ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Το μερίδιό μου από τα 32 δισ.

Toυ ΣΤΑΘΗ ΠΑΧΙΔΗ

Και οι ποιητές καμιά φορά πέφτουν έξω: το μέλλον δεν θα έχει ούτε ξηρασία ούτε καν αφραγκία. Ανοίγουν καταπώς φαίνεται μετά τις 18 Ιουνίου οι ευρωπαϊκοί κρουνοί και έρχεται βροχή από ευρώ ανάκαμψης, μη σου πω και ευρωπλημμύρα. 

Το λεφτόδεντρο τελικώς υπάρχει: Σε κάνα εικοσαήμερο δηλαδή θα μπορούμε να νιώθουμε άπλες, εν αναμονή λαρζ και προσεχώς φορτωμένοι με 32 απρόσμενα δισεκατομμύρια, που ξεκινούν να έρχονται σιγά σιγά από το 2021. Πού ‘σαι, μέγιστε Αλέκο Σακελάριε, να γράψεις το σίκουελ: «Καλώς ήρθε το… ευρώ»! 

Ο άμεσος συνειρμός φέρνει την αναπόφευκτη διαίρεση: 32 θα είναι τα ανακαμψιακά δισ. και εμείς, κατά την απογραφή του 2011, μετρηθήκαμε έως 11.120.000 δύσκολοι νοματαίοι – όσα δηλαδή και τα κέντρα αυτού του κόσμου. Το πηλίκο βγάζει επακριβώς και επαληθευμένα 2.877,69 ευρώ ανά κεφαλή και δεν κοιτά αν πρόκειται για κεφαλή Μενουμευρώπη, Αλλαζευρώπη ή και Φευγουμευρώπη. 

Τόσο τιμολογείται μπακαλικώς η κατά κεφαλή ανάκαμψη καθεμιάς και καθενός μας: 2.877,69 ευρουλάκια και μόνον. Και πρέπει ν’ ανακάμψουμε μ’ αυτά, γιατί δεν είναι κάθε μέρα της αγίας Ούρσουλας φον ντερ Λάιεν της ανοιχτοχέρας. 

Πολλά δεν είναι, δεν είναι και λίγα. Οι αποψίες ειδικοί ήδη επισημαίνουν (ωχχχ…) την ευκαιρία, οι πολιτικοί τρίβουν τα χέρια τους, οι γραφειοκράτες ακονίζουν τα πληκτρολόγια, ενώ όπου να ‘ναι –δεν γίνεται να μην…– θα φανούν στον ουρανό και γεράκια, διπλοσάινα και βραχοκιρκινέζια. 

Οι λοιποί τεθλιμμένοι συγγενείς, που πληρώσαμε τα σπασμένα των πάρτι των προηγούμενων δεκαετιών της δήθεν αφθονίας, που μαζέψαμε σκουπίδια κι αποτσίγαρα, που τραβήξαμε και κάνα σφουγγάρισμα και με κόπο ίσως ξαναφέραμε το μαγαζί στα ίσα του, προσώρας στη γωνία μας «…καχύποπτοι, ανύποπτοι και ύποπτοι».  

Η κοινή λογική λέει στόχευση, που όμως –κοίτα να δεις!!!— μόνο δυο γράμματα απέχει από τη μόλις προ ολίγου πτώχευση. Κι επειδή 41 χρονάκια Ευρωπαίοι, κι εμείς οι απέξω κάτι προσφέραμε και κάποιο ελάχιστο πετραδάκι βάλαμε στο κοινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα, μάλλον ήρθε η ώρα –όχι από έπαρση, αλλά με καχυποψία αρχαίου παντοπώλη– κάπως να διαχωρίσουμε τη θέση μας: λέω να ζητήσουμε στο χέρι και εν τη παλάμη τα 2.877,69 ευρουλάκια, που αναλογούν στον καθένα μας.  

Οχι από σύνδρομο Δικαιόπολι ούτε και με καμιά σοβαρή οικονομική ανάλυση. Απλά η λέξη «εμπιστοσύνη» ακούγεται όλο και πιο σπάνια τριγύρω και υπάρχει και πρόταση να αντιταχθεί σ’ όσους τυχόν κοιτάξουν στραβά. 

Αξιοσέβαστοι πολιτικοί και διαχειριστές των ευρωπαϊκών χρημάτων, εμείς, οι απέξω, δεσμευόμαστε πως...

 στον εύλογο χρονικό ορίζοντα, που εσείς τεχνοκρατικά θα καθορίσετε, τα 2.877,69, που θα «λάβει» ο καθείς μας, θα σας τα επιστρέψουμε διπλασιασμένα με νόμιμα μέσα. Στη χειρότερη, θα τα βάλουμε απ’ την τσέπη μας.  

Εσείς, όμως, μπορείτε να δεσμευτείτε ότι για τα υπόλοιπα –από τα 32 δισ.– χρήματα θα καταφέρετε ακριβώς το ίδιο;