Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
ναρκισσισμός (ο) 1. η ψυχοπαθολογική έλξη ενός ατόμου προς τον ίδιο του τον εαυτό, αυταρέσκεια και αυτοθαυμασμός σε τέτοια υπερβολή που διαστρεβλώνουν την αντίληψη ενός ατόμου για το περιβάλλον του, «μπορεί να είναι αστείος ο Στέφανος, αλλά δεν ξέρω αν είναι σωστό να γελάμε με έναν άνθρωπο που σαφώς έχει πρόβλημα ναρκισσισμού», 2. πολιτική ιδεολογία η οποία βασίζεται στη λατρεία ενός πολιτικού αρχηγού, ο οποίος με τη σειρά του λατρεύει τον εαυτό του, «χάρη στον Στέφανο με τα κολλητά ρούχα ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε από το σοσιαλισμό στο ναρκισσισμό»
Μη γελάτε, ίσως είναι σοβαρό...
Οι συνεχείς αναφορές στον εαυτό του και σε προτερήματα τα οποία ουδέποτε έχουν επιβεβαιωθεί, όπως και ο θυμός του κάθε φορά που κάποιος δημοσιογράφος τον φέρνει σε δύσκολη θέση (ή σε θέση που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως δύσκολη επειδή δεν έχει την ικανότητα να την ξεπεράσει), δείχνουν ότι το πρόβλημα του Στέφανου με τα κολλητά ρούχα είναι πολύ βαθύτερο από την πλήρη άγνοια της πραγματικότητας.
Οταν ένας άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι είναι ικανός να ηγηθεί φτάνει στο σημείο να μην αντέχει τις παρατηρήσεις ή τις ερωτήσεις μιας δημοσιογράφου ενός επαρχιακού σταθμού και αποχωρεί μετατρέποντας μια συνέντευξη που θα άκουγαν λίγοι σε πανελλήνια επίδειξη πολιτικής ανεπάρκειας και ψυχολογικής ανημποριάς, όταν ένας άνθρωπος επικαλείται τους θεατές του τελικού του Κόνφερενς Λιγκ για να αποδείξει τη δημοφιλία του, λες και πήγαν στο γήπεδο για εκείνον, τότε δεν ξέρεις αν πρέπει να τον κοροϊδέψεις ή να κάνεις έκκληση για βοήθεια.
Με αφορμή το επεισόδιο στον ραδιοφωνικό σταθμό στη Ρόδο νομίζω πως είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί το εξής:
Ενας δημοσιογράφος μπορεί να έχει πολιτική προτίμηση και ιδεολογία μόνο αν είναι αριστερός. Διαφορετικά κάθε ένδειξη πολιτικής προτίμησης είναι απαράδεκτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου