Του ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ
Κάτι συμβαίνει στην Τουρκία τους τελευταίους μήνες που δεν είναι ευκρινές για τον υπόλοιπο κόσμο. Το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στην Κωνσταντινούπολη έδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το άστρο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θαμπώνει, ενώ οι πρώτες κινήσεις αμφισβήτησης μέσα από το ίδιο το ΑΚΡ υποδεικνύουν πως οι επιλογές που θα γίνουν τα επόμενα χρόνια στο εσωτερικό της Τουρκίας ίσως δεν έχουν τη σφραγίδα του συγκεκριμένου πολιτικού ανδρός. Είναι, βεβαίως, νωρίς να μιλάει κάποιος για «διαδοχή» του κ. Ερντογάν, ωστόσο είναι απολύτως σαφές ότι η μονοκρατορία του στην Τουρκία βρίσκεται υπό αμφισβήτηση.
Η αμφισβήτησή του δεν οφείλεται αποκλειστικώς και μόνον στην εξωτερική πολιτική του. Αντιθέτως, η εξωτερική πολιτική που ακολουθεί δείχνει πως τυγχάνει γενικής αποδοχής, όπως φάνηκε και από την υποστήριξη του αντιπολιτευόμενου CHP στην υπόθεση των S-400. Σε γενικές γραμμές ο κ. Ερντογάν υλοποιεί το δόγμα του Κεμάλ Ατατούρκ, βάσει του οποίου η Τουρκία έπρεπε να είναι ταυτόχρονα «μέσα και έξω» από όλες τις συμμαχίες προκειμένου να τις χρησιμοποιεί ή όχι, ανάλογα με τα συμφέροντά της.
Η μοναδική περίοδος κατά την οποία η Τουρκία υπήρξε μια χώρα του δυτικού συστήματος ήταν αυτή του Ψυχρού Πολέμου, όταν χρειαζόταν τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ως αντίβαρο στις σοβιετικές μεραρχίες που στάθμευαν στα ανατολικά σύνορά της. Ακόμη και τότε, όμως, η τουρκική ηγεσία δεν δίστασε να προχωρήσει στην εισβολή, όταν θεωρήθηκε ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο διασφαλιζόταν το μαλακό υπογάστριο της χώρας.
Ωστόσο, η εσωτερική πολιτική του κ. Ερντογάν φαίνεται πως οδηγεί την τουρκική οικονομία σε παρατεταμένο αδιέξοδο, ένα βήμα πριν το ΔΝΤ.
Η σύγκρουση με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. έχει ευρύτερες επιπτώσεις για την Τουρκία και αυτό καταγράφεται στις πληθωριστικές πιέσεις, στην ανοδική πορεία της ανεργίας και στη μείωση της αξίας του τουρκικού νομίσματος.
Παράλληλα, η ισλαμιστική ατζέντα του κυβερνώντος κόμματος δεν είναι ελκυστική σε πολύ μεγάλα τμήματα της τουρκικής κοινωνίας.
Ανεξαρτήτως των εξελίξεων την αμέσως επόμενη περίοδο, είναι απολύτως σαφές ότι στην Τουρκία...
έχει ανοίξει πλέον μια εκκρεμότητα.
Για την Ελλάδα όλα αυτά έχουν αυτονόητη αξία, κυρίως διότι η εποχή αβεβαιότητας που έχει εγκαινιαστεί στην Τουρκία μπορεί να κρύβει απρόοπτα.
Καμία μετάβαση δεν είναι ποτέ εντελώς ασφαλής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου