Ηταν η σκόνη που σηκώθηκε για το θέμα της πρωτοχρονιάτικης εκδήλωσης του Δήμου Αθηναίων αναμενόμενη;
Ηταν η ανάρτηση του Κώστα Μπακογιάννη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την οποία κατακεραύνωνε τους επικριτές του ειρωνευόμενος, μια «άτυχη» στιγμή της θητείας του;
Ηταν όντως «μίζεροι» όσοι διαμαρτύρονται για το οικονομικό σκέλος της διοργάνωσης;
Θα μπορούσαμε να πούμε συνοπτικά «ναι σε όλα» και να ξεμπερδεύουμε. Πάντα η αντιπολίτευση θα ψάχνει αγωνιωδώς αφορμές για να χτυπήσει τους αγαπημένους της στόχους.
Ο συνήθως προσεκτικός και συναινετικός Κώστας Μπακογιάννης λειτούργησε περισσότερο με το θυμικό ανώνυμου χρήστη του Facebook, βάζοντας για λίγο στην άκρη τον θεσμικό του ρόλο (συμπεριλαμβανομένης της διαδικτυακής στιχομυθίας με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο), αναζητώντας το «δίκιο» του όπως ο κάθε κοινός θνητός. Και φυσικά ήταν θέμα χρόνου να μάθουμε από τους ψηφιακούς ιεροκήρυκες του Καλού με πόσα γεύματα για απόρους ισούται ο προϋπολογισμός του πρωτοχρονιάτικου σαματά.
Αν και ασφαλώς όλα τα προηγούμενα έχουν την αξία τους, προσωπικά βρήκα προβληματικότερη όλων την εμμονή των δήμων (και του Δήμου Αθηναίων εν προκειμένω) σε ένα εντελώς παρωχημένο μοντέλο ψυχαγωγίας που έχει τις ρίζες του στα αλησμόνητα σόου της Ρούλας Κορομηλά στα βαθιά ’90s.
Καταλαβαίνω την αγωνία των αιρετών μας να σκεφτούν ένα δυνατό τηλεοπτικό προϊόν αλλά, πρώτον, ποιος τους το ζήτησε αυτό (τα ιδιωτικά κανάλια ξοδεύουν κάθε χρόνο εκατομμύρια για να μας «διασκεδάσουν» όπως αυτά νομίζουν την τελευταία νύχτα του χρόνου) και, δεύτερον, γιατί δεν τους ενδιαφέρει να ξεφύγουν λίγο από την πεπατημένη αξιοποιώντας μια ευκαιρία που τους δίνεται, προσφέροντας μια εμπειρία που θα αναδεικνύει έναν διαφορετικό δρόμο;
Γιατί πιστεύουν ότι αξίζουμε κάθε χρόνο μια εθιστική προσομοίωση νυχτερινού κέντρου και όχι μια πιο τολμηρή πρόταση που θα νοηματοδοτήσει διαφορετικά τον ερχομό του νέου χρόνου;
Δεν υποστηρίζω ότι θα πρέπει να πάμε σε μια εξεζητημένη λογική, για παράδειγμα να καλέσουμε μια συμφωνική ορχήστρα στην πλατεία Συντάγματος, αλλά ανάμεσα στα νυχτερινά κέντρα της οδού Πειραιώς και στη Βιέννη υπάρχουν ένα σωρό επιλογές που επιμένουμε να αγνοούμε.
Γιατί;
Για τον ίδιο λόγο που...
στα κομματικά ψηφοδέλτια τοποθετούνται τραγουδιστές και ποδοσφαιριστές, για τον ίδιο λόγο που στη διοίκηση δημοτικών πολιτιστικών οργανισμών διορίζονται τηλεαστέρες.
Μπορεί η Ρούλα Κορομηλά να αποσύρθηκε εγκαίρως αλλά το πνεύμα της είναι πάντα εδώ. Χωρίς καν να το ζητήσει η ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου