Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Γενικώς, είναι καλό πράγμα να μην πετάμε τα χρησιμοποιημένα υλικά, αλλά να βρίσκουμε τρόπους να τα αξιοποιούμε σε νέες χρήσεις. Τόση φασαρία κάνουμε στο κάτω κάτω για την περιβαλλοντική αξία της ανακύκλωσης, γιατί λοιπόν να μας ενοχλεί στην πολιτική;
Δεν πειράζει λοιπόν αν ο Αρης Σπηλιωτόπουλος εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη.
Πάνω – κάτω, εκεί βρισκόταν πάντα. Τώρα εκδηλώθηκε ο άνθρωπος. Κάποιοι αργούν να βρουν τον δρόμο που τους ταιριάζει και στον οποίο θα διαπρέψουν, ο Αρης Σπηλιωτόπουλος φαίνεται ότι είναι τέτοια περίπτωση. Εύγε και καλή πρόοδο στα νέα καθήκοντα!
Για να είμαστε πάντως ακριβείς, δεν είναι σωστό να λέμε «ο Αρης πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ», όπως ακούω να λέγεται από τους περισσότερους. Το σωστό είναι ότι πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη.
Αυτά τα δύο, ο αυθεντικός ΣΥΡΙΖΑ και η εκδοχή Κασσελάκη, είναι δύο διαφορετικά πράγματα και η ένταξη του κ. Σπηλιωτόπουλου στις τάξεις του βοηθά ακριβώς να αναδειχθεί η νέα φυσιογνωμία του κόμματος.
Δεν μπορώ ακόμα να τη διακρίνω καθαρά, η λέξη – κλειδί όμως είναι «Μύκονος». Δεν νομίζω να είναι εντελώς συμπτωματικό ότι η ένταξη του Αρη ανακοινώθηκε αμέσως μετά την κρουαζιέρα του προέδρου (με τον ναυαρχούκο του) στο Αιγαίο.
Από τα σχόλια, όμως, που άκουγα χθες για τη μεταγραφή, διέγνωσα ένα στοιχείο φθόνου, ίσως και φόβου, λόγω των δαιμόνιων ικανοτήτων του κ. Σπηλιωτόπουλου στον τομέα της επικοινωνίας και των δημοσίων σχέσεων, που τον καθιστούν απειλητικό.
Θυμίζω μόνο...
τη φωτογράφιση που έκανε ημίγυμνος να ξεπροβάλλει μέσα από στάχυα και, επίσης, στο μπάνιο με το μπουρνούζι μισάνοιχτο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου