Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Η παραδοσιακή εικόνα είναι η εξής: το τηλεοπτικό συνεργείο επισκέπτεται μονοκατοικία με μικρό προαύλιο χώρο, ο οποίος μετά την έντονη βροχόπτωση έχει μετατραπεί σε βάλτο. Στο κέντρο του βάλτου βλέπουμε ηλικιωμένο κύριο με πουκάμισο, καφέ παντελόνι γυρισμένο ως το γόνατο. Στο δεξί χέρι φέρει κοντάρι απροσδιορίστου ύψους και χρήσεως. Το αριστερό χέρι είναι ελεύθερο και ανοίγει στο ύψος του στήθους, δηλωτικό ειλικρίνειας αλλά και απελπισίας. Και πράγματι, ο λόγος του ηλικιωμένου κυρίου σημαδεύει το μικρόφωνο του ρεπόρτερ με αιχμηρά λόγια για την ανυπαρξία του κράτους. Η κάμερα γυρίζει και στο πλατύσκαλο που οδηγεί στην είσοδο του σπιτιού, βλέπουμε τη σύζυγο του ηλικιωμένου κυρίου να φέρει κουβά μετά σφουγγαρίστρας αναφωνώντας το, αναμενόμενο, «καταστραφήκαμε».
Τις περισσότερες φορές έχει δίκιο, πλην όμως η κάμερα δεν μας δείχνει ότι οι κόποι μιας ζωής πήγαν και στήθηκαν επάνω σε παρακείμενο ρέμα. Και, όπως είναι γνωστό, τα ρέματα είναι πρώτα για τα νερά και μετά για τα σπίτια.
Σε αυτές τις δεκάδες μικρές καταστροφές που εκδηλώνονται όποτε βρέχει, η ντροπή ανήκει, φυσικά, στον ηλικιωμένο κύριο και στη σύζυγό του. Τουλάχιστον η μισή.
Υπάρχει όμως και η περιοχή της Μάνδρας. Της Μαγούλας και της Ελευσίνας. Αφήστε, προς το παρόν, τους κατοίκους της περιοχής με τις σφουγγαρίστρες στο χέρι. Και κοιτάξτε καμιά τριανταριά χιλιόμετρα βόρεια, στην Αθηνών-Θεσσαλονίκης. Ενα μεταλλικό ποτάμι σερνόταν από τη Λυκόβρυση προς τον Πειραιά. Αλλά και στην άλλη πλευρά, στην Αθηνών-Κορίνθου, χιλιάδες άνθρωποι εγκλωβίστηκαν στα αυτοκίνητά τους.
Εντάξει, η Ρένα Δούρου λέει πλέον τα δικά της. Άλλωστε ζούμε στη χώρα που μπορείς να λες ό,τι γουστάρεις και να μην παραιτείσαι ποτέ. Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα:
Πριν οι κάτοικοι των δήμων που πνίγονται στείλουν το ανάθεμά τους στην Περιφέρεια και στην κυβέρνηση, ας κοιτάξουν πρώτα κάτω από τα νερά της αυλής τους.
Τα αντιπλημμυρικά έργα δεν είναι δημοφιλή στους περισσότερους δήμους. Και ο δήμαρχος συνήθως παίζει με τις πιθανότητες να του κάτσει ακραίο καιρικό φαινόμενο. Στην Ελλάδα ζούμε. Προτιμά να διαθέσει τα χρήματα σε έργα βιτρίνας.
Όταν, λοιπόν, βρέχει πολύ, δεν μας ξεπλένει τίποτα. Γιατί τότε αποκαλύπτεται η κανονικότητα, η νοοτροπία και η κουτοπονηριά μας. Από τον ηλικιωμένο κύριο με τη σφουγγαρίστρα, μέχρι τη Δούρου που πάει να δικαιολογήσει την ανεπάρκειά της στην κλιματική αλλαγή.
Γιατί και η Δούρου ποντάρει εκεί που βάζει τις μάρκες του ο δήμαρχος: στον καλό μας τον καιρό, στο αθεράπευτα ελληνικό «έλα μωρέ, όλα καλά θα πάνε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου