ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο αγώνας τώρα εξαργυρώνεται - Το "κόκκινο γάντι" ως σύμβολο της διαιώνισης του πελατειακού συστήματος

Toυ ΣΠΥΡΟΥ ΒΛΕΤΣΑ

«Μεταφέρουμε τους κάτωθι υπαλλήλους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, μερικής απασχόλησης, κατηγορίας ΥΕ του κλάδου καθαριστριών στον τομέα των υπαλλήλων των δικαστηρίων της χώρας σε συνιστώμενες προσωποπαγείς θέσεις του κλάδου ΠΕ Γραμματέων πλήρους απασχόλησης και τους τοποθετούμε στα αναφερόμενα στον πίνακα δικαστήρια και εισαγγελίες».

Αυτή είναι η υπουργική απόφαση με την οποία 17 καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, από εκείνες που προσελήφθησαν ξανά, μετατάσσονται σε γραμματείες δικαστηρίων της χώρας. 

Η δικαιολογία της κυβέρνησης είναι ότι οι συγκεκριμένες καθαρίστριες είχαν τα τυπικά προσόντα για να αναλάβουν τις θέσεις γραμματέων και καλύπτονται από το νόμο περί κινητικότητας στο δημόσιο.

Η κριτική δεν γίνεται για το αν η απόφαση είναι νόμιμη, η κριτική γίνεται για το αν είναι δίκαιη, τη στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες αδιόριστοι οι οποίοι έχουν πετύχει στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ.  

Αρκετοί από αυτούς περιμένουν το διορισμό από το 2008.

 Τις θέσεις αυτών των ανθρώπων καταλαμβάνουν οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, που προσελήφθησαν ως συμβασιούχοι μερικής απασχόλησης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και καταλήγουν μόνιμοι υπάλληλοι πλήρους απασχόλησης, πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Μάλιστα, οι καθαρίστριες συγκροτούν προσωποπαγείς θέσεις που θα καταργηθούν όταν αυτές αποχωρήσουν από την υπηρεσία.

Όπως αναφέρει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αδιόριστων Επιτυχόντων ΑΣΕΠ (5/9/2015): «Με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές-στρατηγικές, οι μόνοι που ωφελήθηκαν ήταν οι παρεισφρείσαντες “πλαγίως” στη δημόσια διοίκηση και οι προσληφθέντες εκτός αξιοκρατικών διαδικασιών. Αντιθέτως, οι αδιόριστοι επιτυχόντες ΑΣΕΠ, διοριστέοι σε συγκεκριμένες θέσεις, που διεκδίκησαν την επαγγελματική τους εξέλιξη μέσω των ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ διαδικασιών του ΑΣΕΠ, τιμωρούνται ακόμη γι’ αυτή τους την επιλογή! Από το 2010, οι συνταγματικά κατοχυρωμένες, νόμιμες, δίκαιες και ηθικές προσλήψεις μας, αντί να ολοκληρωθούν σταδιακά, αναβλήθηκαν σταδιακά για το 2013, το 2015 και προσφάτως για το 2016».

Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για το πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι τόσα χρόνια, εφόσον περιμένοντας το διορισμό δεν μπορούν να ψάξουν ή να δημιουργήσουν μόνιμες δουλειές και οι προσωρινές σπανίζουν σε ένα αρνητικό οικονομικό περιβάλλον. 

Κανείς δεν δάκρυσε για αυτούς. Οι αγώνες τους δεν έγιναν σύμβολο. Κανείς εδώ δεν τραγουδά, κανένας δεν χορεύει...

Ανάλογη είναι η αντιμετώπιση και για όσους είχαν επιλεγεί μέσα από τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ για να στελεχώσουν τη δημόσια τηλεόραση. Η κυβέρνηση ξαναπήρε όσους εργάζονταν στην παλιά ΕΡΤ –από τους οποίους αρκετοί είχαν μπει από το παράθυρο– αλλά εξακολουθεί να αγνοεί τους επιτυχόντες στους διαγωνισμούς της ΝΕΡΙΤ, παρότι είναι από το νόμο υποχρεωμένη να τους προσλάβει.

Κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει δημόσια ότι είναι καλύτερο για το κράτος και τους πολίτες να προτιμώνται για διορισμό άτομα που δεν προσελήφθησαν για τα προσόντα και τις δεξιότητές τους, αλλά μέσα από τις αδιαφανείς διαδικασίες του πελατειακού συστήματος. Ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν επιχειρήματα, η υποστήριξη των ομάδων που διεκδίκησαν μια προνομιακή για αυτούς και άδικη για τους άλλους μεταχείριση, γίνεται με μια πλειοδοσία συναισθημάτων και δακρύων. Η δημοκρατία της συγκίνησης.

Ακόμη και επιλαχών να ήταν κάποιος στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, θα έπρεπε να έχει προτεραιότητα απέναντι σε εκείνους που δεν διαγωνίστηκαν ή απέτυχαν. Όσοι προσπάθησαν να μπουν στο δημόσιο από την κανονική πόρτα είχαν την ατυχία να διαλέξουν το λάθος δρόμο. Αντί να συχνάζουν σε πολιτικά και βουλευτικά γραφεία προσβλέποντας σε μια θέση συμβασιούχου που αργότερα θα γίνει μόνιμη, εκείνοι προτίμησαν να σπουδάζουν, να διαβάζουν και να μαθαίνουν υπολογιστές και γλώσσες.

Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό, είναι τόσο παλιό όσο και το ελληνικό κράτος. 

Όμως: 

Στο παρελθόν είχαν γίνει σημαντικά βήματα θεσμικού εκσυγχρονισμού με την ίδρυση του ΑΣΕΠ και τη συνταγματική πρόβλεψη περί μη μονιμοποίησης συμβασιούχων. Παρά τα βήματα αυτά, ο δρόμος προς τη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία δεν ήταν ομαλός. Η γαλάζια συνέντευξη του Προκόπη Παυλόπουλου γελοιοποίησε τους διαγωνισμούς και εξευτέλισε τους μορφωμένους υποψήφιους. Ήταν η εποχή που ρωτούσαν τους δικούς τους στις Σέρρες ποια είναι η πρωτεύουσα του νομού Σερρών.

Αυτό είναι το σύστημα που μας έφτασε στη χρεοκοπία. Όταν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκαν από τις εξελίξεις να πάρουν μικρότερες ή μεγαλύτερες αποστάσεις από το πελατειακό παρελθόν τους, ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ να παραλάβει το πελατολόγιο. Η σημερινή κυβέρνηση υιοθέτησε όλες τις συντεχνίες και αναπαρήγαγε όλες τις θλιβερές συνήθειες των παλιών κομμάτων.

Οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών έγιναν το σύμβολο του αντιμνημονιακού αγώνα. 

Σήμερα που αποκαλύφθηκε ότι όλη η αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του στο μνημόνιο ήταν μια καλοσχεδιασμένη απάτη που κατέληξε στην κατάληψη της εξουσίας και την υπογραφή ενός νέου –αχρείαστου πριν μερικούς μήνες– μνημονίου, οι καθαρίστριες μπορούν να γίνουν το σύμβολο της διαιώνισης του πελατειακού συστήματος που εξέφραζε και εκφράζει η νέα εξουσία.  

Πιο πολύ, όμως, συμβολίζουν την ιδιοτέλεια και την υποκρισία που κρύβονται πίσω από τα δάκρυα και τη συγκίνηση