ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: (Αριστερές θλιμμένες) Αρκούδες

Toυ ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Ηταν λίγο σαν εκείνο το ψυχολογικό πείραμα με την αρκούδα. Αν πεις σε κάποιον «προσπάθησε να μη σκεφτείς μια πολική αρκούδα», το μόνο που θα του έρθει στον νου είναι –φευ!– μια πολική αρκούδα. Το ίδιο ψυχολογικό αποτέλεσμα σε μαζικό επίπεδο είχε και η εμφάνιση της Ρένας Δούρου στην κρατική τηλεόραση.


Η περιφερειάρχης εμφανίστηκε για να κατασιγάσει τη δυσαρέσκεια για την αφάνειά της κατά την κατάσβεση της πυρκαγιάς και κατέληξε να την υποδαυλίσει.  


Ηθελε να στείλει το μήνυμα ότι «είμαι εδώ», ενώ ήταν χιλιόμετρα μακριά, κάπου στην Πεντέλη.


Ηθελε να πείσει ότι η σιωπή της ήταν εργώδης («όταν επιχειρούμε, σιωπούμε»), αλλά διέλυσε τη σιωπή με ένα ηθικοπλαστικό κήρυγμα που ζητούσε από τους πολίτες να σωπάσουν – και να μην «ποστάρουν».


Αυτοϋπονομευμένη από την υπερβολική σκηνοθεσία της –από τις χωμάτινες αποχρώσεις του μακιγιάζ μέχρι τον προγυμνασμένο στόμφο–, η παράσταση της Δούρου εγκατέστησε στη σκέψη του θεατή την αποδιοπομπαία «αρκούδα»: Η περιφερειάρχης διαδήλωνε ότι δεν αγωνιούσε τόσο για την πυρκαγιά όσο για τον πολιτικό της αντίκτυπο.


Πολλοί μακάριζαν τη Δούρου. Σχεδόν συνομήλικη του πρωθυπουργού, είχε πρώτη εξαργυρώσει στην κάλπη τις αντιμνημονιακές επιταγές του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να χρειαστεί μετά να επωμιστεί η ίδια το κόστος της πλαστότητάς τους. Φαινόταν ότι μπορούσε να συντηρεί αεροστεγώς τις φιλοδοξίες της σε ένα αξίωμα που σπάνια απαιτούσε κάτι πιο ριψοκίνδυνο από δημόσιες σχέσεις.


Ο τρόπος που η Δούρου «χειρίστηκε» τις πυρκαγιές –όπως, προδρομικά, και ο τρόπος που είχε πανηγυρίσει γυροβολώντας την εκλογή της– έδειξε ότι ο εφεδρικός ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εναλλακτικός ΣΥΡΙΖΑ.   

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που έχουμε μάθει από τη διακυβέρνηση.


Αν ξεχωρίζει σε κάτι αυτή η διακυβέρνηση δεν είναι, βέβαια, για την πρωτοτυπία της.  


 Δεν είναι η πρώτη φορά που στην καταστροφή μια κυβέρνηση σπεύδει ελικοπτεράτη να διασώσει πρώτα το πολιτικό της κεφάλαιο. 


Δεν ήταν η πρώτη φορά που τα media κηρύσσονταν ένοχα για την πραγματικότητα που κάλυπταν. Ούτε η κυβέρνηση Τσίπρα ήταν η πρώτη που δοκίμασε να αποφύγει τη λογοδοσία με τη συνωμοσιολογία.


Η πρωτοτυπία είναι ότι...

επιστρατεύοντας ταυτόχρονα όλες τις δοκιμασμένες τεχνικές, αυτή η καμπάνια δεν έκρυψε τα κίνητρά της. Κάθε άλλο. Από την αρχή, ρητή προτεραιότητα των κυβερνητικών παρεμβάσεων ήταν να εξουδετερωθούν οι εστίες κριτικής στα media και στην αντιπολίτευση. Να περιοριστεί, έστω και με την επίκληση φαντασμάτων, το πολιτικό κόστος.

Η πρωτοτυπία ήταν η ευκολία με την οποία ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε για να ζυγίσει τη ζεστή ακόμη στάχτη με τη στάχτη που είχαν αφήσει οι προκάτοχοί του. 

Από την αρχή, η πολιτική προστασία είχε υποταχθεί στην πολιτική τους αυτοπροστασία.