Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει ενταχθεί
σε μια δημόσια αντιπαράθεση, από την οποία δεν λείπουν ούτε οι
απροκάλυπτες απειλές, ούτε οι διαστρεβλώσεις και των πιο σαφών
προβλέψεων του Συντάγματος.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, από τον φόβο μήπως
βρεθεί μια αξιόλογη προσωπικότητα που θα είναι υποψήφιος για την
Προεδρία της Δημοκρατίας και θα ήταν δύσκολο να τον απορρίψει ακόμη και η
Αριστερά, έσπευσε να μιλήσει για «Τσιριμώκους».
Με έναν προληπτικό
πολιτικό εκβιασμό θέλει να αποτρέψει κάθε προσωπικότητα που πιθανόν θα
μπορούσε να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις στη Βουλή και να προσφέρει
στη χώρα, να αποδεχτεί μια πρόταση για να είναι υποψήφιος. Συγχρόνως ο
ΣΥΡΙΖΑ μιλά για παιχνίδια συνταγματικής εκτροπής με προσπάθειες εξαγοράς
ψήφων και άλλα τέτοια τρομακτικά.
Αν όμως αποτελεί συνταγματική εκτροπή
η προσπάθεια ανάδειξης μιας υποψηφιότητας που θα συσπειρώσει ευρύτερες
δυνάμεις, τότε πώς θα πρέπει να χαρακτηρισθεί ο πολιτικός εκβιασμός
εναντίον κάθε πιθανού υποψήφιου, αλλά και η παραδοχή ότι η εκλογή του
Προέδρου θα χρησιμοποιηθεί απλώς για την ανατροπή μιας νόμιμης
κυβέρνησης;
Στο Σύνταγμα, στο άρθρο 30 παρ. 1
αναφέρεται ότι «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τη Βουλή για
περίοδο πέντε ετών...». Πουθενά δεν αναφέρει το Σύνταγμα ότι ο Πρόεδρος
της Δημοκρατίας εκλέγεται από τους... προέδρους των Κοινοβουλευτικών
Ομάδων των κομμάτων που συμμετέχουν στη Βουλή. Εκλέγεται από 300
βουλευτές, ανεξαρτήτως του σε ποιο κόμμα ανήκουν...
Οσο για τους
τρόπους που μια κυβέρνηση χάνει τη δεδηλωμένη, τους εξηγεί πολύ
κατανοητά το Σύνταγμα στο άρθρο 84. Η πρόταση εμπιστοσύνης εγκρίνεται με
την απόλυτη πλειοψηφία επί των παρόντων (που δεν μπορεί να είναι
λιγότεροι των 2/5) και η πρόταση δυσπιστίας εγκρίνεται με την απόλυτη
πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.
Γιατί δεν δοκιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ
τη συνταγματική οδό πρόκλησης εκλογών και θα περιμένει μέχρι τον
Φλεβάρη;
Οσο για τα περί Τσιριμώκων και περί «εξαγοράς» βουλευτών
(εφόσον δεν καταγγελθούν δημοσίως οι αποδείξεις), δεν ταιριάζουν στο
ήθος της Αριστεράς τουλάχιστον εκείνης που εγκατέλειψε οριστικά τις
λογικές που έβγαζαν πράκτορα τον Πλουμπίδη. Η πραγματική εκτροπή είναι
οι δημόσιοι εκβιασμοί και οι απειλές. Που επίσης μόνο σιγουριά και
αυτοπεποίθηση δεν δείχνουν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου