Γράφει η Νέλλα Συναδινού
● Εμπρός, να πιαστούμε χέρι-χέρι, αγαπημένοι μου Ευρωπαίοι, να
τραγουδήσουμε όμορφους στίχους για την αγάπη μεταξύ των λαών, για τη
συναδέλφωση και την υπέρβαση των συνόρων που κομματιάζουν τον κόσμο, που
διχάζουν τους ανθρώπους…Εμπρός, να φορέσουμε τα χρώματα της Αγγλίας,
που πλήγηκε αυτή τη φορά, κι ας φωτιστούν τα εμβληματικά κτίρια των
μητροπόλεων επίσης με τα χρώματά της. Γιατί, ναι, είμαστε Ευρωπαίοι,
είμαστε οι πιο προηγμένοι κάτοικοι του πλανήτη και πιστεύουμε βαθιά στο καλό της ανθρώπινης φύσης…
● Και όχι! Δε θα στηλιτεύσουμε τους ειδεχθείς δολοφόνους, ποτέ την ιδεολογία τους που παράγει μίσος για όλη την ανθρωπότητα, που περιφρονεί τον άνθρωπο, που εξαφανίζει τη γυναίκα ως ανθρώπινη οντότητα – ούτε λόγος για ελευθερία και δημοκρατία… Όχι, γιατί τότε θα είμαστε ρατσιστές! Οφείλουμε να ανακαλέσουμε για μυριοστή φορά τις ευρωπαϊκές θηριωδίες- με εκκίνηση, θα πρότεινα, την Αθηναϊκή Δημοκρατία- προσεκτικά παρακάμπτοντας τους αιώνες της αραβικής αποικιοκρατίας και δημιουργίας σκλαβοπάζαρων, όπως επίσης και την οθωμανική εγγενή ωμότητα. Οφείλουμε να προστατεύσουμε την ισλαμική ιδιαιτερότητα, γιατί άλλως, είμαστε περιχαρακωμένοι στην αίσθηση ανωτερότητας του δυτικού πολιτισμού, και βεβαίως ρατσιστές!
● Φευ! Ακριβώς το αντίθετο δεικνύει η στάση μας. Αγνοώντας, υποτιμούμε. Αντιμετωπίζοντας το αλλότριο με αίσθηση ισχύος, το χαστουκίζουμε με σύμπλεγμα ανωτερότητας. Το αλλότριο τότε λυσσάει, αλλά δεν εξουδετερώνεται, ενδυναμώνει. Για κόλαφους στις παρειές θα ομιλούμε τώρα; Κοντολογίς, τραγούδα εσύ, πίστευε στα αισιόδοξά σου οράματα, κι εγώ σε σφάζω ανενόχλητος. Ησύχασε τώρα και μην περιμένεις την επόμενη φορά, που θα έρθει…
● Αγαπημένη μου Ευρώπη...
κάπως κάπου
λαθεύεις, καταλήγω, η ορκισμένη ευρωπαΐστρια. Ρατσιστής δεν είναι όποιος
υβρίζει ως δολοφόνους τους δολοφόνους∙ ρατσιστής είναι όποιος δεν
υπερασπίζεται τη μνήμη των αθώων θυμάτων και επαγρυπνεί προς υπεράσπιση
των δολοφόνων τους. Ρατσιστής, γιατί μεροληπτεί με τη χειρότερη μορφή
της μεροληψίας: διαπράττει ύβρη περιφρονώντας το κατάφωρο δίκιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου