Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΛΛΗΚΑ
Πρώην υπουργού Εξωτερικών της Κύπρου
Η Τουρκία του Ερντογάν αλλάζει, εκσυγχρονίζεται, εκδημοκρατικοποιείται! Η Τουρκία του Νταβούτογλου είναι ισχυρή, ενδυναμώνεται και παίζει ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή! Αυτές οι διαπιστώσεις που ακούμε συχνά, αποτελούν αλήθειες αλλά όχι όλη την αλήθεια. Ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου είναι οι ηγέτες ενός ισλαμικού κόμματος, κάτι που συχνά ξεχνάμε. Η Τουρκία τους διολισθαίνει κοινωνικά και πολιτικά στον Ισλαμισμό. Το όραμα εξάλλου του Νταβούτογλου είναι η Τουρκία να γίνει η ηγέτιδα δύναμη του ισλαμικού κόσμου.
Η Τουρκία είναι μια χώρα που, ενώ θέλει να μπει στην ΕΕ, δεν προχωρά στην έμπρακτη θεσμική εναρμόνισή της με τις ευρωπαϊκές αρχές, αξίες, το δίκαιο και ό,τι άλλο συνθέτει το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό. Η Τουρκία θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση με τους δικούς της όρους. Την ίδια αλαζονική στάση επιδεικνύει απέναντι στους ίδιους τους πολίτες της (φυλάκιση δημοσιογράφων και πνευματικών ανθρώπων) αλλά και απέναντι στους γείτονές της, αρχής γενομένης από την Κύπρο και την Ελλάδα.
Αυτή η αλαζονεία οδηγεί την Τουρκία στην επιθετικότητα, στη συντήρηση παλαιών και στην εφαρμογή νέων επεκτατικών πολιτικών απέναντι στους γείτονές της, με τους οποίους θέλει, όπως δηλώνει ο κ. Νταβούτογλου, να έχει «μηδενικά προβλήματα». Με την πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων», η Αγκυρα δεν εννοεί την εξεύρεση συναινετικών ή συμβιβαστικών λύσεων, αλλά την επιβολή των δικών της λύσεων. Η τουρκική αλαζονεία εδράζεται στην ανοχή της διεθνούς κοινότητας και στην αμέριστη στήριξη που για δεκαετίες έχει από ΗΠΑ και Βρετανία.
Η τουρκική αλαζονεία όμως τρέφεται και από τη δική μας συμπεριφορά απέναντί της. Η ήπια αντίδρασή μας και η ανοχή μας μεταφράζεται ως αδυναμία από την Αγκυρα.
Η τουρκική κυβέρνηση, ενόσω πιστεύει ότι μπορεί να πετύχει όλους τους στόχους της (ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, διαμελισμό του Αιγαίου, έλεγχο της Κύπρου), δεν έχει κανένα λόγο να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο. Η ανεκτικότητά μας δεν συνετίζει την Αγκυρα. Αντίθετα της δημιουργεί επεκτατική βουλιμία. Αν δεν αλλάξουμε τους κανόνες του παιχνιδιού, θα χάσουμε το παιχνίδι.
Δεν μπορεί να κερδίζουν όλοι εκτός από τον Ελληνισμό. Θα πρέπει να τους κάνουμε όλους να καταλάβουν ότι είτε θα πάμε σ' ένα παιχνίδι όπου όλοι θα κερδίσουμε (σενάριο που ασφαλώς είναι η πρώτη μας επιλογή) είτε θα πάμε στην επιλογή όπου όλοι θα χάσουμε.
Το χαρτί της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση ως μοχλό πίεσης πρέπει να το παίξουμε τώρα και όχι στο τέλος της ενταξιακής πορείας της.
Αργότερα, δύο τινά μπορούν να συμβούν:
Πρώτο, κάποιες χώρες να ασκήσουν βέτο στην ένταξη της Τουρκίας ακυρώνοντας το δικό μας διαπραγματευτικό ατού.
Δεύτερο, όλες οι χώρες να εγκρίνουν την ένταξη και μόνοι μας να πρέπει να σηκώσουμε (απέναντι στους 26 εταίρους μας και στις ΗΠΑ) το βάρος της απόρριψης της ένταξης της Τουρκίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η τουρκική αλαζονεία δεν θα καμφθεί με διαπιστώσεις και αναλύσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για να κατανοήσουμε την πραγματικότητα. Απέναντι στην αλαζονεία της Τουρκίας πρέπει να καταθέσουμε την ελληνική αποφασιστικότητα. Και πρέπει να το πράξουμε τώρα και όχι αργότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου