Η Αριστερά δεν μπορούσε να περιμένει για να καταλάβει τα …ανάκτορα. Δεν είχε υπομονή να κερδίσει την εξουσία το 2016 σε μια Ελλάδα υπό σαφώς καλύτερες συνθήκες. Δεν είχε καν την στρατηγική ιδιοτέλεια να αφήσει τη ΝΔ να φθείρεται κάτω από αντιλαϊκά (όμως αναγκαία δυστυχώς) μέτρα, και κατόπιν, με αναπτυξιακή ρητορική, να αναλάβει τις τύχες της χώρας.
Τα ήθελε όλα «εδώ και τώρα».
Αυτή την επιλογή πληρώνει τώρα ο Αλέξης Τσίπρας. Τη βιασύνη των νιάτων του. Τις κακές συμβουλές όλων εκείνων που σνομπάριζαν τους εταίρους αναφέροντας τους ως «βαρετούς», που διαβεβαίωναν για τα «νταούλια» και που ακόμα και πριν από 15 ημέρες δήλωναν πως «οι Ευρωπαίοι θα έλθουν τελικά στα νερά μας».
Κι παρά το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει πλέον σε μια δικαιολογημένη τροχιά πολιτικής απαξίωσης που θα φανεί προς το φθινόπωρο όταν θα «χωνέψει» η κοινωνία τα μέτρα, αντίθετα η κοινωνία εισέρχεται σε μια νέα, πιο αισιόδοξη φάση. Δίχως πλέον τη διχαστική ρητορική που χώριζε το λαό σε «καλούς και κακούς», οι πολίτες αρχίζουν κατανοούν πως εναλλακτική λύση δεν υπάρχει.
Κι αν η πρώτη ανάγνωση των νέων πολύ αυστηρών μέτρων είναι πως θα φέρουν ύφεση, αύξηση της ανεργίας και μείωση των επενδύσεων, η δεύτερη ανάγνωση αναφέρει πως επιτέλους η χώρα ξεφορτώνεται τη λογική της καφενειακής και δίχως επιστημοσύνη κριτικής.
Μπορεί θυσία σε αυτή τη νέα πορεία να είναι ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος φέρει μεγάλη ευθύνη για φαινόμενα σαν κι αυτά που περιγράφονται. Με τη σωστή όμως απόφαση που οι συνθήκες της ζωής των ανάγκασαν να πάρει, τουλάχιστον θα μείνει στην ιστορία ως:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου