"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΝουΔο-γαλαζαίικο ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟ ΚΟΥΛΟ-ΧΑΝΕΙΟ: Moody's: Έμεινε στο "διαβάστηκε"

 

Του Ηλία Ψυχογιού

Τα οικονομικά είναι μία περίεργη επιστήμη.

Ειδικά τα οικονομικά που καταπιάνονται με την ανάλυση επενδύσεων σε διεθνές επίπεδο, ακόμα και στην ορολογία που χρησιμοποιούν είναι, συχνά, δυσνόητα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Όταν, στη διεθνή ορολογία των funds αναφερόμαστε σε "επενδύσεις" ("investments”) αναφερόμαστε σε επενδύσεις χαρτοφυλακίου: μετοχές, ομόλογα (ιδιωτικά και κρατικά), αμοιβαία κεφάλαια κ.λπ. Στην ίδια ορολογία των funds, όταν αναφερόμαστε σε "εναλλακτικές επενδύσεις" (alternative investments), αναφερόμαστε σε πραγματικές επενδυτικές δραστηριότητες: εργοστάσια, μεταποίηση, βιοτεχνία, ναυτιλία. Περίεργο δεν είναι;

Η τελευταία αξιολόγηση της Moodys, όσο κι αν τα κυβερνητικά κλιμάκια προσπαθούν να την "ξορκίσουν" και να πουν ότι "δεν έχει σημασία", έστειλε μηνύματα τα οποία μόνο θετικά δεν είναι.

Ο κορυφαίος οίκος αξιολόγησης, ο πιο αυστηρός στα κριτήριά του, ουσιαστικά είπε (με "γλυκιά" γλώσσα είναι η αλήθεια) ότι η χώρα έχει έλλειμμα πραγματικών επενδύσεων.

Ναι, ο τουρισμός αναπτύσσεται (δημιουργώντας όμως και πολλά προβλήματα στους δημοφιλείς προορισμούς), το χρέος (ως ποσοστό του ΑΕΠ) μειώνεται, αλλά "φουγάρα δεν χτίζονται" και μία πιθανή μεταστροφή της διεθνούς κατάστασης, η οποία θα πλήξει πρώτα τις χώρες προσφοράς υπηρεσιών όπως η δική μας, μπορεί να φέρει δεινά, τα οποία δεν θα απέχουν και πολύ από αυτά της εποχής των μνημονίων.

Ναι, "διακοποδάνεια" δεν δίνονται πλέον, δεν παρέχονται όμως και αναπτυξιακά επιχειρηματικά δάνεια.

Ναι, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων έχει μειωθεί αλλά, με την αύξηση των παρεχόμενων ψηφιακών υπηρεσιών από το κράτος, θα πρέπει να αναπροσαρμοστούν οι αρμοδιότητες των δημοσίων υπαλλήλων και να γίνουν μετατάξεις σε τομείς όπου το δημόσιο χωλαίνει.

Η επιδοματική πολιτική της περιόδου της πανδημίας θύμισε στους πολιτικούς μας πόσο αποτελεσματικό εκλογικά είναι το να "μοιράζεις χρήμα", μεταφέροντας "τα δύσκολα" στο μέλλον.

Μόνο που το μέλλον αυτό δεν είναι πολύ μακρινό, μόλις το 2032, οκτώ χρόνια από σήμερα. Εκείνη τη χρονιά οι τόκοι του δημοσίου χρέους, οι οποίοι τώρα είναι σε "αναστολή", θα ξεκινήσουν πάλι να συνυπολογίζονται στην αποπληρωμή του χρέους και η μείωση της αναλογίας χρέους/ΑΕΠ, για την οποία επιφανείς υπουργοί επαίρονται στα ΜΜΕ, θα εκτοξευτεί ξανά. Εκτός κι αν σκέφτονται και αυτοί πολιτικάντικα, όπως οι περισσότεροι πολιτικοί της περιόδου 1981-2009, ότι σε αλλουνού τα χέρια θα κάτσει "η καυτή πατάτα".

 

 

Υπάρχει φυσικά η σοβαρή πιθανότητα το 2033 ο ESM, στον οποίο και χρωστάει η Ελλάδα τα δάνεια στήριξης της περιόδου 2010-2018, να μας δώσει ένα νέο "δάνειο" 25 δισ. ευρώ (τόσοι αναμένεται να είναι οι τόκοι σε αναστολή του δημοσίου χρέους μέχρι τότε) και να πάμε παρακάτω. Βέβαια, δάνειο από τον ESM σημαίνει και νέο μνημόνιο, όπως κι αν το ονομάσουν για να γίνει ευκολότερη η "κατάποση" από τον λαό!

Η Moodys επιπλέον αναφέρεται στην ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης και στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.

Δεν χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις και ανάλυση για αυτά τα δύο: Η υπόθεση της καταστροφικής φωτιάς στο Μάτι, το 2018, εκδικάζεται φέτος, το 2024! Οι νέοι μας συνεχίζουν να ολοκληρώνουν τις σπουδές τους και να φεύγουν στο εξωτερικό (ειδικά μηχανικοί, προγραμματιστές, γιατροί). Όσοι νέοι Έλληνες μένουν πίσω διστάζουν να κάνουν οικογένεια (υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις) λόγω του αυξημένου κόστους ζωής, ενώ περισσότερα από δύο παιδιά συνεχίζουν να γεννιούνται από οικογένειες των μεταναστών που ήρθαν στη χώρα μας τα τελευταία 9-10 χρόνια. Αν ενσωματωθούν, θα ακολουθήσουν το παράδειγμά μας και αυτοί, και θα σταματήσουν να τεκνοποιούν.

Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητά μας και, όταν αναστοχαζόμαστε και τη συνειδητοποιούμε, λογικό είναι να μας πληγώνει.

Δυστυχώς, στεκόμαστε απαθείς και ανίσχυροι μπροστά στο εθνικό μας πρόβλημα και απλώς μεταθέτουμε την επίλυσή του στο αβέβαιο μέλλον μας.

Συνεπώς, η Moodys δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το…

 

 να αποτυπώσει με τεχνοκρατικό τρόπο τα ιστορικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, τα οποία ούτε μετά από τρία μνημόνια και μία πανδημία δεν μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε: Οι πολίτες επειδή δεν ξέρουν τον τρόπο και οι πολιτικοί επειδή δεν τους συμφέρει.

Το μήνυμα πάντως εστάλη, όπως και το 2008, και έμεινε στο "διαβάστηκε".

Δεν υπάρχουν σχόλια: