Οι αποσταθεροποιητικές αναστατώσεις
στην Εγγύς Ανατολή προκαλούν σοβαρές γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές
παρενέργειες στην πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή. Τα γεγονότα στην
Αίγυπτο και τη Συρία και κυρίως το ρήγμα στο δίπολο των τοποτηρητών τους
Ισραήλ - Τουρκίας θέτουν σε συναγερμό τα αμερικανικά κέντρα αποφάσεων.
Μονάχη έγνοια τους τώρα η
ανασυγκόλληση της ραγισμένης σχέσης Αγκυρας - Τελ Αβίβ. Πασχίζουν να την
πραγματώσουν, όχι φυσικά ιδίοις αναλώμασι, αλλά δαπάναις του
Ελληνισμού.
Αυτό εξηγεί ότι ξαφνικά Ομπάμα, Μπάιντεν, Κέρι, Νούλαντ, Μπαρόζο
και λοιποί συγγενείς, όλος ο καλός κόσμος, αγάπησε τόσο πολύ την Κύπρο
που θέλει να την πνίξει στην αγκαλιά του.
Το μέγα δέλεαρ προς την ενεργειακά άπορη Τουρκία είναι τα
πλούσια κυπριακά κοιτάσματα σε συνδυασμό με αυτά του Ισραήλ και κατ'
ακολουθίαν η ανάδειξή της σε αποκλειστικό κόμβο μεταφοράς ενέργειας.
Ο τουρκοϊσραηλινός αγωγός τον οποίο ποθεί διακαώς η Αγκυρα και
βολεύει το Τελ Αβίβ, ναρκοθετεί εν τη γενέσει του τον αγωγό που θα
παρέκαμπτε την Τουρκία κατά τα διαλαμβανόμενα στην εν χορδαίς και
οργάνοις υπογραφείσα Τριμερή Συμφωνία Ενεργειακής Συνεργασίας Ισραήλ -
Κύπρου - Ελλάδας.
Τα νέα δεδομένα τινάζουν στον αέρα αυτή τη Συμφωνία. Αλλαξαν οι
μετοχικοί συσχετισμοί των ομίλων του «Λεβιάθαν» και υπολογίζουν ότι η
διέλευση μέσω Τουρκίας επάγεται μικρότερο κόστος. Τα ενεργειακά οφέλη
της γείτονος έσπευσε να εξάρει προχθές (αχρείαστη κίνηση) από το
Associated Press ο Κύπριος πρόεδρος. Για τις ελληνικές ζημίες δεν μιλά
κανείς.
Η ερημοδικία μας από τα αμερικανικά κέντρα αποφάσεων επέτρεψε
άλλη μία φορά στην αμερικανική πολιτική να κινηθεί ενάντια στα ζωτικά
συμφέροντά μας, θυσιάζοντάς τα στο βωμό του ακόρεστου τουρκικού
επεκτατισμού.
Οι ηγεσίες μας αρέσκονται να μας αποκοιμίζουν με ψευδαισθησιακές
παραπομπές στον υποτιθέμενο εξευρωπαϊσμό των απέναντι και στο
ατελέσφορο διεθνές δίκαιο που συστηματικά ποδοπατούν.
Βέβαια όσο ανθελληνικά συμπεριφέρεται ο νεοσουλτάνος της Αγκυρας
το ίδιο προκλητικά λειτουργεί έναντι των Αμερικανών που εν τούτοις τον
θωπεύουν:
Για να τα βρει με το Ισραήλ αξίωσε άρση του αποκλεισμού της
Γάζας. Ανάλογα απήντησε στις πληθωρικές κολακείες του Πούτιν στο Σότσι,
λέγοντάς του ότι δεν θα αναγνωρίσει ποτέ τον ανατροπέα του φίλου του
Μόρσι στην Αίγυπτο.
Ομως την επομένη ο Ομπάμα παριστάνοντας τον Σολομώντα... ζήτησε
ισο-κατανομή των φυσικών πόρων ανάμεσα σε Ελληνοκυπρίους και
Τουρκοκυπρίους, δηλαδή την Τουρκία. Μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε
δεύτερη φορά Αττίλα - Κατοχή.
Κυπριακό και λοιπά εθνικά μας θέματα αποδεικνύουν ότι η έμμονη
περιφρόνηση από τη Διπλωματία της ανάγκης να οργανώσει στην Ουάσιγκτον
έναν αξιόπιστο Μηχανισμό Επηρεασμού των εκεί κέντρων αποφάσεων έχει
βαρύτατες επιπτώσεις σε όλο το εύρος τους.
Πρόσφατη είναι η συλλογή
πλειάδας υπογραφών στο Κογκρέσο υπέρ της ένταξης των Σκοπίων στους
ευρωατλαντικούς θεσμούς. Συνυπέγραψε αφού ουδείς τον ενημέρωσε περί του
αντιθέτου και ο πρόεδρος της επί των Εξωτερικών Επιτροπής, Ελιοτ Ενγκελ,
σταθερός κατά τα λοιπά υποστηρικτής μας. Καραμπινάτη βεβαίως ήττα της
ελληνικής διπλωματίας.
Ελλάδα και Κύπρος βιώνουν μια πάρα πολύ δύσκολη φάση στην οποία
αρμόζει η αρχή «παρέλκυση και ενδυνάμωση». Αγοράζεις δηλαδή χρόνο και
βάζεις τα δυνατά να γίνεις δυνατός.
Ο τουρκικός επεκτατισμός δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί εν
ονόματι του δικαίου και των Συνθηκών, αλλά από έναν Ελληνισμό
εθνικοαμυντικής και διπλωματικής ανταγωνιστικής ισχύος.
Από το κοινό ανακοινωθέν έχουν εξαφανισθεί οι λέξεις-κλειδιά της
κυπριακής τραγωδίας:
Αττίλας, Εισβολή, Κατοχή, Εποικισμός, Εγκλήματα
Κατοχικών δυνάμεων - Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε!
Ομως η λύση προϋποθέτει αλήθεια και πολιτικό ρεαλισμό. Οχι ενδοτισμό.
Ποτέ δεν είναι «το σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα» (Θουκυδίδης).
Αυτοί που έχασαν το παιχνίδι το 2004 επιζητούν τώρα τη ρεβάνς.
Τότε σκόρπισαν άφθονο μαύρο χρήμα, εξαγόρασαν ΜΜΕ και ευάλωτες
συνειδήσεις. Τώρα θα πολλαπλασιάσουν στη νιοστή τις αθλιότητές τους.
Ομως ο τελικός αποδέκτης της πρόκλησης του νεοανανικού
εκτρώματος στη Μεγαλόνησο είναι ο Ελληνοκύπριος πολίτης. Η ψυχή του
Ελληνα.
Να λειτουργήσει όπως πάντοτε στις μεγάλες ώρες της Ιστορίας. Μη ξεχνώντας ποτέ ότι:
«Το 'νιν αντάν να τρω την γην, τρώει την γην θαρκέται, μα πάντα
τζιείνον τρώεται τζιαί τζιείνον καταλυέται» (Β. Μιχαηλίδης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου