28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940. Να ξεκαθαρίσουμε το θέμα για το ποιος είπε το ΟΧΙ στον Ιταλό Πρέσβη. Το ΟΧΙ (Alors c'est la guerre) το είπε ο Πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς στις 03.00 όταν ο Ελληνικός λαός κοιμόταν. Το ότι ο λαός συμφώνησε με την ενέργεια του Πρωθυπουργού του είναι γεγονός. pic.twitter.com/uw05irn8NI
— REVENGER (@revenger1860) October 30, 2019
Toυ ΚΩΣΤΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗ
Κάποια στιγμή, αιφνίδια, κάτι το θαυμαστό προκύπτει στην ιστορία των εθνών.
Αυτό ακριβώς συνέβη στη χώρα μας σαν σήμερα το 1940.
Τα όσα ακολουθούν είναι οι εντυπώσεις δύο εχθρών και ενός συμμάχου της Ελλάδος.
Το πρόσωπο αναφοράς, ο Ιωάννης Μεταξάς.
Αίσθημα «ταπεινώσεως» διακατείχε τον Ιταλό πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, μετά τη συνάντησή του με τον Μεταξά, που είχε απορρίψει το ιταμό τελεσίγραφο της Ρώμης. «Αυτός ο ηλικιωμένος άνδρας, που είχε αναλώσει τη ζωή του αγωνιζόμενος για τη χώρα του και τους βασιλείς του, εκείνη την υπέρτατη στιγμή προτίμησε να διαλέξει τον δρόμο της θυσίας και όχι της ατιμώσεως», θα γράψει έπειτα από χρόνια. Ακολούθησε το Αλβανικό Επος και έπειτα εξεδηλώθη η επίθεση των Γερμανών, οπότε ανεδείχθη η ενδελεχέστατη πολεμική προπαρασκευή του Μεταξά.
Από το 1936 έως το 1940, κατασκευάσθηκαν οι οχυρώσεις της «Γραμμής Μεταξά», δίχως ουδείς να αντιληφθεί οτιδήποτε. Την αντοχή των οχυρώσεων απεθαύμασε ο στρατηγός Σνάιντερ και, ύστερα από δίμηνη επιθεώρηση, ανέφερε ότι «η ελληνική οχύρωση αποτελούσε τον χρυσούν μέσον όρον μεταξύ του γαλλικού και του γερμανικού συστήματος». Για να διαπιστώσει στη συνέχεια ότι το μόνο αποτέλεσμα των σφοδρότατων βομβαρδισμών ήταν «κάποιες αποφλοιώσεις και ελαφρές ρωγμές, οι οποίες δεν επηρέασαν την εκτέλεση της αποστολής των».
Τέλος, ο Βρετανός συντονιστής επιχειρήσεων των αντιστασιακών οργανώσεων κατά την Κατοχή, ο Κρις Γουντχάουζ, θα επιχειρήσει μια κατάταξη του Μεταξά στην τότε ελληνική πολιτική σκηνή. «Ενας Ελληνας πολιτικός μπορούσε κάλλιστα να διαθέτει διάνοια ισχυρή, ακόμη μεγαλύτερη οξυδέρκεια και καταπληκτική διαίσθηση» εν σχέσει με τους Ευρωπαίους ομολόγους του. Αλλά «το κράτος που εμφανιζόταν ότι εκπροσωπεί δεν υπήρχε», θα γράψει ο Γουντχάουζ.
«Ο Μεταξάς διέγνωσε και επιχείρησε να διορθώσει ορισμένα βασικά ελαττώματα, αλλά ...
η ριζική θεραπεία που θέλησε να εφαρμόσει ναυάγησε με τον πόλεμο και τον θάνατό του».
Παραδόξως, το έλλειμμα αυτό εξακολουθεί να υπάρχει.
Ο άλλος μεγάλος πρωταγωνιστής την εποχή εκείνη ήταν ο ελληνικός λαός, που με ενθουσιασμό, στο σύνολό του, ξεχύθηκε στη μάχη.
Πράγματα θαυμαστά συμβαίνουν κάποτε σε αυτή τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου