Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Η σύγχυση στο κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου είναι η προβλεπόμενη ύστερα από αυτό που τους συνέβη. Επαθαν ό,τι και οι Ιρανοί με τον ισραηλινό πύραυλο. Διότι δεν είναι απλό πράγμα να σε καταγγέλει ο Αρχιεπίσκοπος και μάλιστα επωνύμως, ιδίως όταν εμπορικά και πολιτικά (στην περίπτωση του Κ. Βελόπουλου τα δύο ταυτίζονται) απευθύνεσαι στο χριστεπώνυμον πλήρωμα.
Η σφαλιάρα από τον Αρχιεπίσκοπο ήταν σβουριχτή και έπιασε καλά τον σβέρκο, πώς να συμπεριφερθούν; Να παριστάνουν ότι δεν τρέχει τίποτα ή να αντιδράσουν;
Οι Ιρανοί, όπως είδαμε, προτίμησαν το πρώτο και τους είδαμε να βγαίνουν μετά και να ισχυρίζονται ότι το χτύπημα ήταν ασήμαντο.
Στην Ελληνική Λύση, όμως, μπερδεύτηκαν.
Ο αρχηγός της ακολούθησε την τακτική των Ιρανών, παριστάνοντας ότι δεν διαφωνεί με τον Αρχιεπίσκοπο και ότι η δήλωσή του δεν συνιστά κριτική στον ίδιο (παρότι του κάνει την τιμή να τον αναφέρει επωνύμως), ενώ ο εκπρόσωπος Τύπου επιτέθηκε στον Αρχιεπίσκοπο, τον οποίο κατηγόρησε ότι κάνει τον εκπρόσωπο Τύπου της κυβέρνησης.
Μέχρι τώρα αντιλαμβάνομαι ότι το θέμα δεν έχει λυθεί. Μακάρι να έβρισκε τον χρόνο ο Ιησούς να τους γράψει μια επιστολή (ιδιοχείρως, εννοείται, για να μη λένε οι διάφοροι…) να τους εξηγεί…
ποιος έχει δίκιο και να λήξει το θέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου