Θα περίμενε κανείς ότι μετά από μία δεκαετία μεγάλης ταλαιπωρίας, όλοι οι κάτοικοι αυτής της χώρας, τουλάχιστον οι ενήλικες, θα είχαν αποκομίσει ορισμένα διδάγματα και θα είχαν αντιληφθεί τι ήταν αυτό που μας οδήγησε στο να γίνουμε οι ζήτουλες της Ευρώπης και τα πειραματόζωα των διάφορων "μάγων" των οικονομικών επιστημών, αλλοδαπών και ημεδαπών.
Έφταιγε απλά ότι ξοδεύαμε ως κράτος πολύ περισσότερα από αυτά που βγάζαμε. Και θα έπρεπε να το περιμένουμε, ότι κάποτε αυτοί που μας δάνειζαν θα ζήταγαν πίσω τα δανεικά.
Ακόμη περισσότερο, μετά από τέσσερα και μισό χρόνια "αριστερής" κυβέρνησης, όλοι θα έπρεπε να έχουν καταλάβει ότι τα φούμαρα περί "επαναστατικότητας" και "αντίστασης" που πούλαγε η Αριστερά για δεκαετίες δεν ήταν παρά το δόλωμα για να τσιμπάνε οι αφελείς και αναξιοπαθούντες με μόνο σκοπό να επωφελούνται με αξιώματα και θέσεις εξουσίας οι επιτήδειοι ηγέτες του "κινήματος" και οι παρατρεχάμενοί τους.
Όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν οι μαγικές επαναστατικές συνταγές του Γιάνη του μερακλή που μας έβγαλαν από την οικονομική καραντίνα, ούτε οι μαρξιστικές θεωρίες του Ευκλείδη, αλλά η εφαρμογή των μνημονίων. Δεν ήταν ότι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ήταν εθελόδουλοι, αλλά ότι δεν είχαμε τη δύναμη ως χώρα να απαιτήσουμε και να λάβουμε διαφορετική μεταχείριση. Με την ουρά στα σκέλια γύρισε ο Τσίπρας τον Ιούλιο του 2015 και αναδείχθηκε ως ο πιο επιτυχημένος μνημονιακός πρωθυπουργός και ως ο πιο πειθήνιος και υπάκουος "συνεργάτης" της κυρίας Μέρκελ στα χρόνια που ακολούθησαν.
Όσο για τα εσωτερικά ζητήματα, ο ευτελισμός αξιών και θεσμών ήταν ίσως η μόνη συνεπής πολιτική πρακτική που ακολουθήθηκε στο διάστημα που κυβέρνησαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Απαξίωση της Αριστείας, χάρες στους πάσης φύσεως εγκληματίες με αποφυλακίσεις και μειώσεις ποινών, παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη με στόχο τους πολιτικούς αντιπάλους, ευνουχισμός της Αστυνομίας και κλονισμός του αισθήματος ασφάλειας, ανοχή στους μπαχαλάκηδες και τους καταληψίες, κωλυσιεργία στις μεγάλες επενδύσεις στα όρια της δολιοφθοράς.
Από όλα αυτά λοιπόν τι μας έμεινε;
Το νιώσαμε λίγο τον περασμένο Ιούλιο, όταν ο πιο αναξιόπιστος, ασυνεπής και ανίκανος πολιτικός αρχηγός που έλαβε το πρωθυπουργικό αξίωμα μεταπολιτευτικά, ανταμείφθηκε με ένα ποσοστό άνω του 30% στις βουλευτικές εκλογές.
Το καταλάβαμε και πριν από λίγες εβδομάδες όταν δύο χούφτες ασεβείς, ανεπίγνωστοι, ηθοποιοί τετάρτης κατηγορίας παρεισέφρησαν στην μαθητική παρέλαση και προσπάθησαν να εξευτελίσουν τον παραδοσιακό εορτασμό της εθνικής επετείου αντιγράφοντας παλαιομοδίτικα σκετσάκια της δεκαετίας του ’70. Οι συγκεκριμένες βρήκαν μεγάλη υποστήριξη από "προοδευτικούς" δημοσιογράφους και πολιτικούς, αφού όπως ειπώθηκε ο σκοπός τους ήταν να καταγγείλουν τον αναχρονιστικό και μιλιταριστικό θεσμό της παρέλασης των μαθητών. Οι ίδιοι άνθρωποι βέβαια δεν θα τολμούσαν ποτέ να κάνουν κάτι παρόμοιο στην καθιερωμένη παρέλαση των ομοφυλοφίλων, ούτε καν να σχολιάσουν το θέαμα στο γνωστό πια gay parade. Οι ίδιοι πάλι, δεν έχουν σκεφτεί ποτέ εν έτει 2019 να χαρακτηρίσουν ξεπερασμένα τα ογκώδη και πολυέξοδα κομματικά συνέδρια, απομεινάρια μίας γραφειοκρατικής, συγκεντρωτικής αντίληψης του περασμένου αιώνα που γνώρισε κάποτε μεγάλες δόξες στις χώρες του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού.
Το αντιληφθήκαμε και όταν οι βαρύμαγκες βουλευτές, πρώην υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, αρνήθηκαν να αποδεχθούν τον αποκλεισμό τους από την εξεταστική επιτροπή για το σκάνδαλο της προσπάθειας χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και απείλησαν με τσαμπουκάδες μέσα στη Βουλή αν κάποιος τους αναγκάσει να πειθαρχήσουν στην απόφαση της πλειοψηφίας, αυτοί οι "ανυπόταχτοι".
Το σκεφτήκαμε και όταν ακούσαμε τις απειλές των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, ότι θα μας βυθίσουν στα σκοτάδια έτσι και η Κυβέρνηση τολμήσει να καταργήσει τη μονιμότητα των υπαλλήλων της ΔΕΗ, λες και είναι δικό τους το ρεύμα και το δίνουν όπου θέλουν.
Το καταλαβαίνουμε καλύτερα τώρα, όπου...
Στριμώχνονται τα στελέχη της Αριστεράς στα ΜΜΕ (Καθηγητές Πανεπιστημίου ανάμεσά τους!) για να καταγγείλουν την αστυνομοκρατία και γεμίζουν τα κοινωνικά δίκτυα από τα "αυθόρμητα" σχόλια των συμπολιτών μας που δεν έφριξαν από το γεγονός ότι βρέθηκαν κράνη, ρόπαλα και μολότωφ μέσα στους χώρους του Πανεπιστημίου, αλλά σοκάρονται από την επέμβαση της Αστυνομίας και τη διάλυση των καταλήψεων δημόσιων και ιδιωτικών χώρων.
Με όλα αυτά στο μυαλό και έχοντας πίσω μας μία ολόκληρη χαμένη δεκαετία, με τη σκέψη ότι μπορεί να χάσουμε και άλλα τόσα χρόνια αναζητώντας την ουτοπία, δεν μπορώ να μην απευθύνω το ερώτημα στους συμπολίτες μου που σκέφτονται και ενεργούν με αυτόν τον παιδιάστικο τρόπο, εκτός τόπου και χρόνου:
Πότε θα μεγαλώσετε σύντροφοι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου