Του Γιώργου Κράλογλου
Έμπνευση και φαντασία μηδέν. Αλλά το θέατρο καλά κρατεί, απ' όλους... Σώζουμε ΔΕΗ και τη μικρομεσαία βιοτεχνική Ελλάδα. Περάστε κόσμε, περάστε κόσμε...
Πρωταγωνιστές στη σκηνή η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, των δυνάμεων της αριστεράς και της προόδου (μη ξεχνάμε το προόδου...).
Στον ρόλο του πολιτικού όχλου τα υπόλοιπα... των κομμάτων της Βουλής μαζί με τα "δεκανίκια" των πιθανών μελλοντικών κυβερνήσεων.
Κομπάρσος η οικονομία. Ο κομπάρσος που συνεχίζει να σέρνεται και θα σέρνεται πίσω από την πολιτική και τους πολιτικούς της.
Οι αποδείξεις, για την οικονομία-κομπάρσο, δεν ανήκουν μόνο στο βαθύ παρελθόν. Το 2008, με δημιουργική λογιστική... στην ανάπτυξη, είχαμε γενικευμένη πολιτική δέσμευση για μέρες ευτυχίας στις πάνω από 900.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις της παραγωγής.
Αντί για μέρες ευτυχίας, το 2009-2019, φέραμε τη χρεωκοπία που προκάλεσε το κράτος μιας και δεν το επανιδρύσαμε... όπως είχαμε σκοπό, μετά το 2005, σώζοντας πάλι και κρατικές επιχειρήσεις και μικρομεσαίους...
"Εργαλεία σωτηρίας" τα μνημόνια, η σκληρή εποπτεία από τους δανειστές, τα capital controls και 200.000 λουκέτα σε μικρομεσαίους, για να χαθούν και 520.000 θέσεις εργασίας.
Σήμερα από τους 750-800.000 μικρομεσαίους στέκονται κάπως 600-650.000, με δυνατότητες τραπεζικού δανεισμού όχι πάνω από 160.000!! Και αν δεν σωθούν οι άλλες 500.000 θα αφαιρέσουμε άλλες 150-200.000 θέσεις εργασίας.
Όμως τι περιθώρια ενίσχυσης των μικρομεσαίων (εκτός ίσως από τα 20 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης) μας αφήνει η σκληρή εποπτεία που επέβαλε το 2018 η συμφωνία, με τους δανειστές, για να βγούμε από τα μνημόνια;
Γιατί όλα τα άλλα, (από τα 32 δισ. της Ε.Ε, συν τα ΕΣΠΑ και τις δόσεις των δανειστών από ομόλογα -600-700 εκατ. σε κάθε δόση) είναι μόνο δανεικά και θα δίδονται, υπό προϋποθέσεις επενδύσεων.
Βασική δε προϋπόθεση είναι τα λεφτά που θα βάζει και από την τσέπη του ο βιοτέχνης της μεσαίας, μικρής ή ατομικής επιχείρησης. Αν δεν τα βάλει δεν θα τον χωράει κανένα πρόγραμμα και καμία Ελλάδα 2.0.
Παρ όλα αυτά οι πρωταγωνιστές της θεατρικής παράστασης με τα "σενάρια διάσωσης" οργανώνουν "δημοπρασία" προσφορών σωτηρίας..., της μικρομεσαίας βιοτεχνικής Ελλάδας.
Στην πρώτη προσφορά, την κυβερνητική με 2-2,5 δισ., απάντησε ο δεύτερος από τους πρωταγωνιστές με 5 δισ. Λέγεται μάλιστα πως αυτό το δεύτερο χτύπημα της δημοπρασίας, θα ξεπεράσει τα 5 δισ. και θα πιάσει τα 8-10 δισ. Η δημοπρασία θα συνεχιστεί γιατί η πολιτική έχει στόχο τώρα τους μικρομεσαίους...
Και εδώ ακριβώς μπαίνει το ερώτημα για το θέατρο της πολιτικής και τις παρεμβάσεις της με λαϊκισμούς που δείχνουν αδιαφορία στους κανόνες της οικονομίας, αποδίδοντάς της βεβαίως τον ρόλο κομπάρσου.
Υπάρχουν άλλα λεφτά εκτός από τα τσάμπα 20 δισ. της Ε.Ε., όταν ένας Θεός ξέρει πόσοι άλλοι (από την υγεία μέχρι και την εκκλησία...) περιμένουν αυτά τα δισ., καθώς τα υπόλοιπα είναι δανεικά και μόνο δανεικά, άρα πρέπει να γυρίσουν πίσω κάποια μέρα;
Την απάντηση, υπογραμμίζοντας έντονα την πολιτική για την αποκρατικοποίηση, την δίνουν οι δανειστές παραπέμποντας όσους απορούν, στη συμφωνία της σκληρής εποπτείας που ψηφίσαμε και τους παραδώσαμε (προ 3ετίας), μαζί και με την Ελλάδα, για κάποιες 10ετίες.
Μειώστε κράτος (έγραψαν στη συμφωνία εξόδου από το μνημόνιο). Πουλήστε όλες τις ΔΕΚΟ στρατηγικής σημασίας για την οικονομία (οι άλλες είναι για κλείσιμο ή για πώληση έναντι 1 ευρώ όπως έκαναν Ρουμάνοι, Πολωνοί, Τσέχοι και Ούγγροι) και διορθώστε τα κενά της οικονομίας σας.
Τα δημοσιονομικά σας, προσθέτουν σε κάθε συζήτηση μαζί μας, δεν θα επιτρέψουν να καλύψετε υποσχέσεις και προγράμματα για ενισχύσεις και επιδόματα.
Η κυβέρνηση ως παραλήπτης του μηνύματος των δανειστών έχει καταλάβει ότι...
Έμπνευση και φαντασία μηδέν. Αλλά το θέατρο καλά κρατεί, απ' όλους... Σώζουμε ΔΕΗ και τη μικρομεσαία βιοτεχνική Ελλάδα. Περάστε κόσμε, περάστε κόσμε...
Πρωταγωνιστές στη σκηνή η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, των δυνάμεων της αριστεράς και της προόδου (μη ξεχνάμε το προόδου...).
Στον ρόλο του πολιτικού όχλου τα υπόλοιπα... των κομμάτων της Βουλής μαζί με τα "δεκανίκια" των πιθανών μελλοντικών κυβερνήσεων.
Κομπάρσος η οικονομία. Ο κομπάρσος που συνεχίζει να σέρνεται και θα σέρνεται πίσω από την πολιτική και τους πολιτικούς της.
Οι αποδείξεις, για την οικονομία-κομπάρσο, δεν ανήκουν μόνο στο βαθύ παρελθόν. Το 2008, με δημιουργική λογιστική... στην ανάπτυξη, είχαμε γενικευμένη πολιτική δέσμευση για μέρες ευτυχίας στις πάνω από 900.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις της παραγωγής.
Αντί για μέρες ευτυχίας, το 2009-2019, φέραμε τη χρεωκοπία που προκάλεσε το κράτος μιας και δεν το επανιδρύσαμε... όπως είχαμε σκοπό, μετά το 2005, σώζοντας πάλι και κρατικές επιχειρήσεις και μικρομεσαίους...
"Εργαλεία σωτηρίας" τα μνημόνια, η σκληρή εποπτεία από τους δανειστές, τα capital controls και 200.000 λουκέτα σε μικρομεσαίους, για να χαθούν και 520.000 θέσεις εργασίας.
Σήμερα από τους 750-800.000 μικρομεσαίους στέκονται κάπως 600-650.000, με δυνατότητες τραπεζικού δανεισμού όχι πάνω από 160.000!! Και αν δεν σωθούν οι άλλες 500.000 θα αφαιρέσουμε άλλες 150-200.000 θέσεις εργασίας.
Όμως τι περιθώρια ενίσχυσης των μικρομεσαίων (εκτός ίσως από τα 20 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης) μας αφήνει η σκληρή εποπτεία που επέβαλε το 2018 η συμφωνία, με τους δανειστές, για να βγούμε από τα μνημόνια;
Γιατί όλα τα άλλα, (από τα 32 δισ. της Ε.Ε, συν τα ΕΣΠΑ και τις δόσεις των δανειστών από ομόλογα -600-700 εκατ. σε κάθε δόση) είναι μόνο δανεικά και θα δίδονται, υπό προϋποθέσεις επενδύσεων.
Βασική δε προϋπόθεση είναι τα λεφτά που θα βάζει και από την τσέπη του ο βιοτέχνης της μεσαίας, μικρής ή ατομικής επιχείρησης. Αν δεν τα βάλει δεν θα τον χωράει κανένα πρόγραμμα και καμία Ελλάδα 2.0.
Παρ όλα αυτά οι πρωταγωνιστές της θεατρικής παράστασης με τα "σενάρια διάσωσης" οργανώνουν "δημοπρασία" προσφορών σωτηρίας..., της μικρομεσαίας βιοτεχνικής Ελλάδας.
Στην πρώτη προσφορά, την κυβερνητική με 2-2,5 δισ., απάντησε ο δεύτερος από τους πρωταγωνιστές με 5 δισ. Λέγεται μάλιστα πως αυτό το δεύτερο χτύπημα της δημοπρασίας, θα ξεπεράσει τα 5 δισ. και θα πιάσει τα 8-10 δισ. Η δημοπρασία θα συνεχιστεί γιατί η πολιτική έχει στόχο τώρα τους μικρομεσαίους...
Και εδώ ακριβώς μπαίνει το ερώτημα για το θέατρο της πολιτικής και τις παρεμβάσεις της με λαϊκισμούς που δείχνουν αδιαφορία στους κανόνες της οικονομίας, αποδίδοντάς της βεβαίως τον ρόλο κομπάρσου.
Υπάρχουν άλλα λεφτά εκτός από τα τσάμπα 20 δισ. της Ε.Ε., όταν ένας Θεός ξέρει πόσοι άλλοι (από την υγεία μέχρι και την εκκλησία...) περιμένουν αυτά τα δισ., καθώς τα υπόλοιπα είναι δανεικά και μόνο δανεικά, άρα πρέπει να γυρίσουν πίσω κάποια μέρα;
Την απάντηση, υπογραμμίζοντας έντονα την πολιτική για την αποκρατικοποίηση, την δίνουν οι δανειστές παραπέμποντας όσους απορούν, στη συμφωνία της σκληρής εποπτείας που ψηφίσαμε και τους παραδώσαμε (προ 3ετίας), μαζί και με την Ελλάδα, για κάποιες 10ετίες.
Μειώστε κράτος (έγραψαν στη συμφωνία εξόδου από το μνημόνιο). Πουλήστε όλες τις ΔΕΚΟ στρατηγικής σημασίας για την οικονομία (οι άλλες είναι για κλείσιμο ή για πώληση έναντι 1 ευρώ όπως έκαναν Ρουμάνοι, Πολωνοί, Τσέχοι και Ούγγροι) και διορθώστε τα κενά της οικονομίας σας.
Τα δημοσιονομικά σας, προσθέτουν σε κάθε συζήτηση μαζί μας, δεν θα επιτρέψουν να καλύψετε υποσχέσεις και προγράμματα για ενισχύσεις και επιδόματα.
Η κυβέρνηση ως παραλήπτης του μηνύματος των δανειστών έχει καταλάβει ότι...
δεν σώζεις τη βιοτεχνική Ελλάδα αν δεν πουλήσεις και στρατηγικούς τομείς ή υποδομές, όπως ΔΕΗ, ΔΕΠΑ μαζί με τις "κρατικές προίκες" που διαθέτουν.
Οι δυνάμεις της αριστεράς και της προόδου..., τι θέλουν;
Ξέχασαν ότι το 2018 έγραψαν με τα χέρια τους τη λίστα της αποκρατικοποίησης; Προς τι το θέατρο λοιπόν για την "πλάγια" πώληση της ΔΕΗ, αφού τρίβουν τα χέρια τους που δεν πρόφτασε εκείνους, ως κυβέρνηση.
Ας τελειώνουμε λοιπόν με την επανάληψη της ίδιας, κακόγουστης παράστασης, που είδαμε και στην πώληση της Ολυμπιακής και του ΟΤΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου