Να ξεκινήσω με τα καλά νέα: ο Νίκος Τόσκας υπάρχει! Ο ανεκδιήγητος υπουργός προστασίας του αναρχικού, επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είναι καλά και υποθέτω ότι παραμένει το ίδιο κακιασμένος όπως τον γνωρίσαμε. Τόσο καλά μάλιστα, ώστε τον απασχολεί το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και αρθρογραφεί σχετικώς στην «Αυγή».
Στο συγκεκριμένο πόνημά του, ο πρώην υπουργός αντιπαραβάλει τον ιδεαλισμό του Δον Κιχώτη με τον «ρεαλισμό» του Αρη Βελουχιώτη (εννοεί μάλλον τον κυνισμό του Βελουχιώτη) και προτείνει διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ στο μοντέλο του Βελουχιώτη: εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και όσοι πιστοί προσέλθετε. Δεκτοί και οι δεξιοί, οι θρησκευόμενοι (σαν αυτούς που διαδήλωσαν κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού) και οι εθνικιστές, για τον Ν. Τόσκα, διότι τα λουλούδια πρέπει να ανθίζουν μαζί με τα αγκάθια. Αρκεί να είναι «έντιμοι», όπως σημειώνει.
Το όραμά του δεν είναι καινούργιο ούτε τολμηρό στη σύλληψή του. Εχει δοκιμαστεί στο πρόσφατο παρελθόν με τραγικά αποτέλεσματα.
Το αξιοσημείωτο, όμως, είναι ότι ο Ν. Τόσκας είναι ο πρώτος που αποκαλύπτει, χωρίς ενοχές και περιφράσεις...
τη νοσταλγία του για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και μάλιστα σε εποχή κατά την οποία στον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να ξεχάσουν τον συνεταιρισμό τους με τον Καμμένο.
Τον καταλαβαίνω, ωστόσο, τον Ν. Τόσκα, διότι υποψιάζομαι ότι η ρίζα της προτίμησής του στον καθαρό λαϊκισμό άνευ ιδεολογικών προσήμων βρίσκεται στα προσωπικά του βιώματα. Στη δική του πορεία, δηλαδή, που ξεκίνησε από τη Σχολή Ευελπίδων επί χούντας για να καταλήξει (μέσω ΠΑΣΟΚ) στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Ξέρει τι λέει, λοιπόν, επειδή βασίζεται σε προσωπικά βιώματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου