ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Kάποιος πρέπει να κάνει και τη δουλειά!

Του ΓΙΑΝΝΗ.Κ.ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Την Κυριακή, ένας τύπος άρπαξε ένα μαχαίρι κι άρχισε να επιτίθεται σε περαστικούς σε κάποιο εμπορικό δρόμο του Λονδίνου. Τρεις τραυματίες, ο ένας νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση.
 

Ο δράστης δεν πρόλαβε να μαχαιρώσει άλλους διότι η αγγλική αστυνομία προτίμησε να τον σκοτώσει πριν σκοτώσει εκείνος.

Αργότερα διευκρινίστηκε ότι ο μαχαιροβγάλτης ήταν τζιχαντιστής, είχε κάνει φυλακή για τρομοκρατία και τώρα συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης πρώην κρατουμένων.

Ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον κι ο αρχηγός του Εργατικού Κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν συνεχάρησαν κι ευχαρίστησαν ομόθυμα την αστυνομία και τις υπηρεσίες εκτάκτων καταστάσεων «για την αφοσίωσή τους και την άμεση επέμβασή τους».

Κανείς δεν έθεσε θέμα αστυνομικής βίας ή αστυνομοκρατίας.  

Κανείς δεν έφτιαξε επιτροπή διερεύνησης του τραγικού περιστατικού - πολύ τραγικότερου πάντως από τον Ινδαρέ...

Εξ όσων γνωρίζω, κανείς δεν διατύπωσε ενστάσεις και κανείς δεν ξινίστηκε για μια αστυνομική επιχείρηση που (αν το καλοσκεφτεί κανείς…) επέλεξε να καθαρίσει έναν άνθρωπο αντί να του δώσει ευκαιρία να απειλήσει.
Εξ όσων γνωρίζω επίσης, η Μεγάλη Βρετανία είναι η παλαιότερη κοινοβουλευτική δημοκρατία του πλανήτη. Η αστυνομία δρα κατά την κρίση της για την ασφάλεια και την προστασία των πολιτών, αλλά χωρίς να εγγυάται απαραιτήτως το δικαίωμα φανατισμού κάθε τζιχαντιστή. Αν γίνει κάποιο λάθος, υπάρχουν αρμόδιοι να το εντοπίσουν και να το αντιμετωπίσουν.

Στο Λονδίνο η αστυνομία έκανε τη δουλειά της.

Πάμε παρακάτω.  

Εξ όσων γνωρίζω, η φύλαξη των συνόρων μιας χώρας είναι υποχρέωση κάθε πολίτη της από τότε που υπάρχουν χώρες και πολίτες.

Η φύλαξη των συνόρων δεν αποτελεί προαιρετική επιλογή κανενός, ούτε είναι ζήτημα πολιτικής ιδεολογίας ή βούλησης, ούτε ασκείται ως χόμπι στον ελεύθερο χρόνο της κυβέρνησης.

Είναι μια δουλειά αυτονόητη για ένα οργανωμένο κράτος.  

Δεν είναι διαπραγματεύσιμη, ούτε περιστασιακή, ούτε α λα καρτ. Κι αφορά τη στεριά, τη θάλασσα, το βουνό ή τον αέρα. Ολα όσα δηλαδή είναι η πατρίδα μας.

Από εκεί και πέρα να κουβεντιάσουμε όσο θέλετε για την αποτελεσματικότητα ή τις μεθόδους της φύλαξης.

Δεν ξέρω, για παράδειγμα, αν ο πλωτός φράκτης που θέλουν να φτιάξουν είναι σοβαρό πράγμα ή μπαρούφα. Δεν ξέρω πώς τον φτιάχνουν, ούτε αν λειτουργεί, ούτε πώς πλέει.

Ξέρω όμως ότι έχουμε θαλάσσια σύνορα. Που πρέπει να φρουρούνται χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Από αυτό θα κριθούμε ως πολίτες κι όχι από...

 την αίσθηση δικαίου, την καλοκάγαθη πρόθεση και τον άδολο ανθρωπισμό κάθε συμπαθούς οργάνωσης δικαιωμάτων παντός είδους.

Τιμώ αφάνταστα όλα τα αγνά αισθήματα. Αλλά κάποιος πρέπει να κάνει και τη δουλειά.