Της Μαίρης Κατσανοπούλου
Τις τελευταίες µέρες, µου έρχονται πληροφορίες από διάφορες πλευρές ότι στα δηµόσια νοσοκοµεία εξελίσσεται ένα σιωπηλό δράµα.
Κι αυτό σε µια εποχή που έχουν να κάνουν µε πολύ µεγαλύτερη προσέλευση κόσµου λόγω της οικονοµικής κρίσης και της αδυναµίας των αρρώστων να πάνε σε ιδιωτικά κέντρα.
Καλά γνωρίζοντες – και καθόλου οπαδοί της αντιπολίτευσης – χειρουργοί του ΕΣΥ µου µεταφέρουν όλο αγωνία ότι κάνουν πολύ λιγότερες επεµβάσεις, γιατί δεν υπάρχουν αναισθησιολόγοι, γάντια ή... αντισηπτικό. Εχουν εντολή να χρησιµοποιούν πια ένα φτηνό αντισηπτικό για τα χειρουργικά εργαλεία (διαφορά περί τα διακόσια ευρώ από το καλό), που χρειάζεται όµως µία ώρα για να δράσει και έτσι καθυστερούν και αναβάλλονται πολλές εγχειρήσεις.
Αλλού, όµως, µου λένε ότι εξακολουθούν να γίνονται τεράστιες σπατάλες. Δηλαδή, είµαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. «Μόνο και µόνο µε την αντικατάσταση των πρωτότυπων φαρµάκων µε αντίγραφα, το σύστηµα εξασφαλίζει τη µείωση κατά 30% των δαπανών, που είναι το ζητούµενο», λένε οι γιατροί.
«Γιατί κόβονται βασικά είδη πρώτης ανάγκης;». Και δεν φταίει µόνο το Μνηµόνιο, πιστεύουν.
Φταίει και η κακή διοίκηση των νοσοκοµείων, µε διοικητές άσχετους µε το αντικείµενο (για παράδειγµα, πολιτικούς µηχανικούς), που τώρα ασχολούνται µόνο µε λογαριασµούς και δεν τους νοιάζει καθόλου η παρεχόµενη περίθαλψη. «Ας βάλουν τουλάχιστον συνταξιούχους πετυχηµένους ιατρούς, που ξέρουν τα θέµατα της υγείας», προτείνουν.
Οσοι πονάνε το ΕΣΥ τρέµουν και το πώς θα γίνει η (αναγκαία) συγχώνευση νοσοκοµείων – µήπως και άκριτα (µέσα στον πανικό της τρόικας) κλείσουν και πετυχηµένες µονάδες.
Γιατί «µπορείς να στερήσεις στον Ελληνα το αυτοκίνητο, τη διασκέδαση, την πολυτέλεια. Είναι, όµως, τραγικό να του στερήσεις την υγεία του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου