"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΓΡΑΦΙΚΟΙ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: O τσαμπουκαλεμένος γραφικός και ο ρόλος του στην ιστορία


Ο Μακιαβέλι έλεγε πως «ο πόλεμος αρχίζει όταν θέλεις, αλλά δεν τελειώνει όταν θέλεις».
 
Κι αυτό ακριβώς συνέβη με την διαπραγμάτευση. Με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ η χώρα πήγε σε πρόωρες εκλογές και εισήλθε σε μια πεντάμηνη περιπέτεια που στέγνωσε την αγορά, έθεσε σε κίνδυνο χιλιάδες θέσεις εργασίας, δημιούργησε τεράστια ψυχική απόσταση μεταξύ Αθήνας κι Ευρώπης.

Η Αριστερά δεν μπορούσε να περιμένει για να καταλάβει τα …ανάκτορα. Δεν είχε υπομονή να κερδίσει την εξουσία το 2016 σε μια Ελλάδα υπό σαφώς καλύτερες συνθήκες. Δεν είχε καν την στρατηγική ιδιοτέλεια να αφήσει τη ΝΔ να φθείρεται κάτω από αντιλαϊκά (όμως αναγκαία δυστυχώς) μέτρα, και κατόπιν, με αναπτυξιακή ρητορική, να αναλάβει τις τύχες της χώρας.

Τα ήθελε όλα «εδώ και τώρα».

Αυτή την επιλογή πληρώνει τώρα ο Αλέξης Τσίπρας. Τη βιασύνη των νιάτων του. Τις κακές συμβουλές όλων εκείνων που σνομπάριζαν τους εταίρους αναφέροντας τους ως «βαρετούς», που διαβεβαίωναν για τα «νταούλια» και που ακόμα και πριν από 15 ημέρες δήλωναν πως «οι Ευρωπαίοι θα έλθουν τελικά στα νερά μας».

Κι παρά το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει πλέον σε μια δικαιολογημένη τροχιά πολιτικής απαξίωσης που θα φανεί προς το φθινόπωρο όταν θα «χωνέψει» η κοινωνία τα μέτρα, αντίθετα η κοινωνία εισέρχεται σε μια νέα, πιο αισιόδοξη φάση. Δίχως πλέον τη διχαστική ρητορική που χώριζε το λαό σε «καλούς και κακούς», οι πολίτες αρχίζουν κατανοούν πως εναλλακτική λύση δεν υπάρχει. 

Πως ή θα αναδιοργανώσουμε τη χώρα και θα εργαστούμε μεταρρυθμιστικά ή μας περιμένει η άβυσσος. Οι ευκολίες και το «άρπα κόλλα», τα εύκολα λεφτά που θα βρέξει η Μόσχα ή τα χρήματα που θα έλθουν από τα εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και φυσικού αερίου που δήθεν η Ελλάδα διαθέτει, μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. 

Οι ιδεοληψίες που εδώ και έξι χρόνια κυριάρχησαν χάρη και στις βοήθειες του δήθεν «εθνικο-απελευθερωτικού» μα βαθιά αναχρονιστικού και παρασιτικού Τύπου, οδηγούνται στο τέλος.

Κι αν η πρώτη ανάγνωση των νέων πολύ αυστηρών μέτρων είναι πως θα φέρουν ύφεση, αύξηση της ανεργίας και μείωση των επενδύσεων, η δεύτερη ανάγνωση αναφέρει πως επιτέλους η χώρα ξεφορτώνεται τη λογική της καφενειακής και δίχως επιστημοσύνη κριτικής.  

Η χώρα περνά – με βίαιο δυστυχώς – τρόπο σε μια καινούργια φάση ωρίμανσης, μακριά από στερεότυπα, αποκόπτοντας τον καταστροφικό ομφάλιο λώρο του λαϊκισμού.

Μπορεί θυσία σε αυτή τη νέα πορεία να είναι ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος φέρει μεγάλη ευθύνη για φαινόμενα σαν κι αυτά που περιγράφονται. Με τη σωστή όμως απόφαση που οι συνθήκες της ζωής των ανάγκασαν να πάρει, τουλάχιστον θα μείνει στην ιστορία ως


O πολιτικός που έθεσε τέρμα στον κατήφορο του πολιτικού εκτροχιασμού του τόπου κι όχι ως ο πολιτικός της χρεοκοπίας της χώρας

Δεν υπάρχουν σχόλια: