Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Στην Αυστραλία παίζουν ξύλο για μια δεκάδα χαρτιά υγείας.
Στην Αυστραλία παίζουν ξύλο για μια δεκάδα χαρτιά υγείας.
Στην ψύχραιμη Νορβηγία τα ράφια των σούπερ μάρκετ αδειάζουν πριν προλάβουν οι υπάλληλοι να τα γεμίσουν.
Στις ΗΠΑ o Νταγκ Μακμίλον, διευθύνων σύμβουλος της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Wallmart, είπε (σύμφωνα με δηλώσεις του Τραμπ) ότι οι καταναλωτές ψωνίζουν περισσότερα κι από την περίοδο των Χριστουγέννων.
Στην Ιταλία οι γιατροί θα αφήνουν τους μεγαλύτερους των 80 ετών να βρουν μόνοι τους, αν μπορούν, φάρμακο για τον κορονοϊό και, αν δεν μπορούν, θα έχουν την επιλογή να εκδημήσουν ησύχως.
Στην Αγγλία ο λαός συμμετέχει (άθελά του) στο μεγαλύτερο πείραμα αντιμετώπισης επιδημίας που έχει γίνει ποτέ – κι αν αυτό δεν πετύχει, να ζήσουμε να τους θυμόμαστε.
Στην Αγγλία ο λαός συμμετέχει (άθελά του) στο μεγαλύτερο πείραμα αντιμετώπισης επιδημίας που έχει γίνει ποτέ – κι αν αυτό δεν πετύχει, να ζήσουμε να τους θυμόμαστε.
Στην Ελλάδα βγαίνουμε στα μπαλκόνια και βαράμε παλαμάκια για το προσωπικό των μονάδων υγείας και ο ήχος από τα παλαμάκια θυμίζει τις σφαλιάρες που βλέπουμε να πέφτουν σε νοσοκομεία όταν εκπρόσωποι «ευάλωτων ομάδων» ορμούν σε προσωπικό που νομίζουν ότι «δεν κοιτάει» τον ασθενή συγγενή τους.
Στην ωραία μας πατρίδα παρακολουθούμε ενημερωτική εκπομπή στην τηλεόραση και όσο η ώρα περνάει νιώθουμε τα συμπτώματα κάθε ψυχοσωματικής ασθένειας να ταλανίζουν τις αισθήσεις μας. Οι ίδιοι άνθρωποι, με τις ίδιες δυνατότητες και αρετές (τις ψάχνουμε επί χρόνια, αλλά κρύβονται καλά οι μπαγάσικες), αυτοϋπνωτίζονται με τον πανικό που διασπείρουν συνιστώντας σε όλους να παραμείνουν ψύχραιμοι.
Στην ωραία μας πατρίδα παρακολουθούμε ενημερωτική εκπομπή στην τηλεόραση και όσο η ώρα περνάει νιώθουμε τα συμπτώματα κάθε ψυχοσωματικής ασθένειας να ταλανίζουν τις αισθήσεις μας. Οι ίδιοι άνθρωποι, με τις ίδιες δυνατότητες και αρετές (τις ψάχνουμε επί χρόνια, αλλά κρύβονται καλά οι μπαγάσικες), αυτοϋπνωτίζονται με τον πανικό που διασπείρουν συνιστώντας σε όλους να παραμείνουν ψύχραιμοι.
Η μόνη διαφορά με το παρελθόν είναι ότι τώρα οι ομιλούσες κεφαλές φορούν μάσκες, γάντια μιας χρήσεως και έχουν ακόμα περισσότερα λεκτικά τικ. Ανά δύο φράσεις χρησιμοποιούν τη λέξη «υπευθυνότητα», ακόμα κι αν δεν χρειάζεται.
Ευτυχώς όλα αυτά θα περάσουν. Αναγκαστικά θα περάσουν. Ο χρόνος δεν αφήνει τίποτε αναλλοίωτο, τίποτε σταθερό, τίποτε όρθιο. Ακόμα και οι ιοί τον τρέμουν τον πανδαμάτορα.
Το ζήτημα είναι...
να γίνει κάπως ήπια αυτό το πέρασμα. Δηλαδή, να περάσουν τούτη η δυσφορία, η ξεβολεψιά, η σάχλα και η αηδία πριν περάσουμε εμείς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου