού του τύπου μπορεί να σημαίνει μόνο δυο πράγματα:
α) ότι η Ελληνική Αστυνομία δεν κάνει την δουλειά της ακόμα και στις πιο προφανείς παραβατικές συμπεριφορές και ότι για να δουλέψουν τα στελέχη της πρέπει να παρέμβει ο υπουργός
ή
β) ότι η Ελληνική Αστυνομία δουλεύει και άρα σίγουρα θα ασχολείτο με τον συμπολίτη που σχεδόν όλη η χώρα είδε να κακοποιεί ένα ζώο, αλλά ο υπουργός θέλει να διαφημιστεί και να μαζέψει χειροκρότημα και ψηφαλάκια σε βάρος της υπηρεσίας κάνοντας την να φαίνεται σαν μια υπηρεσία αργόσμιθων που δουλεύουν μόνο μετά από δικό του τηλεφώνημα.
Το να διαφημίζεται ένας υπουργός σε βάρος της υπηρεσίας της οποίας προϊσταται και της ευσυνειδησίας των στελεχών της είναι πολύ κακό και το ίδιο κακό είναι να μην έχει κάνει όσα πρέπει ώστε η υπηρεσία να κάνει το αυτονόητο χωρίς την δική του παρέμβαση.
Και στις δύο περιπτώσεις ο υπουργός δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Και το μήνυμα που στέλνει στους πολίτες είναι πως μετά από 3 χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη η ΕΛΑΣ δεν κάνει ούτε το αυτονόητο. Είναι πως η ΕΛΑΣ τεμπελιάζει και η μόνη ελπίδα των πολιτών είναι η υπόθεση τους να πάρει δημοσιότητα και ο υπουργός να σηκώσει το τηλέφωνο και να πει στον αρχηγό της ΕΛΑΣ ότι οι αστυνομικοί πρέπει, κατ΄εξαίρεση γι΄αυτή την υπόθεση, να δουλέψουν.
Οι υπουργικές παρεμβάσεις για τα αυτονόητα δεν δείχνουν υπουργική ικανότητα.
Δείχνουν ανικανότητα του υπουργού και της κυβέρνησης να κάνουν τη δουλειά τους σωστά και να δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες στις οποίες, τουλάχιστον τα αυτονόητα θα γίνονται. Και δείχνουν πως ο παρεμβαίνων υπουργός αντί να διορθώσει χωρίς πολλά ταρατατζούμ προτιμά να εκθέσει (ή ακόμα χειρότερα, εμμέσως να δυσφημίσει) την υπηρεσία και τους υπαλλήλους των οποίων προΐσταται προκειμένου να διαφημιστεί ο ίδιος.
Με αυτά ως δεδομένα μου κάνει πάντα εντύπωση το πώς οι δημόσιες «υπουργικές παρεμβάσεις» για τα αυτονόητα κάνουν κάποιους συμπολίτες να χειροκροτήσουν αντί να αποδοκιμάσουν. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν πολίτες που αντί να ζητούν τα ρέστα που δεν γίνεται τουλάχιστον το αυτονόητο λένε συγκαταβατικά «πάλι καλά που έγινε κι αυτό» χωρίς να συνειδητοποιούν ότι αν ο υπουργός παρήγαγε έργο δεν θα χρειάζονταν να κανει «αυτό».
Αλλά μετά σκέφτομαι ότι...
κάποιοι συμπολίτες είναι άξιοι της μοίρας και των δημοσίων υπηρεσιών και των υπουργών τους. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου