"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Να ζει κανείς ή να μη ζει;

Γενικου διευθυντή Hilton Ελλάδας και Κύπρου

Η εποχή των «γνωστών» κομμάτων σιγά σιγά τελειώνει, η δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων έχει σοκάρει πολλούς και ιδιαίτερα τους Ευρωπαίους.

Με έκπληξη διαπιστώσαμε για ακόμα μια φορά ότι κανένας από το «παλιό κατεστημένο» δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τα καταστροφικά εκλογικά αποτελέσματα. Δεν αναμένεται καμιά πρόοδος ή αλλαγή στα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου, αν δεν αναλάβουν την πλήρη ευθύνη και δεν παραιτηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί ή αν δεν αλλάξουν ριζικά τα κόμματα. Oι πολίτες μίλησαν διά της ψήφου τους.

Η Ελλάδα πεθαίνει. Ως βαρόμετρο της χώρας μπορεί κανείς να κοιτάξει διάφορα στατιστικά στοιχεία, τα οποία είναι διαθέσιμα σε όλους, οπότε δεν θα σταθώ σε αυτά. Υπάρχουν όμως ένα-δύο σημεία τα οποία θα ήθελα να αναφέρω:

- Η ανεργία παρότι σαν απόλυτο νούμερο είναι μεγάλη (20%), εντούτοις δεν αρκεί ώστε να παρακινήσει τους ανθρώπους να δουλέψουν.

- Σε ορισμένους τομείς υπάρχουν περισσότεροι εργαζόμενοι απ’ όσοι χρειάζονται και -ας μιλήσουμε ανοιχτά- ο «δημόσιος τομέας» είναι ένας από αυτούς.

- Εξαιτίας των παραπάνω, η παραγωγικότητα είναι πολύ χαμηλή.

Είναι επώδυνο να βλέπουμε τον αργό θάνατο της χώρας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι οι ξένες εταιρείες θα επενδύσουν στην Ελλάδα με τη σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση. Πρέπει να γίνουν ακόμη πολλές μεταρρυθμίσεις.

Για να μεταφράσω τα παραπάνω στην πραγματικότητα του δικού μου κόσμου, του τουριστικού κλάδου, μια απεικόνιση των βασικών στοιχείων που επηρεάζουν σημαντικά αυτό τον τομέα είναι:

- Στα ξενοδοχεία 5 αστέρων, 30% της πληρότητας προέρχεται από τις ΗΠΑ. Από τα μέσα Οκτωβρίου δεν θα υπάρχουν πια απευθείας πτήσεις από και προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό δεν θα επηρεάσει μόνο τους ξενοδόχους της Αθήνας. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς οι μεγάλες εταιρείες που διοργανώνουν κρουαζιέρες θα μπορέσουν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν την Αθήνα σαν λιμάνι.

- Γιατί οι αεροπορικές εταιρείες σταματούν να πετούν στην Αθήνα; Το Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» είναι ένα από τα ακριβότερα στην Ευρώπη και στον κόσμο.

- Ως εκ τούτου, ούτε οι αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους ταξιδεύουν στην Αθήνα, οι οποίες φέρνουν μεγάλο αριθμό τουριστών. Επίσης, ας μην ξεχνάμε τη διάρκεια της πτήσης: όταν το αεροπλάνο για ένα Σαββατοκύριακο στη Βαρκελώνη κάνει μόνο 2 ώρες και για την Αθήνα 4 ώρες, η επιλογή δεν είναι δύσκολη.

- Οπότε τα έσοδα από τον συνεδριακό τουρισμό και τον τουρισμό αναψυχής εξανεμίζονται.

- Οι επιχειρηματίες που πωλούν τα προϊόντα τους στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν λεφτά, οπότε πρέπει να γίνει προπληρωμή των παραγγελιών. Το Hilton Αθηνών πρέπει να προπληρώσει τα προϊόντα που αγοράζει από το εξωτερικό.

- Πράγματι είναι σε εξέλιξη μια εργασιακή μεταρρύθμιση, αλλά ακόμη σε θεωρητικό επίπεδο. Οι κατευθυντήριες γραμμές είναι ασαφείς και διφορούμενες. Τα αποτελέσματα δεν αναμένονται νωρίτερα από την επόμενη χρονιά.

- Η παραγωγικότητα είναι εξαιρετικά χαμηλή. Πάρτε για παράδειγμα τον αριθμό των δωματίων που καθαρίζονται από τις καμαριέρες στην Ελλάδα, όπως καθορίζεται από τη συλλογική σύμβαση εργασίας: το ποσοστό είναι 33% χαμηλότερο σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

- Η έλλειψη εργασιακής ευελιξίας προκαλεί επιπλέον έξοδα. Θα πρέπει βέβαια να υπάρχουν κάποια όρια με βάση και τις δεξιότητες του καθενός. Ισως ένας ελαιοχρωματιστής να μην μπορεί να καλωδιώσει ένα ηλεκτρικό πάνελ, αλλά ένας ηλεκτρολόγος μπορεί να βάψει έναν τοίχο αν χρειαστεί, οπότε θα πρέπει να πρυτανεύει η λογική.

Το αν είναι λοιπόν η Ελλάδα μια χώρα που θα παραμείνει παίκτης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δυστυχώς δεν είναι στα χέρια των ψηφοφόρων… είναι στα χέρια των σημερινών πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι θα πρέπει να κάνουν στην άκρη. Είναι ευθύνη τους να εφαρμόσουν ένα σχέδιο διαδοχής, όπως γίνεται σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Το να διοικεί κανείς μια χώρα είναι παρόμοιο με το να διοικεί μια μεγάλη, διεθνή επιχείρηση. Θα πρέπει να λαμβάνονται παράλληλα υπ’ όψιν τα έσοδα και τα έξοδα. Πόσο μπορεί ν’ αυξηθεί η τιμή του πετρελαίου, πόσο ψηλά μπορεί να φθάσει ο ΦΠΑ;

Φτάνει, κανείς δεν θα επενδύσει στη χώρα, όπου δεν εφαρμόζονται απλά συστήματα και οι πολιτικοί αρχηγοί δεν αναλαμβάνουν την πλήρη ευθύνη των πράξεών τους.
Το μέλλον προβλέπεται σκοτεινό…

Δεν υπάρχουν σχόλια: