ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Το θέμα είναι, λένε, απλό. Η επιτροπή των ειδικών του υπουργείου Υγείας έδωσε τις προδιαγραφές. Τι θα έπρεπε να κάνουν τα υπουργεία και η ΚΕΔΕ; Να διορθώσουν τις διαστάσεις των γιατρών; Να κόψουν δικό τους πατρόν;
Ετσι παρουσιασμένο, το θέμα δεν είναι πολιτικό. Είναι μοδιστρικό.
Ετσι παρουσιασμένο, το θέμα δεν είναι πολιτικό. Είναι μοδιστρικό.
Πολιτικά, η κυβέρνηση εξακολουθεί να συγχαίρει τον εαυτό της για το γεγονός ότι το κράτος σε όλα τα επίπεδα –κεντρική διοίκηση, Αυτοδιοίκηση, Ελεγκτικό Συνέδριο– κινήθηκε με πρωτοφανή ταχύτητα, προκειμένου μέσα σε δέκα ημέρες να έχουν παραδοθεί μάσκες στα σχολεία όλης της επικράτειας. Αντί, δηλαδή, της συνήθους αβελτηρίας, όλη η αλυσίδα συντονίστηκε για να εκτελέσει εύρυθμα την γκάφα.
Ο στεγνός, «επιχειρησιακός» απολογισμός θα αρκούσε, εάν η ίδια η κυβέρνηση δεν είχε φορτώσει με βαρύ συμβολισμό τη δωρεάν παροχή μάσκας. Δεν ήταν μια αυτονόητη επιλογή. Τις πρώτες ώρες μετά την ανακοίνωση της σύστασης των ειδικών, η υπουργός Παιδείας τη χαρακτήριζε «εργαλείο προσωπικής θωράκισης» και «ευθύνη του καθενός». Ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ υπερθεμάτιζε, συγκρίνοντας τη μάσκα με το «παιδικό καθισματάκι» που «κάθε υπεύθυνος γονιός» παρέχει στο παιδί του «χωρίς επιδότηση».
Η γραμμή άλλαξε διά στόματος του υπουργού Εσωτερικών, Τάκη Θεοδωρικάκου, ο οποίος –την ίδια ακριβώς στιγμή κατά την οποία η Κεραμέως επέμενε αδαώς στη γραμμή της προσωπικής ευθύνης– παρουσίασε τη μάσκα ως υποχρέωση του κοινωνικού κράτους.
Η στροφή επενδυόταν με το σκεπτικό ότι στην πανδημική κρίση η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός είχαν χτίσει κοινωνικό προφίλ που δεν επιτρεπόταν να ρυτιδωθεί από την άρνηση μιας οικονομικά αμελητέας παροχής. Δεν μπορούσαν, έλεγαν, να αφήσουν την αντιπολίτευση να πριονίζει το πρωθυπουργικό κεφάλαιο κοινωνικής ευαισθησίας με λαϊκίστικη σπέκουλα.
Αν η πίεση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν όντως λαϊκίστικη, η κυβέρνηση επέλεξε να απαντήσει στον λαϊκισμό υιοθετώντας τον. Μέχρι το θέμα να καταστεί πολιτικώς τοξικό, τα στελέχη της ανέμιζαν σαν λάβαρα τις δωρεάν μάσκες, πανηγυρίζοντας επειδή διέψευσαν τις Κασσάνδρες και έφεραν το κράτος – τροφό «δίπλα στα παιδιά».
Υψωσαν έτσι οι ίδιοι το βάθρο από το οποίο σκόνταψαν, όταν, αντί για σημαίες αντιπανδημικής συμμόρφωσης και ομοψυχίας, ο ελληνόφωνος κυβερνοχώρος γέμισε με σουρωμένες παπλωματοθήκες. Γέμισε με εικόνες που, ανεξαρτήτως του όποιου πολιτικού κόστους, έδωσαν αφορμή να υπονομευθεί διά του τρολαρίσματος και το κύρος του υγειονομικού σχεδιασμού στα σχολεία.
Η κυβέρνηση μπορεί να έχει δίκιο όταν λέει ότι επιχειρείται συκοφάντηση των διοικητικών επιδόσεών της με την υπερδραματοποίηση μιας δευτερεύουσας αστοχίας. Μόνο που...
Ο στεγνός, «επιχειρησιακός» απολογισμός θα αρκούσε, εάν η ίδια η κυβέρνηση δεν είχε φορτώσει με βαρύ συμβολισμό τη δωρεάν παροχή μάσκας. Δεν ήταν μια αυτονόητη επιλογή. Τις πρώτες ώρες μετά την ανακοίνωση της σύστασης των ειδικών, η υπουργός Παιδείας τη χαρακτήριζε «εργαλείο προσωπικής θωράκισης» και «ευθύνη του καθενός». Ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ υπερθεμάτιζε, συγκρίνοντας τη μάσκα με το «παιδικό καθισματάκι» που «κάθε υπεύθυνος γονιός» παρέχει στο παιδί του «χωρίς επιδότηση».
Η γραμμή άλλαξε διά στόματος του υπουργού Εσωτερικών, Τάκη Θεοδωρικάκου, ο οποίος –την ίδια ακριβώς στιγμή κατά την οποία η Κεραμέως επέμενε αδαώς στη γραμμή της προσωπικής ευθύνης– παρουσίασε τη μάσκα ως υποχρέωση του κοινωνικού κράτους.
Η στροφή επενδυόταν με το σκεπτικό ότι στην πανδημική κρίση η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός είχαν χτίσει κοινωνικό προφίλ που δεν επιτρεπόταν να ρυτιδωθεί από την άρνηση μιας οικονομικά αμελητέας παροχής. Δεν μπορούσαν, έλεγαν, να αφήσουν την αντιπολίτευση να πριονίζει το πρωθυπουργικό κεφάλαιο κοινωνικής ευαισθησίας με λαϊκίστικη σπέκουλα.
Αν η πίεση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν όντως λαϊκίστικη, η κυβέρνηση επέλεξε να απαντήσει στον λαϊκισμό υιοθετώντας τον. Μέχρι το θέμα να καταστεί πολιτικώς τοξικό, τα στελέχη της ανέμιζαν σαν λάβαρα τις δωρεάν μάσκες, πανηγυρίζοντας επειδή διέψευσαν τις Κασσάνδρες και έφεραν το κράτος – τροφό «δίπλα στα παιδιά».
Υψωσαν έτσι οι ίδιοι το βάθρο από το οποίο σκόνταψαν, όταν, αντί για σημαίες αντιπανδημικής συμμόρφωσης και ομοψυχίας, ο ελληνόφωνος κυβερνοχώρος γέμισε με σουρωμένες παπλωματοθήκες. Γέμισε με εικόνες που, ανεξαρτήτως του όποιου πολιτικού κόστους, έδωσαν αφορμή να υπονομευθεί διά του τρολαρίσματος και το κύρος του υγειονομικού σχεδιασμού στα σχολεία.
Η κυβέρνηση μπορεί να έχει δίκιο όταν λέει ότι επιχειρείται συκοφάντηση των διοικητικών επιδόσεών της με την υπερδραματοποίηση μιας δευτερεύουσας αστοχίας. Μόνο που...
και για την υπερδραματοποίηση υπεύθυνη είναι η ίδια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου