Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
πουναιτοκράτος (ο) 1. αυτός που διατηρεί φρούδες ελπίδες «Ο Γιώργος είναι τόσο πουναιτοκράτος που ήλπιζε ότι θα επιβληθεί ο νόμος σε όσους δεν έχουν φροντίσει να καθαρίσουν τα οικόπεδά τους» 2. αυτός που τα περιμένει όλα από άλλους «να πας να βάλεις μόνος σου νερό και να πάψεις να είσαι πουναιτοκράτος»
Κραυγές επί δικαίων και αδίκων
Η φωτιά στον Δήμο Κρωπίας (όπως λέγεται το Κορωπί στα μανταμοσουσουδίστικα) σήμανε την έναρξη της θερινής «πού είναι το κράτος» περιόδου.
Η κραυγή «πού είναι το κράτος» είναι μια κραυγή χαρακτηριστικά ελληνική καθώς στις υπόλοιπες χώρες (τουλάχιστον της Ευρώπης) είναι γνωστό πού είναι το κράτος: έξω και ελέγχει.
Στην Ελλάδα το κράτος παραμένει χωμένο στο βολικό του λαγούμι.
Βολικό πρώτα από όλα για τους κηφήνες λειτουργούς του (από υπουργούς μέχρι δημάρχους) αλλά και για όσους πολίτες εκμεταλλεύονται την απουσία του.
Ομως υπάρχουν και εκείνοι οι πολίτες που δικαίως αγανακτούν. Ας πούμε οι πολίτες που μπήκαν στον κόπο να καθαρίσουν τα οικόπεδά τους αλλά παρ’ όλα αυτά είδαν τις περιουσίες τους να κινδυνεύουν επειδή οι αντικοινωνικοί γείτονες και οι κοπροσκυλιάζουσες (συγγνώμη, Ζάχο) δημοτικές αρχές αρνούνται να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Μόνο που αυτοί πρέπει να αλλάξουν την κραυγή «πού είναι το κράτος» με κάτι πιο ταιριαστό, όπως το «πού είστε, ρε κοπρόσκυλα» (και πάλι συγγνώμη, Ζάχο).
Διλήμματα
Ακούω πολλούς δημάρχους να κλαψουρίζουν επειδή, όπως ισχυρίζονται, δεν μπορούν να προστατεύσουν τους δημότες τους από τις πυρκαγιές και απορώ γιατί παραμένουν στις θέσεις τους. Οταν ένας αξιοπρεπής άνθρωπος διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά που έχει ανατεθεί, πάει σπίτι του. Εκτός φυσικά αν η δουλειά έχει πάρα πολύ μέλι κι εκείνος έχει παγιδευτεί κολλημένος πάνω της.
Απαιτούν και μάλιστα με...
στήριξη
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά χθες ξαναταλαιπωρήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες επειδή κάποιοι λίγοι συμπολίτες έχουν την απαίτηση να συνεχίσουμε να τους πληρώνουμε για την εργασία τους σε μια επιχείρηση η οποία δεν μας συμφέρει να συνεχίσει να λειτουργεί. Εννοείται με τη συμπαράσταση σύσσωμης της αντικοινωνικής Αριστεράς (ναι, το ξέρω πως είναι πλεονασμός, αλλά ταυτοχρόνως είναι και υπενθύμιση).
Συνειδήσεις
Το ότι ο ηγέτης των τρομοκρατών της Χεζμπολάχ απείλησε ευθέως την Κύπρο θα μπορούσε να είναι το ξυπνητήρι των φιλοπαλαιστίνιων συμπολιτών. Μόνο που αυτοί καθόλου δεν κοιμούνται. Η εχθρική στάση τους απέναντι στη Δύση (και άρα και απέναντι στην ίδια τους τη χώρα) είναι απολύτως συνειδητή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου