Του ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΖΟΥ
Από τις πρώτες ημέρες που ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να συγκεντρώνει τα υψηλά ποσοστά που σταδιακά τον οδήγησαν στην εξουσία, χρησιμοποιούσε έναν λόγο ακραία λαϊκίστικο και "θολό", ο οποίος συνδύαζε επιθετικότητα, αγένεια, υποκρισία ταυτόχρονα με αυτό που στις παρέες μας λέμε "ψευτομαγκιά".
Με δεδομένες τις συνθήκες που επικρατούσαν στη χώρα εκείνη την εποχή, η τακτική αυτή δεν ήταν λανθασμένη ως επιλογή στρατηγικής. Κάτι που φάνηκε και από το γεγονός πως, σε συνδυασμό με τη λαοπλάνα παρουσία του Αλέξη Τσίπρα, τον οδήγησε στην εξουσία! Κερδίζοντας μάλιστα όχι μία φορά, αλλά τουλάχιστον τρεις το αντίπαλον δέος, τη Νέα Δημοκρατία!
Όποιος αναλυτής παρακολουθούσε τότε τη μετεωρική πορεία της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, ασχέτως προσωπικών πεποιθήσεων, σε κάποια στιγμή ασυναίσθητα βρισκόταν στην εξαιρετικά άβολη θέση, να θαυμάζει την αποτελεσματικότατη στρατηγική του κόμματος και το πολιτικό αισθητήριο του αρχηγού που το καθοδηγούσε. Για προφανείς και καλά τεκμηριωμένους λόγους. Τα δεδομένα ήταν συντριπτικά!
Η ιστορία όμως έμελλε ν’ αποδείξει πως η επιλογή, κάθε άλλο παρά στρατηγική ή επιτυχημένη ήταν, τελικά! Ο "άχαστος" (sic) ηγέτης, αποδείχθηκε παντελώς ανίκανος να διαχειριστεί τις προεκλογικές υπερβολές μετά τη νίκη και στη συνέχεια, όταν τα ποσοστά καταβαραθρώθηκαν λόγω ακριβώς αυτής της ανικανότητας, δεν κατόρθωσε να προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις και να αλλάξει πολιτικό προφίλ! Τόσο του κόμματος, όσο και το προσωπικό του! Η πραγματικότητα απέδειξε ότι η επιλογή των καιρών της κρίσης, δεν ήταν τίποτε άλλο από την υλοποίηση μιας θεωρίας που διαχρονικά έχει καταγραφεί ως απολύτως αποτυχημένη, αλλά η συγκυρία της στιγμής τότε, της δάνεισε μια κάποια αξιοπιστία. Αξιοπιστία βραχύβια και ασταθή. Εξ ου και η συνέχεια, κάθε άλλο παρά επιτυχημένη μπορεί να χαρακτηριστεί!
Με τις μετρήσεις να είναι πραγματική ταφόπλακα για τις τακτικές του ΣΥΡΙΖΑ επί περισσότερο από 4 χρόνια, η λογική υπαγορεύει πως θα έπρεπε ήδη να έχουν αλλάξει στάση και στρατηγική, να έχουν ανακαλύψει ένα άλλο αντιπολιτευτικό τροπάρι!
Παρ’ όλα αυτά, όπως όλοι ξέρουμε, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί και ούτε φαίνεται πολύ πιθανό να συμβεί στο ορατό μέλλον. Γιατί άραγε; Για ποιον λόγο συνεχίζει να εφαρμόζεται εμμονικά από τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η αποτυχημένη στρατηγική;
Η εξήγηση θα μπορούσε να βρίσκεται μόνο στους παρακάτω 3 λόγους:
Α. Η ιδεοληψία και η μονομανία για τις γνωστές απηρχαιωμένες θεωρίες, που απέτυχαν οπουδήποτε δοκιμάστηκαν, δεν επιτρέπει στα πεπερασμένα μυαλά τους να σκεφθούν κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό, οπότε αυτό ξέρουν, αυτό εμπιστεύονται! Το "η κανονικότητα δεν ευνοεί την Αριστερά" της κυρίας Αχτσιόγλου, είναι χαρακτηριστικό της περίπτωσης!
Β. Είναι πιθανόν, αυτές είναι πραγματικά οι διανοητικές δυνατότητες, που διαθέτουν ως πολιτικό σύνολο. Θεωρούν πως όπως κέρδισαν έτσι κάποτε, μπορούν να το επαναλάβουν με τον ίδιο τρόπο και συνεχίζουν έτσι. Τόσο μπορούν, τόσο κάνουν. Σε απλά Ελληνικά, μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό τους! Για να το θέσω ευγενικά...
Γ. (το πιθανότερο αλλά σε καμία περίπτωση βέβαιο). Ξέρουν πολύ καλά τι λένε και τι κάνουν όμως, ενώ θα μπορούσαν να έχουν πολύ πιο σύγχρονο και ρεαλιστικό πολιτικό λόγο και έργο, θεωρούν τον Έλληνα ψηφοφόρο τόσο βλάκα και τόσο κατευθυνόμενο ώστε επιμένουν στην πεπατημένη της ολικής άρνησης του προφανούς, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή, με κάποιο μαγικό τρόπο "θα επαναλουμπενοποιηθεί" (sic) και συνεχίζουν σε αυτό το μοτίβο, παρότι αποδεδειγμένα δεν φέρνει αποτέλεσμα. Η στάση της νομενκλατούρας απέναντι στην επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και την ομιλία στο Κογκρέσο, πριν καλά-καλά αυτή πραγματοποιηθεί, τα λέει όλα!
Πού οφείλεται όλο αυτό πραγματικά;
Από τις πρώτες ημέρες που ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να συγκεντρώνει τα υψηλά ποσοστά που σταδιακά τον οδήγησαν στην εξουσία, χρησιμοποιούσε έναν λόγο ακραία λαϊκίστικο και "θολό", ο οποίος συνδύαζε επιθετικότητα, αγένεια, υποκρισία ταυτόχρονα με αυτό που στις παρέες μας λέμε "ψευτομαγκιά".
Με δεδομένες τις συνθήκες που επικρατούσαν στη χώρα εκείνη την εποχή, η τακτική αυτή δεν ήταν λανθασμένη ως επιλογή στρατηγικής. Κάτι που φάνηκε και από το γεγονός πως, σε συνδυασμό με τη λαοπλάνα παρουσία του Αλέξη Τσίπρα, τον οδήγησε στην εξουσία! Κερδίζοντας μάλιστα όχι μία φορά, αλλά τουλάχιστον τρεις το αντίπαλον δέος, τη Νέα Δημοκρατία!
Όποιος αναλυτής παρακολουθούσε τότε τη μετεωρική πορεία της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, ασχέτως προσωπικών πεποιθήσεων, σε κάποια στιγμή ασυναίσθητα βρισκόταν στην εξαιρετικά άβολη θέση, να θαυμάζει την αποτελεσματικότατη στρατηγική του κόμματος και το πολιτικό αισθητήριο του αρχηγού που το καθοδηγούσε. Για προφανείς και καλά τεκμηριωμένους λόγους. Τα δεδομένα ήταν συντριπτικά!
Η ιστορία όμως έμελλε ν’ αποδείξει πως η επιλογή, κάθε άλλο παρά στρατηγική ή επιτυχημένη ήταν, τελικά! Ο "άχαστος" (sic) ηγέτης, αποδείχθηκε παντελώς ανίκανος να διαχειριστεί τις προεκλογικές υπερβολές μετά τη νίκη και στη συνέχεια, όταν τα ποσοστά καταβαραθρώθηκαν λόγω ακριβώς αυτής της ανικανότητας, δεν κατόρθωσε να προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις και να αλλάξει πολιτικό προφίλ! Τόσο του κόμματος, όσο και το προσωπικό του! Η πραγματικότητα απέδειξε ότι η επιλογή των καιρών της κρίσης, δεν ήταν τίποτε άλλο από την υλοποίηση μιας θεωρίας που διαχρονικά έχει καταγραφεί ως απολύτως αποτυχημένη, αλλά η συγκυρία της στιγμής τότε, της δάνεισε μια κάποια αξιοπιστία. Αξιοπιστία βραχύβια και ασταθή. Εξ ου και η συνέχεια, κάθε άλλο παρά επιτυχημένη μπορεί να χαρακτηριστεί!
Με τις μετρήσεις να είναι πραγματική ταφόπλακα για τις τακτικές του ΣΥΡΙΖΑ επί περισσότερο από 4 χρόνια, η λογική υπαγορεύει πως θα έπρεπε ήδη να έχουν αλλάξει στάση και στρατηγική, να έχουν ανακαλύψει ένα άλλο αντιπολιτευτικό τροπάρι!
Παρ’ όλα αυτά, όπως όλοι ξέρουμε, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί και ούτε φαίνεται πολύ πιθανό να συμβεί στο ορατό μέλλον. Γιατί άραγε; Για ποιον λόγο συνεχίζει να εφαρμόζεται εμμονικά από τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η αποτυχημένη στρατηγική;
Η εξήγηση θα μπορούσε να βρίσκεται μόνο στους παρακάτω 3 λόγους:
Α. Η ιδεοληψία και η μονομανία για τις γνωστές απηρχαιωμένες θεωρίες, που απέτυχαν οπουδήποτε δοκιμάστηκαν, δεν επιτρέπει στα πεπερασμένα μυαλά τους να σκεφθούν κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό, οπότε αυτό ξέρουν, αυτό εμπιστεύονται! Το "η κανονικότητα δεν ευνοεί την Αριστερά" της κυρίας Αχτσιόγλου, είναι χαρακτηριστικό της περίπτωσης!
Β. Είναι πιθανόν, αυτές είναι πραγματικά οι διανοητικές δυνατότητες, που διαθέτουν ως πολιτικό σύνολο. Θεωρούν πως όπως κέρδισαν έτσι κάποτε, μπορούν να το επαναλάβουν με τον ίδιο τρόπο και συνεχίζουν έτσι. Τόσο μπορούν, τόσο κάνουν. Σε απλά Ελληνικά, μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό τους! Για να το θέσω ευγενικά...
Γ. (το πιθανότερο αλλά σε καμία περίπτωση βέβαιο). Ξέρουν πολύ καλά τι λένε και τι κάνουν όμως, ενώ θα μπορούσαν να έχουν πολύ πιο σύγχρονο και ρεαλιστικό πολιτικό λόγο και έργο, θεωρούν τον Έλληνα ψηφοφόρο τόσο βλάκα και τόσο κατευθυνόμενο ώστε επιμένουν στην πεπατημένη της ολικής άρνησης του προφανούς, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή, με κάποιο μαγικό τρόπο "θα επαναλουμπενοποιηθεί" (sic) και συνεχίζουν σε αυτό το μοτίβο, παρότι αποδεδειγμένα δεν φέρνει αποτέλεσμα. Η στάση της νομενκλατούρας απέναντι στην επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και την ομιλία στο Κογκρέσο, πριν καλά-καλά αυτή πραγματοποιηθεί, τα λέει όλα!
Πού οφείλεται όλο αυτό πραγματικά;
Άγνωστο...
Η εμμονή στην τακτική βιασμού της πραγματικότητας, θα μπορούσε να ξεκινά από οποιανδήποτε από αυτές τις αιτίες μεμονωμένα! Αλλά θα μπορούσε να προέρχεται από περισσότερες της μιας! Ή και από όλες μαζί. Πολύ δύσκολο να προσδιορίσει κανείς με βεβαιότητα!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι...
η πραγματικότητα έχει την συνήθεια να παραμένει αυτή που είναι, ανεξάρτητα από την επιμονή εκείνων που προσπαθούν να την διαστρεβλώσουν. Και στο τέλος, πάντα "τους καταπίνει".
Πρόκειται για ένα μάθημα, το οποίο στον ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να έχουν μάθει καλά, ύστερα από το πάθημα του 2015. Προφανώς όμως, ούτε αυτό το απλό δεν μπορούν! Ή, δεν θέλουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου