Ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο η
καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας να γίνει στα διεθνή χωρικά
ύδατα της Μεσογείου -πάνω σε ένα πλοίο ή σε μία πλωτή εξέδρα.
Σύμφωνα
με αποκλειστικό ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters, η λύση αυτή εξετάζεται
πλέον σοβαρά καθώς η κυβέρνηση της Αλβανίας -μετά από τις μαζικές
διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που έγιναν στα Τίρανα- αρνήθηκε να καταστραφούν
στο έδαφός της οι χίλιοι και πλέον τόνοι χημικών ουσιών που διέθετε το
καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ. Οι υπεύθυνοι δε του Οργανισμού για την
Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) , που έχει αναλάβει την εφαρμογή της
συμφωνίας που επετεύχθη με τη Δαμασκό, θεωρούν βέβαιο ότι μετά από αυτή
την εξέλιξη, καμία χώρα της ευρύτερης περιοχής δεν θα δεχθεί αυτό που
απέρριψαν οι Αλβανοί.
«Διεξάγονται όντως συζητήσεις γύρω από την
καταστροφή τους σε ένα πλοίο», επιβεβαίωσε Αμερικανός αξιωματούχος, ενώ
συνάδελφός του από τον OPCV δήλωσε: «Το μόνο που γνωρίζουμε σήμερα
είναι ότι κάτι τέτοιο είναι τεχνικά εφικτό». Ως παραδείγματα, μάλιστα,
αναφέρονται η καταστροφή εκατοντάδων βομβών που περιείχαν χημικές ουσίες
από την Ιαπωνία, στα μέσα της δεκαετίας του 2000, αλλά και μεγάλου
μέρους του χημικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, δέκα περίπου χρόνια νωρίτερα, σε
μια ατόλη του Βορείου Ειρηνικού.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι
σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα υπάρξουν τεράστιοι κίνδυνοι για το φυσικό
περιβάλλον, αλλά και για τους κατοίκους των μεσογειακών χωρών. «Είτε με
υδρόλυση είτε με εσωτερική καύση (οι δύο βασικές μέθοδοι που
χρησιμοποιούνται σε αυτές τις περιπτώσεις), θα υπάρξουν υγρά (τοξικά)
απόβλητα. Κατά συνέπεια, θα δημιουργηθούν προβλήματα αναφορικά με την
περιβαλλοντική ρύπανση, τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστούν», δήλωσε ο
Ραλφ Τραπ, ειδικός σε θέματα καταστροφής χημικών όπλων -επισημαίνοντας,
μάλιστα, ότι στην περίπτωση της Ιαπωνίας η διαφορά ήταν (λόγω της
μορφής των όπλων που καταστράφηκαν) ότι δεν παρήχθησαν τέτοιου είδους
απόβλητα.
Σε κάθε περίπτωση, οι πάντες είναι βέβαιοι ότι το
χρονοδιάγραμμα που προβλέπει η συμφωνία -μεταφορά όλου του χημικού
οπλοστασίου εκτός Συρίας ως το τέλος του έτους και καταστροφή του μέχρι
τα μέσα του 2014- δεν είναι δυνατόν να τηρηθεί. Το αποδεικνύει, άλλωστε,
η εμπειρία των ΗΠΑ και της Ρωσίας:
Στην καλύτερη περίπτωση, οι πρώτες
θα ολοκληρώσουν τη διαδικασία που έχει ξεκινήσει, το 2023 (με συνολικό
κόστος που θα φτάσει τα 40 δισ. δολάρια), ενώ η δεύτερη το 2015, δηλαδή
10-15 χρόνια αργότερα από ό,τι προέβλεπε η δική τους αρχική δέσμευση.
Παράλληλα, βεβαίως, υπάρχει ακόμη ένα πρόβλημα:
Πώς θα μεταφερθούν με
ασφάλεια τα όπλα αυτά στο λιμάνι της Λαττάκειας, καθώς σε όλους τους
δρόμους που οδηγούν σε αυτό διεξάγονται μάχες ανάμεσα στα κυβερνητικά
στρατεύματα και τους αντάρτες.
Πρακτικά, αυτό μπορεί να γίνει μόνο υπό
την προστασία μιας ισχυρής ξένης δύναμης -κάτι που σημαίνει, πρακτικά,
στρατιωτική επέμβαση από την «πίσω πόρτα»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου