Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Oταν πριν από χρόνια ξεκίνησε η δημόσια συζήτηση περί συμφώνου συμβίωσης, έγραφα πως είναι η ατμομηχανή ενός τρένου θεσμικής παράνοιας, που έχει επόμενο βαγόνι τον γάμο ομοφύλων, μεθεπόμενο την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια και, κρατήστε το, μετά, το επόμενο βαγόνι είναι να απαιτήσουν ποσοστώσεις στα πάντα, συμπεριλαμβανομένων και των υιοθεσιών.
Υπενθυμίζω πως η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια παραβιάζει βάναυσα τα δικαιώματα των παιδιών, που, σύμφωνα με τον Χάρτη των Δικαιωμάτων του Παιδιού στον ΟΗΕ, έχουν, μεταξύ άλλων, δικαίωμα να έχουν γονείς και αυτό, όπως επιτάσσει η φύση του ανθρώπου και η διωκόμενη πλέον κοινή λογική, σημαίνει να έχουν Μάνα και Πατέρα, μητρικό και πατρικό πρότυπο και όχι το «δικαίωμα» κάποιου ανατομικά άνδρα να παριστάνει τη μάνα ή ανατομικά γυναίκας να παριστάνει τον πατέρα.
Ο νομοθέτης προστατεύει αληθινά δικαιώματα, δεν ικανοποιεί φαντασιώσεις και τα παιδιά δεν είναι αξεσουάρ για τέτοιες φαντασιώσεις. Δυσκολεύονται κάποιοι να καταλάβουν τη διαφορά των παιδιών από γατιά και κουτάβια.
Τα δύο τελευταία αδιαφορούν ποιος τα υιοθετεί και, όπως όλα τα πλάσματα του Θεού, απλά ανταποκρίνονται στην αγάπη. Και ακόμη κι αυτά δεν κάνει να τα αποσπάσεις πολύ νωρίς από τη μάνα τους. Τα παιδιά έχουν άλλες, πιο σύνθετες ανάγκες για την ψυχοσωματική ανάπτυξή τους. Χρειάζεται η στοργή της μάνας, η ασφάλεια της πατρικής παρουσίας, η αγάπη αμφοτέρων και το παράδειγμά τους, το παράδειγμα των ρόλων σε μια φυσιολογική οικογένεια, γιατί ζωή εκπαιδεύει για τις δικές τους οικογένειες. Και τα παιδιά κάνουν ό,τι βλέπουν. Οταν λείπει το ένα ή το άλλο πρότυπο, όταν λείπει η παρουσία τους, είναι πρόβλημα. Βεβαίως και υπάρχουν μονογονεϊκές οικογένειες, λόγω θανάτου, διαζυγίου, εγκατάλειψης. Αυτές είναι όμως καταστάσεις κατ’ εξαίρεσιν, όπου όμως το παιδί γνωρίζει πως έχει ή είχε και τον άλλο γονιό, μάνα ή πατέρα.
Οι ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστές με ιδιαίτερο μένος επικαλούνται ως επιχείρημα τη μειοψηφία των δυσλειτουργικών ετεροφυλόφιλων οικογενειών και όχι την πλειοψηφία των ετερόφυλων οικογενειών, των καλών ανθρώπων, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με στοργή και αγάπη. Διότι υπάρχουν και ομόφυλοι παλιάνθρωποι, που κακοποιούν την οικογένειά τους. Οσο ανέντιμο θα ήταν να αναφέρομαι μόνο σε αυτούς, όταν επιχειρηματολογώ κατά της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, τόσο ανέντιμο είναι να κάνουν το ίδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια οι ακτιβιστές του παραλόγου.
Υπογραμμίζω δε πως πρώτιστο καθήκον της Πολιτείας είναι να υπερασπιστεί τον πλέον αδύναμο, που είναι τα προς υιοθεσία παιδιά, τα οποία έχουν ήδη υποστεί μια συμφορά, την ορφάνια ή την εγκατάλειψη, γι’ αυτό συζητάμε την υιοθεσία τους, και δεν πρέπει να υποστούν άλλη μια ενδεχόμενη συμφορά, ένα κοινωνικό πείραμα, ανοίγοντας την πόρτα και πετάγοντας τα παιδιά μέσα στο τρελοκομείο που χτίζει ο πολιτισμικός μαρξισμός.
Οι δε «σπουδές φύλου», εφάμιλλες σπουδών για την Κούφια Γη και τη χαρτομαντεία, ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει διαφορά εάν ένα παιδί το μεγαλώνουν ομόφυλοι ή ετερόφυλοι. Υποθέτω πως αυτοί οι «επιστήμονες» φύτρωσαν στα λάχανα και αγνοούν, π.χ., το τεράστιας σημασίας χάδι της Μάνας. Ας ρωτήσουν κάποιον που τη στερήθηκε, π.χ., από τον καρκίνο, στην παιδική του ηλικία, να τους το κάνει ψιλά.
Και σημειώστε και αυτό, αγαπητές φεμινίστριες. Οι γυναίκες, μετά τα παιδιά, θα είναι το μεγάλο θύμα του φασισμού του πολιτισμικού μαρξισμού. Δείτε ήδη τι συμβαίνει στον γυναικείο αθλητισμό, όπου «τρανς γυναίκες» αθλήτριες, τουτέστιν μαντράχαλοι, ανατομικά άντρες με μυϊκή μάζα τουλάχιστον 30% μεγαλύτερη από τις αληθινές γυναίκες, τους κλέβουν τα μετάλλια και καταστρέφεται το ευ αγωνίζεσθαι, μετατρεπόμενο σε τσίρκο.
Την παράνοια του φασιστοειδούς δικαιωματισμού θα την κάνω λιανά ακόμη περισσότερο με ένα παράδειγμα. Πέρυσι τον Ιούνιο η συγγραφέας του Χάρι Πότερ κοινοποίησε στο twitter έναν σύνδεσμο άρθρου με τίτλο «Δημιουργία ενός πιο ισότιμου κόσμου μετά την COVID-19 για άτομα με εμμηνόρροια». Η Ρόουλινγκ σχολίασε τον γελοίο όρο, όπου αποφεύγεται η ορθή λέξη Γυναίκα: «“Ατομα με εμμηνόρροια”. Είμαι σίγουρη ότι υπήρχε μια λέξη για αυτούς τους ανθρώπους. Κάποιος να με βοηθήσει…Wumben; Wimpund; Woomud;».
Αυτό που ακολούθησε ήταν μια εκστρατεία δολοφονίας του χαρακτήρα της. Την αποκάλεσαν ρατσίστρια, τρανσοφοβική, την αποκήρυξαν ακόμη και πρωταγωνιστές των ταινιών πάνω στα βιβλία της, την απέκλεισαν ακόμη κι από καλλιτεχνικές εκδηλώσεις για το δικό της έργο! Ο λόγος; Διότι τόλμησε να πει πως μόνον οι γυναίκες έχουν έμμηνο ρύση.
Αυτοί που την αποκάλεσαν «τρανσφοβική» κραυγάζουν μαζί με το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα ότι δεν είναι μόνο γυναίκες που έχουν εμμηνόρροια!
Ποιοι παρεξηγήθηκαν;
Ανατομικά γυναίκες που παίρνουν ορμόνες αφαιρούν το στήθος τους, ντύνονται και αισθάνονται «άνδρες», «τρανς άνδρες» τούς έχει βαφτίσει η πολιτική ορθότητα, και έχουν ακόμη περίοδο και ανατομικά άνδρες, που νιώθουν γυναίκες και, θα ήθελαν να έχουν περίοδο, και είναι… φασιστικό, ρατσιστικό να λες στον Μπάμπη πως ματαίως θα αγοράσει σερβιέτες, δεν θα γίνει ποτέ μάνα και, ναι, γυναίκες είναι μόνο όσες γεννήθηκαν ανατομικά γυναίκες, όπως άντρες είναι μόνον όσοι γεννήθηκαν ανατομικά άνδρες.
Υπάρχουν φυσικά ομοφυλόφιλοι άνδρες και ομοφυλόφιλες γυναίκες, αλλά πάντως άνδρες ή γυναίκες, με τη σπανιότατη ανατομική εξαίρεση των ερμαφρόδιτων.
Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν δεν υπάρχουν «τρανς ανδρες» και «τρανς γυναίκες». Ειναι εφευρήματα του πολιτισμικού μαρξισμού, της κωμικοτραγικής θεωρίας του ρευστού φύλου και των 62 «φύλων».
Είναι προφανές πως διαταραχές όπως η δυσφορία φύλου των παρενδυτικών βαφτίζονται «φύλα», που πρέπει να έχουν δικαίωμα υιοθεσίας.
Δηλαδή σε ανθρώπους που θέλουν ψυχίατρο, ο πολιτισμικός μαρξισμός λέει: «Μια χαρά είσαι, πάρε και ένα παιδί να το μεγαλώσεις».
Εκτός από τα παιδιά λοιπόν, θύματα θα είναι οι άτεκνες γυναίκες, που λαχταρούν να μεγαλώσουν ένα παιδί αλλά θα πρέπει να προτιμηθεί ένας τύπος που ντύνεται γυναίκα διότι δυσφορεί με το βιολογικό του φύλο. Αλλά, ξέχασα, ο πολιτισμικός αμφισβητεί και το μητρικό φίλτρο. Το δε δακρύβρεχτο επιχείρημα του μπούλινγκ δεν νομιμοποιεί μια θεσμική τερατογένεση σε βάρος των προς υιοθεσία παιδιών.
Είναι άσχετα ζητήματα. Ενα έγκλημα δεν νομιμοποιεί ένα άλλο. Τα παιδιά είναι σκληρά, όποιοι έχουν ιδιαιτερότητα, εύκολα στοχοποιούνται. Οχι μόνον π.χ. οι θηλυπρεπείς, αλλά και οι κοντοί, οι πολύ ψηλοί, οι χοντροί, οι αλλήθωροι, οι πολύ όμορφοι, οι πολύ άσχημοι, οι τραυλοί κ.λπ. Τι πρέπει να κάνουμε; Να φτιάξουμε ειδικούς θεσμούς, με νόμο να εξισωθούν οι κοντοί με τους ψηλούς;
Εύκολο. Και γελοίο. Το ίδιο γελοίο με το να βαφτίζουμε μαντράχαλους ως «γυναίκες» και γυναίκες ως «άντρες», πως τα φύλα είναι δεκάδες, όχι τα δύο βιολογικά, αλλά πως το φύλο αλλάζει κατά τα γούστα και είναι πάνω από 60, και κάθε ένα από αυτά δικαιούται να υιοθετήσει παιδί, ακόμη κι αν οι θετοί γονείς θα έπρεπε να είναι στον ψυχίατρο, λόγω διαταραχής φύλου.
Στη χώρα με τη δεύτερη μεγαλύτερη υπογεννητικότητα της Ευρώπης άλλα πρέπει να συζητάμε με επίκεντρο την Ελληνίδα Μάνα. Και θα σας πω μια τρομερή αλήθεια, φασιστική και ρατσιστική:
Μόνο γυναίκες έχουν έμμηνο ρύση, μόνο γυναίκες συλλαμβάνουν, γεννούν και θηλάζουν, μόνο Ελληνίδες γυναίκες θα γεννήσουν Ελληνες, για να μη γίνουμε Χετταίοι στο νεκροταφείο Εθνών της Ιστορίας, και μόνον οι ανατομικά άντρες είναι άντρες, ετεροφυλόφιλοι ή ομοφυλόφιλοι. Φασιστικά πράγματα, ενώ ο Γιώργος προσπαθεί να μείνει έγκυος, ματαίως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες και παρότι νιώθει μέσα του πως έχει κάθε μήνα συναισθηματική περίοδο, αλλά ο φασισμός τον εμποδίζει να γίνει μάνα.
Είναι όμως δυνατόν ο νόμος να κωλώσει μπροστά σε λεπτομέρειες όπως η μήτρα, οι ωοθήκες, οι σάλπιγγες, οι γαλακτοφόροι αδένες; Με ένα άρθρο, έναν νόμο λοιπόν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου