Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Όπως φαίνεται η υπουργός Κεραμέως είναι αποφασισμένη να παραμείνει μια από τους υπουργούς που επιμένουν να δουλεύουν και θα ολοκληρώσει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών πριν τις εκλογές.
Και δεν θα κάνει καθόλου καλά. Γιατί η αξιολόγηση όχι μόνο πρέπει να αναβληθεί αλλά να καταργηθεί εντελώς.
Κι έχω πολύ σοβαρά επιχειρήματα τα οποία είμαι βέβαιος πως θα σας πείσουν αμέσως μόλις τα διαβάσετε.
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές είναι απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων. Πράγμα που σημαίνει ότι η επιστημονική και η παιδαγωγική τους επάρκεια είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Η αξιολόγηση μπορεί να είναι απαραίτητη για τους δασκάλους και τους καθηγητές που είχαν την ατυχία να σπουδάσουν στα ανεπαρκή ευρωπαϊκά και αμερικάνικα πανεπιστήμια αλλά για τους αποφοίτους των πανεπιστημίων της χώρας μας είναι χαμένος χρόνος που θα μπορούσε να διατεθεί στους αγώνες για τον Άνθρωπο.
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές είναι υπάλληλοι του ελληνικού δημοσίου. Δηλαδή του δημοσίου το οποίο είναι ο καθρέφτης του εξυπνότερου λαού στον κόσμο. Είναι ποτέ δυνατον ένα τέτοιο δημόσιο να προσλάβει κάποιον που είναι ακατάλληλος για τη δουλειά για την οποία προσλαμβάνεται; Εξ ου και η κατασυκοφαντημένη μονιμότητα. Το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να απολύσει γιατί είναι αδύνατον να προσλάβει λάθος άνθρωπο και οποιαδήποτε απόλυση δεν θα είχε να κάνει με τις ικανότητες του απολυμένου.
Η αξιολόγηση θα δημιουργήσει διαχωρισμούς και ανισότητες ανάμεσα στους δασκάλους και καθηγητές που είναι καλοί στη δουλειά τους και σε αυτούς (αν βρεθούν ένας - δύο) που δεν είναι και τόσο καλοί. Όποιος δεν είναι ένα άκαρδο νεοφιλελεύθερο γουρούνι μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει για ένα κοινωνικό σύνολο ο διαχωρισμός και τι συνέπειες μπορεί να έχει για έναν άνθρωπο η αποτυχία. Και μάλιστα μια αποτυχία σε κάτι που αποπειράται να μετρήσει πράγματα που δεν μετριούνται όπως είναι η διάθεση για προσφορά, το φιλότιμο, ο αγώνας ενάντια στην εμπορευματοποίηση και την καπιταλιστική αλλοτρίωση.
Κάποιοι δάσκαλοι και καθηγητές δεν θέλουν να αξιολογηθούν. Με το ζόρι θα τους αξιολογήσουμε; Τι είδους αποφασίζομεν και διατάζομεν νοοτροπίες είναι αυτές; Αυτή την κοινωνία θέλουμε; Ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι είναι πάνω από τους αριθμούς, ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος που είναι εφικτός ή ότι είμαστε ρεαλιστές και ζητάμε το αδύνατο; Μα πόσο φασίστες είστε επιτέλους;
Στα δημόσια σχολεία πάνε τα παιδιά αυτών που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν ένα καλό ιδιωτικό. Οπότε τι σημασία έχει ποιοι και πώς διδάσκουν τα παιδιά όσων δεν έχουν; Ας φρόντιζαν να είχαν.
Το μόνο θετικό με την αξιολόγηση είναι ότι προς το παρόν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που θα βρεθούν ανεπαρκείς δεν θα υποστούν καμία απολύτως συνέπεια ακόμα. Θα συνεχίζουν να διδάσκουν όπως και τώρα και να έχουν τις ίδιες ακριβώς αποδοχές. Αντιστοίχως οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που θα αξιολογηθούν θετικά δεν θα μπορούν να ελπίζουν σε επιβράβευση μεγαλύτερη από ένα χτύπημα στην πλάτη. Καμία μισθολογική επιβράβευση (τη μόνη πραγματική επιβράβευση για έναν επαγγελματία) δεν πρόκειται να συνοδεύσει την επιτυχία τους.
Αλλά αυτό προς το παρόν. Γιατί με αυτή την κυβέρνηση και αυτή την υπουργό ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον.
Οπότε, για να είμαστε σίγουροι ότι τίποτα δεν θα αλλάξει...
η αξιολόγηση πρέπει να καταργηθεί. Εντελώς. Για να παραμείνει το δημόσιο σχολείο έτσι όπως είναι τώρα. Κάποιος μπορεί να πει ότι αυτό το «έτσι» δεν μαθαίνει αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία από τη στιγμή που βολεύει. Και μπραβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου