Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ακόμα μία χρονιά πέρασε, όπου οι εκπρόσωποι του κράτους που διέταξε τα παιδιά της Ελλάδας να πολεμήσουν εναντίον των κομμουνιστών και να θυσιάσουν την αρτιμέλειά τους ή ακόμα και τη ζωή τους την ίδια έλειπαν από τα μνημόσυνα που διοργάνωσαν συγγενείς, ενώσεις απόστρατων αξιωματικών και οργανώσεις που προωθούν τη διατήρηση της εθνικής μνήμης.
Ακόμη μία χρονιά πέρασε, που εκείνοι που θα έπρεπε να διδάσκουν ήθος και γενναιότητα καταδέχονται και ανέχονται να υβρίζονται ήρωες και να σπιλώνεται η μνήμη τους και από εκείνους που έχουν κάνει αποδοχή της προδοτικής κληρονομιάς του ΚΚΕ, αλλά και από τους λιπόψυχους ουραγούς τους, οι οποίοι απολαμβάνουν μεν τα προνόμια που εξασφάλισαν για αυτούς οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί που έπεσαν κατά τη διάρκεια του αντισυμμμοριακού αγώνα, αλλά αποκηρύττουν και δυσφημούν διά της σιωπής τους τις θυσίες των Ελλήνων πολεμιστών.
Η «κυριακάτικη δημοκρατία» έγραψε για το θέμα: «Οπλίτες και αξιωματικοί, ο ανθός της ελληνικής νεολαίας, θυσιάστηκαν με το χαμόγελο στα χείλη αλλά το κράτος που τους διέταξε να στρατευθούν και καθόρισε πού και πότε έπρεπε να πολεμήσουν, στη συνέχεια, μετά τη νίκη, αντί να αναγνωρίσει την προσφορά και την ανδρεία τους παραδόθηκε αμαχητί στους βιολογικούς ή ιδεολογικούς απογόνους των ανταρτών!
Το έγκλημα της παράδοσης της χώρας στα χέρια των νοσταλγών του σταλινισμού, στους οπαδούς του Μάο Τσε Τουνγκ και τους λάτρεις κάθε μορφής μαρξικής απολυταρχίας δεν είναι ανώνυμο.
Πικρά όλα τούτα, αλλά αληθή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου