Σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει σωτηρία.
Τουλάχιστον όχι όσο όλοι περιμένουν να ακούσουν τον... επόμενο ψεύτη για
να διαμορφώσουν πολιτική άποψη.
Δύο είναι τα στοιχεία που κυριαρχούν
στην πολιτική κρίση του σύγχρονου Έλληνα.
Ο θυμός για τους προηγούμενους
- ανεξαρτήτως βάρους ευθύνης - και η προσδοκία να του υποσχεθούν ότι θα
βελτιωθεί - άμεσα - η ζωή του. Όποιος το καταφέρει αυτό, κυριαρχεί.
Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν
θέλει να στηριχθεί σε εκείνον που θα διαχειριστεί συνετά τη δυσμενέστατη
κατάσταση, δεν αναζητά ικανό διαχειριστή, αλλά αναζητά κάποιον που θα
προσπαθήσει να πουλήσει και πάλι φούμαρα και φύκια για μεταξωτές
κορδέλες. Δείτε τι συνέβη με το φαινόμενο Σώρρα. Δεν χρειάζεται να είναι
κανείς ούτε ευφυής, ούτε ιδιαίτερος γνώστης πραγμάτων και καταστάσεων
για να αντιληφθεί τι συμβαίνει με την υπόθεση αυτή. Κι όμως, ακόμη και
μετά την ποινική δίωξή του, αρκετοί είναι εκείνοι που διαδηλώνουν υπέρ
του "διωχθέντος". Και προσμονούν τη δικαίωση και την κάθοδό του στις
εκλογές!
Δυστυχώς έτσι είναι ακριβώς. Μην το
ψάχνετε. Το έχουμε μέσα μας. Θυμηθείτε ότι κάποτε σε αυτή τη χώρα
χιλιάδες κόσμου σταματούσε θεραπείες πιστεύοντας ότι θα γίνει καλά αν
πιει το... νερό του Καματερού. Ναι, έτσι είναι η ελληνική κοινωνία σε
ένα σημαντικό κομμάτι της. Με τον ίδιο τρόπο εδώ και χρόνια
βαυκαλιζόμαστε, πιστεύοντας ότι η Ελλάδα δεν έχει χρεοκοπήσει. Δεν
δεχτήκαμε ποτέ τις συνέπειες, γιατί δεν συνειδητοποιήσαμε την χρεοκοπία.
Το τέλος βρε αδερφέ. Πάει το μαγαζί, έκλεισε. Αυτό συνέβη. Και βέβαια
μεγάλη ευθύνη έχουν και οι διεθνείς παράγοντες που για την προάσπιση
συμφερόντων αλλότριων προς το συμφέρον της χώρας, δεν θέλησαν να
αποδεχτούν τυπικά την χρεοκοπία. Και έτσι, βρήκαν πρόσφορο έδαφος στην
παροχολογία και στην πώληση υποσχέσεων οι πολιτικοί καιροσκόποι που
κατάφεραν να κατακτήσουν την εξουσία.
Αυτό ακριβώς όμως είναι και το
πρόβλημα κάθε σοβαρής αντιπολίτευσης σήμερα. Δεν μπορεί να υποσχεθεί
θαύματα. Μπορεί να υποσχεθεί καλύτερη διαχείριση, διορθωτικές κινήσεις,
βελτιώσεις στο μείγμα της πολιτικής. Αλλά φυσικά, δεν μπορεί να
υποσχεθεί ολοκληρωτική ανατροπή της ζημιάς που έχει υποστεί ο μέσος
Έλληνας.
Κάπως έτσι δεν έγινε και η ανέλιξη στην
εξουσία της σημερινής κυβέρνησης. Έπαιξαν με το θυμικό, έπαιξαν με την
απογοήτευση, έπαιξαν με την παροχολογία και τις υποσχέσεις για μία νέα
γη της επαγγελίας. Και ο κόσμος το πίστεψε. Όσο για την επανεκλογή μετά
το δημοψήφισμα - κοροϊδία και το "αριστερό" Μνημόνιο, στηρίχθηκε στο
"άλλο ψηφίζουμε, άλλο εφαρμόζουμε". Και ξανακέρδισαν.
Και τώρα;
Τώρα έχουμε σε εξέλιξη το άλλο
στόρι:
Της ανάκαμψης. Εκείνης που βασίζεται σε στάχτες και ερείπια.
Προφανώς και θα βελτιωθούν τα μεγέθη. Άλλωστε όταν φτάνεις στο ναδίρ,
ακόμη και από το φαινόμενο του ελατηρίου, κάτι αρχίζει κάποια στιγμή να
κινείται. Όταν ξεζουμίζεις τους πάντες, όταν ισοπεδώνεις τους πάντες,
όταν δεν πληρώνεις κανέναν, δεν μπορεί, τα νούμερα θα κινηθούν. Θα
ξεκολλήσουν. Μεγάλη επιτυχία! Πανηγυρίζουν τότε και οι εγχώριοι
καταστροφείς, αλλά και οι μαθητευόμενοι μάγοι από την αλλοδαπή που
πρέπει να παίξουν το δικό τους θέατρο προς χάρη του δικού τους
εσωτερικού κοινού.
Μην το ψάχνετε. Αν δεν αρχίσει η
κοινωνία να ακούει φωνές λογικής και να προσδοκά όχι θαύμα, αλλά δουλειά
που θα αποδώσει για να την τραβήξει από το τέλμα, δεν πρόκειται να
αλλάξει τίποτε. Αν δεν ζητήσει η ίδια η κοινωνία να σταματήσουν τα… fake
news και να μπει κάτω ένα σοβαρό σχέδιο επιστροφής στην παραγωγή και
στην ανάπτυξη, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Έτσι θα σερνόμαστε για
χρόνια. Απλά θα συνηθίσουμε προς τα κάτω. Θα συνηθίσουμε τους μισθούς
των 500 ευρώ και τις συντάξεις των 300 ευρώ. Και θα ικανοποιούμαστε,
γιατί ως εναλλακτική θα προβάλλει το… τίποτα.
Το 1968, ο Bob Dylan κυκλοφορεί το "The
wicked messenger", το οποίο ενέπνευσε τον Διονύση Σαββόπουλο να το
διασκευάσει και να γράψει το "Άγγελος - Εξάγγελος" που συμπεριέλαβε στο
άλμπουμ "Το βρώμικο ψωμί" το 1972. Οι στίχοι του, τους οποίους παραθέτω
για να τους θυμηθούν οι παλιότεροι και να τους μάθουν όσοι τυχόν - προς
μεγάλη πνευματική, καλλιτεχνική και πολιτισμική ζημία τους - δεν τους
γνωρίζουν, περιγράφουν με εξαιρετική ακρίβεια αυτό που συμβαίνει στην
κοινωνία. Ιδού, με την ελπίδα κάποτε να αλλάξει αυτό:
Άγγελος - εξάγγελος μας ήρθε από μακριά
γερμένος πάνω σ’ ένα δεκανίκι,
δεν ήξερε καθόλου, μα καθόλου να μιλά
και είχε γλώσσα μόνο για να γλύφει.
γερμένος πάνω σ’ ένα δεκανίκι,
δεν ήξερε καθόλου, μα καθόλου να μιλά
και είχε γλώσσα μόνο για να γλύφει.
Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
μα ακούγονταν ευχάριστα στ αφτί μας,
γιατί έμοιαζε μ αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας.
μα ακούγονταν ευχάριστα στ αφτί μας,
γιατί έμοιαζε μ αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας.
Έστησε το κρεβάτι του πίσω απ την αγορά
κι έλεγε καλαμπούρια στην ταβέρνα,
μπαινόβγαινε κεφάτος στα κουρεία και στα λουτρά
και χάζευε τα ψάρια μες στη στέρνα.
κι έλεγε καλαμπούρια στην ταβέρνα,
μπαινόβγαινε κεφάτος στα κουρεία και στα λουτρά
και χάζευε τα ψάρια μες στη στέρνα.
Και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε η καλοκαιριά
κι ύστερα πάλι ξανάρθανε τα κρύα,
ώσπου κατά το βραδάκι βρε τι του ρθε ξαφνικά
κι άρχιζε να φωνάζει με μανία.
κι ύστερα πάλι ξανάρθανε τα κρύα,
ώσπου κατά το βραδάκι βρε τι του ρθε ξαφνικά
κι άρχιζε να φωνάζει με μανία.
Τα πόδια μου καήκανε σ αυτήν την ερημιά
η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα,
τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ αφτιά
μ’ απέχουνε πολύ απ την αλήθεια.
η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα,
τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ αφτιά
μ’ απέχουνε πολύ απ την αλήθεια.
Αμέσως καταλάβανε τι πήγαινε να πει
και του ‘πανε να φύγει μουδιασμένα,
αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μη μας πει κανένα.
και του ‘πανε να φύγει μουδιασμένα,
αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μη μας πει κανένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου