Όταν την Πρωτοχρονιά του 2001, έβλεπα τον Πρόδρομο Καθηνιώτη και τον Γιώργο Τσάκα να περιμένουν τον Ανδρέα Μικρούτσικο να ανακοινώσει τον νικητή, στο θρυλικό «Βig brorher», το πρώτο ριάλιτι που μονοπώλησε το ενδιαφέρον του λελληνα τηλεθεατή, δεν πίστευα ότι μετά από δύο δεκαετίες θα επιστρέφαμε ξανά στην εποχή των ριάλιτι.
Γιατί να μην επιστρέφαμε να μου πεις, και η τηλεοπτική ιστορία κύκλους κάνει.
Να ‘μαστε λοιπόν, περικυκλωμένοι ξανά από ριάλιτι, ριαλιτοπαιχνίδια κατά κύριο λόγο, απ’ τα οποία βέβαια, αν το θες, μπορείς να γλιτώσεις. Απλώς αλλάζεις κανάλι.
Το θέμα είναι βέβαια, ότι και στο άλλο κανάλι που θα πας, πολύ πιθανόν να πέσεις πάνω σε παίκτες ριάλιτι. Γιατί είναι πια παντού. Όπου και να γυρίσεις το τηλεκοντρόλ σου, όποια τηλεοπτική πέτρα και να σηκώσεις, κι ένας από κάτω. Κι άντε πες, να είναι κάπου καλεσμένοι, πάει στο διάολο. Θα τα πουν, θα τελειώσουν, θα περάσουμε στον επόμενο.
Το θέμα είναι όμως ότι δεν τους βλέπεις πια μόνο ως καλεσμένους σε εκπομπές, κάτι που εν μέρει είναι λογικό και επόμενο να γίνεται, το θέμα είναι ότι τους βλέπεις και ως οικοδεσπότες εκπομπών, ως παρουσιαστές, πανελίστες, σχολιαστές.
Είναι μια μόδα που τείνει να παγιωθεί. Βγαίνεις από ριάλιτι; Μπαίνεις σε εκπομπή.
Δεν συμβαίνει βεβαίως με όλους τους παίκτες, δεν καταλαμβάνουν όλοι τηλεοπτικό πόστο, αλλά συμβαίνει πια σε τόσους, ώστε να λένε κι οι τηλεθεατές: ήμαρτον! Φτάνει! Λυπηθείτε μας! Γιατί είναι άλλο να βλέπεις τους παίκτες στο ριάλιτι, και άλλο να τους βλέπεις σε άλλη εκπομπή, σε άλλο ρόλο, στον οποίο μάλιστα οι περισσότεροι δεν μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν.
Υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις, αλλά ας μη γελιόμαστε, ο κανόνας είναι: μπάτε στην τηλεόραση παίκτες του ριάλιτι, αλέστε.
Είσαι ο γυμνασμένος ή η ομορφούλα του παιχνιδιού; Σας περιμένει θέση σε πάνελ.
Είστε ζευγάρι ριάλιτι; Εδώ έχουμε τζακ ποτ! Μέχρι και εκπομπή θα σας δώσουν. Βγήκαν νικητές η Στέλλα Μιζερακη και ο Πάνος Ζάρλας απ’ το «Power of Love», να τους σε καλοκαιρινή εκπομπούλα. Κι ας μην μπορούν να σταθούν σαν παρουσιαστές, κι ας μιλούν σαν να έμαθαν ποίημα και το λένε παπαγαλία. Αυτοί οι δύο ειδικά, είναι το αποκορύφωμα της τηλεοπτικής ανταλαντοσύνης. Το ότι είναι τόσο άχαροι σαν παρουσιαστές, θα έλεγα ότι είναι ο μόνος λόγος να παρακολουθήσεις το Σκάσε και Κολυμπά, την εκπομπή που παρουσιάζουν. Το παρακολουθείς και τους σχολιάζεις στα σόσιαλ μίντια, έτσι αποκτά κάποιο ενδιαφέρον όλο αυτό το κακό συναπάντημα, που κανονικά δεν έχει λόγο να καταλαμβάνει τηλεοπτικό χρόνο.
Γινόταν και παλιά; Έβγαιναν απ’ τα ριάλιτι και τους έδιναν εκπομπές;
Συνέβαινε. Ένα ιστορικό γκουγκλάρισμα σε ενημερώνει, αν δεν τα θυμάσαι, ότι και ο Πρόδρομος ήταν σε πάνελ (στο «Η Ελλάδα παίζει», με τη Μαριέττα Χρουσαλά), και η Μαίρη Σκόρδου είχε εκπομπή (το «B&B»), και ο Νότις Χριστοδούλου, νικητής του Fame Story 1, βρέθηκε σε διάφορες τηλεοπτικές θέσεις και η Καλομοίρα κ.α. Αλλά το φαινόμενο δεν είχε τέτοια έκταση αφενός, αφετέρου η τηλεόραση είχε περισσότερες επιλογές, είχε μια θέση για όλους. Ενώ τώρα, τι υπάρχει για να δεις στην τηλεόραση;
Οι επιλογές έχουν περιοριστεί σε δυο βασικούς άξονες:
Ριάλιτι ή εκπομπές με πάνελ σχολιασμού. Και στα δύο, ο παίκτης ριάλιτι είναι πια ο βασικός πρωταγωνιστής. Αν δεν θες να πατήσεις off στο τηλεκοντρόλ, θα τον βρεις μπροστά σου θες δεν θες. Δηλαδή: Σκάσε και Κολύμπα, τηλεθεατή.
ΥΓ. Κουράγιο. Μόδα είναι θα περάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου