Ο τιμάριθμος των νεύρων φοβάμαι ότι βρίσκεται σε επικίνδυνα υψηλά. Και δεν μπορείς να τον ελέγξεις ούτε με το «καλάθι του νοικοκυριού» ούτε με επιδόματα.
Ολη η Αθήνα στους δρόμους, όλη η Ελλάδα στους δρόμους. Στριμωξίδι στις ρύμες, στα ελάχιστα πεζοδρόμια για τους πεζούς, μποτιλιαρίσματα εις τας οδούς. Λες και ξαφνικά μας άφησαν ελεύθερους, ενώ μας κρατούσαν δεμένους.
Ναι, ο δρόμος είναι μια πρώτης τάξεως θεραπεία για τα νεύρα μας.
Πρώτον, αποφεύγεις να τα ξεσπάς στους οικείους συγκρατούμενους. Το έχεις βαρεθεί εξάλλου τόσα χρόνια. Ολο και κάποιον θα βρεις να σε σκουντήξει και να νευριάσεις, όλο και κάποιος θα προσπαθεί να παρκάρει χωρίς να χωράει στη θέση. Οι περισσότεροι από μας κυκλοφορούμε στους δρόμους για να ξεσπάσουμε τα νεύρα μας. Απόδειξη ότι με την πρώτη σταγόνα της βροχής οι δρόμοι ερημώνουν. Αν όντως είχαμε κάτι τόσο επείγον να κάνουμε θα κρατούσαμε ομπρέλα ή αδιάβροχο και θα πηγαίναμε στη δουλειά μας. Η ζωή στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων είναι φτιαγμένη για τους ανοιχτούς χώρους. Τα σπίτια είναι απλώς ορμητήρια.
Θα μου πείτε, ζήσαμε εγκλεισμό.
Ελάτε τώρα. Αν εξαιρέσουμε εκείνους τους αείμνηστους δύο πρώτους μήνες της πανδημίας, όπου περπάτησα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου τρεις το μεσημέρι μόνος, παρέα με τα φαντάσματα που κατέβαιναν απ’ την Ακρόπολη, έκτοτε δεν έχουμε ζήσει πραγματικό εγκλεισμό. Ελληνες είμαστε, δεν είμαστε Κινέζοι.
Θα μου πείτε, είναι και γιορτές.
Τι σημαίνει γιορτές; Βγαίνεις έξω, σουλατσάρεις, πριν φας του σκασμού και ξυπνήσεις με βαριά κατάθλιψη, ενοχές και άγχος για την επομένη που δεν θα είναι πια γιορτές. Καταναλωτισμός; Τα νεύρα μας καταναλώνουμε.
Και το χειρότερο. Αυτό που αισθάνεσαι μέσα σου δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που βλέπεις γύρω σου. Νομίζεις ότι όλοι γύρω σου διασκεδάζουν, ότι η καθημερινότητα βγάζει αφρούς σαν καμπανίτης οίνος, όμως μέσα σου σε βαραίνει το κατακάθι. Γιατί δεν θέλεις να διασκεδάσεις. Γιατί δεν έχεις διάθεση να διασκεδάσεις.
Οι γιορτές είναι καταναγκασμός. Πρέπει οπωσδήποτε να διασκεδάσεις κι αν δεν διασκεδάσεις αισθάνεσαι ανάπηρος, άστεγος της ζωής.
Αποφασίζεις να το αντιμετωπίσεις.
Πού θα κλείσουμε για ρεβεγιόν; Ο τάδε σερβίρει αυγά στρουθοκαμήλου.
Πού να τολμήσεις να πεις ότι δεν σε ενδιαφέρει να δοκιμάσεις αυγά στρουθοκαμήλου κι ότι εσύ προτιμάς τα τηγανητά της κοτούλας με τραγανιστές πατάτες, σαν τον Θανασάκη του Αρκά. Είναι αιτία διαζυγίου.
Η διασκέδαση είναι καταναγκασμός. Είναι η ψυχική εφορία της σύγχρονης ζωής. Κι αυτό...
ανεβάζει τον τιμάριθμο των νεύρων μας.
Το δηλώνω υπευθύνως. Προσωπικά δεν έχω καμία πρόθεση να διασκεδάσω. Προτιμώ να κοιμηθώ.
Αντε και καλά Χριστούγεννα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου