Του ΠΕΤΡΟΥ ΜΑΚΡΗ
Άρχισε ν’ ανακρούει πρύμναν το κατά δήλωσιν «αριστερό αγόρι», αφού
προηγουμένως δέχτηκε τις ομοβροντίες, ότι συγκρίνει με ρατσιστικά
κριτήρια τους πολιτικούς της τελευταίας 40ετίας, με την αφεντιά του,
αλλά και κάποια Tsoglan* boys του επικοινωνιακού του επιτελείου.
Και
διόρθωσε τη λασποβολία του, με τη φράση: «Και όταν λέμε διαφορά του χτες
με το (δικό μας) σήμερα εννοούμε διαφορά ιδεολογίας κλπ, κλπ, και όχι
διαφορά προσώπων…».
Και όμως τα πρόσωπα εκφράζουν και υλοποιούν
συστήματα και ιδεολογίες...
«Ας τα παρατήσει λοιπόν τα σάπια».
Αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιούμε
αυτή την αγοραία φρασεολογία, γιατί είναι η μόνη γλώσσα της Συριζαϊκής
κοινωνικής αγωγής, που την καταλαβαίνουν κάποια παλικαράκια, που έβγαλαν
τις κουκούλες του πολιτικού περιθωρίου και παρασκηνίου και τις άλλαξαν
με τα κολλαριστά άσπρα πουκάμισα. Ναι, τα πουκάμισα με τα γυρισμένα
μανίκια του Χουάν Περόν, που ξεσήκωναν τις ιαχές των descamisados των
«ξεπουκαμίσωτων» του αργεντινού περονισμού. Και μακάρι τα παλικαράκια
του ΣΥΡΙΖΑ να εξέφραζαν τις θετικές παρακαταθήκες αυτού του έστω και
αμφισβητούμενου κινήματος.
Κάπου, καθώς φαίνεται, ο 41χρονος, με τις μικρομεγαλίστικες
ιδιοτροπίες του, ηγέτης της «πρώτης φορά αριστερής κυβέρνησης»-αλλά
χωρίς τη διογκωτική ζύμη των Λαφαζανικών-πήρε πολύ άσχημο δρομολόγιο,
στην πορεία του με τον κουτσό Δονκιχωτικό Ροσινάντη. Δεν ξέρουμε ποιοι
μικρονοϊκοί κατασκευαστές ηγετικών ειδώλων (image makers) τον
συνεβούλευσαν να διαγωνίζεται, σε κινήσεις ωραιοπάθειας τον
αποδιοπομπαίο πρώην υπουργό της Συριζαϊκής Οικονομίας.
Δεν είχε την παραμικρότερη υποψία, ότι οι σκηνοθετημένες «αεράτες»
εμφανίσεις του κάποτε θα παγιδεύονταν, από τη συμπεριφορά αντίπαλων
πολιτικών δυνάμεων, με «παλιές καραβάνες»;
Δηλαδή με στελέχη που
γνωρίζουν καλύτερα την ελληνική πιάτσα;
Δηλαδή μια κοινωνία της βιοπάλης
και της συναρτημένης με αυτήν γνήσιας και λεβέντικης, καλώς νοούμενης
«μαγκιάς»; Και όχι μιας άλλης μαγκιάς, με άκρως μειωτικά πρώτα συνθετικά
όπως ψευτομαγκιάς, μαχαλομαγκιάς; Ή άλλων μορφών μαγκιάς από τα «λεξικά
της πιάτσας»; (Θού Κύριε φυλακήν των στόματί μου…)
Δεν θα κάνουμε εδώ μάθημα κοινωνικοπολιτικής αγωγής στον απρόβλεπτο
αλαζόνα και κατά τις δηλώσεις του ηγέτη δύο και βάλε τετραετιών!
Αν
ξεκινούσε από ένα στοιχειώδη προσωπικό οδηγό αυτογνωσίας, δεν θα
διολίσθαινε, μέσα, σε ελάχιστα χρονικά διαστήματα, από τον λαϊκισμό του
Νικολάς Μαδούρο, στον σκληρό νεοφιλελευθερισμό της Μέρκελ, από εκεί στον
Ισπανό αριστερό καθηγητή Πάμπλο Μανουέλ Ιγλέσιας Τουριόν, του
πανεπιστημίου Κομπλουτένσε της Μαδρίτης. Για να αποδοκιμασθεί τελικά για
τις υβριστικές ακρότητές του και την πολιτική της διγλωσσίας, όχι μόνο
από τον Ιγλέσιας, αλλά και από το αριστερό γερμανικό Ντί Λίνκε. Την ίδια
συμπεριφορά αντιμετώπισε και από τον Ματέο Ρέντσι…
Όλοι οι προαναφερθέντες ηγέτες χαιρέτισαν, στην αρχή, φιλικά την
εμφάνιση του Αλ. Τσίπρα στο ελληνικό και ευρωπαϊκό πολιτικό προσκήνιο.
Γρήγορα όμως απογοητεύτηκαν από την απαράδεκτη μεταξύ, υποτίθεται
ομοϊδεατών, πολιτική διγλωσσία του και τον έβαλαν με τη δέουσα
αυστηρότητα στη θέση του…
Ο Αλ. Τσίπρας συστηματικά ποντάριζε στη μεγαθυμία κορυφαίων Ευρωπαίων
ηγετών, όπως ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ (Πρόεδρος της Κομισιόν), Μαρτίν
Σούλτς (Πρόεδρος Ευρωκοινοβουλίου), ή ακόμη και ο Μάριο Ντράγκι
(Πρόεδρος της ΕΚΤ).
Και οι τρεις ηγέτες κατ’ επανάληψιν όχι μόνο συγχώρεσαν την
προκλητική αμετροέπεια του Αλ. Τσίπρα και την ασυνεπή αμφιταλάντευση
στις διαπραγματεύσεις μαζί του, αλλά και του έδωσαν χωρίς περιορισμό
μεγάλα περιθώρια ανοχής.
Και όμως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ 1 προτίμησε τον
εμπαιγμό και την περιφρόνηση, προς τους ευεργέτες του. Με αποτέλεσμα,
να υπογράψει το ταπεινωτικότερο, στην ιστορία των ευρωπαϊκών
διαπραγματεύσεων, δανειακό μνημόνιο.
Και όχι μόνον αυτό.
Αλλά και να εξυβρίζει τους ηγέτες της ελληνικής
αντιπολίτευσης, που για τη σωτηρία της χώρας μας από τον τελικό όλεθρο
υπερψήφισαν στη Βουλή το υπογεγραμμένο από την κυβέρνηση Τσίπρα
ταπεινωτικό μνημόνιο, δείχνοντας έτσι μια συμπεριφορά άγνωστη στην
κοινωνία του Αλ. Τσίπρα…
Επομένως, ο τίτλος του σημερινού μου σημειώματος, που καταλογίζει
ρατσιστική υπεροψία στον θρυλικό καταληψία των λυκείων και γυμνασίων,
εναρμονίζεται απολύτως προς την αυτοπροσωπογραφία του.
Ή αλλιώς στην
εικόνα του, που τη φιλοτέχνησε, με τις πράξεις του ιδία χειρί, ο
«μοναδικός» και «ανεπανάληπτος» πνευματικός γιος του ανεκδιήγητου και
υπό κρίσιν πρώην υπουργού Επικράτειας Αλέκου Φλαμπουράρη…
Θα μπορούσε ένα τμήμα του ελληνικού πολιτικού κόσμου, που
καθυβρίζεται ρατσιστικά από τον Αλ. Τσίπρα να του επιδείξει επιείκεια,
με την ελπίδα ότι θα ζητήσει και συγνώμη.
Ματαιοπονούν όσοι σκέπτονται
έτσι. Οι ύβρεις είναι σύμφυτες με τον χαρακτήρα του. Επομένως πρώτα
βγαίνει η ψυχή των ανάγωγων και τελευταία βγαίνουν τα χούγια τους…
_____________________________________________________________
* Στα τούρκικα (ic oglani)
σημαίνει το ελληνόπουλο από καλή οικογένεια, που αφού έπεφτε θύμα του
τουρκικού παιδομαζώματος, κατέληγε στην υπηρεσία των σουλτάνων με
ανοδική πορεία, έως το αξίωμα του Πασά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου