Και η ζωή αχ! Η ζωή
κατηφορίζει
ψάχνει να βρει τα τυπογραφικά σου λάθη
μήπως μπορεί να διορθώσει
ό,τι απομένει
απ’ το παλιό σου νόημα
Θέλω να πιστεύω ότι ήρθε –έστω μέσω και λόγω Πανδημίας– η ώρα της αυτογνωσίας (προσωπικής, συλλογικής και εθνικής). Η ώρα αλλαγής προτύπου ζωής και λειτουργίας θεσμών.
Ήρθε η ώρα ν’αποβάλλουμε τα –ελπίζω τελευταία– απομεινάρια του λαϊκισμού.
Όλοι γνωρίζουμε όσους καταράστηκαν το δημοκρατικό πολίτευμα, το δημόσιο σύστημα υγείας, τους αγώνες του λαού για ένα καλύτερο μέλλον.
Όλοι γνωρίζουμε ποιοι επένδυσαν στην αγέλη, στην άγνοια, στο φανατισμό, στην εξαπάτηση, στην "κατασκευή" εχθρών. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι τζογάρανε στις κρίσεις, στην αδιαφάνεια, στη διαφθορά.
Επειδή όμως η μ.Κ (μετά Κορονοϊό) νέα εποχή θα αλλάξει τη Μοίρα των Ελλήνων, ώστε ν’ απαλλαγούμε οριστικά από τα ψυχοφθόρα δόγματα και τις απόλυτες αλήθειες κι επειδή συνειδητοποιήσαμε –δια του φόβου– ότι είμαστε "άλλο" από εκείνο που νομίζαμε ότι ήμασταν, πρέπει να νικήσουμε το εθνικό υπαρξιακό κενό και την προσωπική ανασφάλεια επιβίωσης με μία δημόσια εξομολόγηση των λαθών και των ψευδαισθήσεών μας και κυρίως με έναν ισόβιο αποκλεισμό από το δημόσιο βίο όλων αυτών που χρόνια γνωρίζαμε τον τρόπο που υπογείως δρούσαν αλλά που τώρα "αποκαλύφθηκαν κρυπτόμενοι" μέσα στην κρίση.
Η νέα συμφωνία με την κοινωνία πρέπει να οικοδομηθεί πάνω στις έννοιες της εμπιστοσύνης, της συνυπευθυνότητας, της ειλικρίνειας, της συνέπειας, της συλλογικής προσπάθειας κι εντέλει της κοινής μοίρας, τόσο στα καλά όσο και στα κακά.
Αυτή θα είναι...
Είθε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου