Την ερχόμενη Κυριακή οι Ελληνες θα αρχίσουν να εμβολιάζονται κατά του κορωνοϊού. Γύρω από αυτό το θέμα πολλές συζητήσεις θα γίνουν στο επόμενο διάστημα. Για το μέγεθος του επιστημονικού επιτεύγματος. Για τις πρακτικές δυσκολίες του ίδιου του εμβολιασμού ολόκληρου του ενήλικου πληθυσμού μιας χώρας. Για το ποιοι θα κάνουν πρώτοι, για τις παρενέργειες, για το αν πονάει, για το αν αυτοί που το κάνουν θα μπορούν να κολλήσουν άλλους. Υπάρχει ένα θέμα, όμως, που είμαι σίγουρος ότι ελάχιστοι θα σκεφτούν. Εκτός από εσάς, τουλάχιστον, που διαβάζετε αυτό το άρθρο.
Το ότι αρχίζουμε να εμβολιαζόμαστε την Κυριακή επειδή η χώρα μας είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Οπως ίσως γνωρίζετε, τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού δεν είναι έτοιμα. Παρασκευάζονται αυτή τη στιγμή σε ειδικά εργοστάσια σε διάφορα σημεία του κόσμου. Οι πιο σημαντικές, έγκυρες και προβεβλημένες προσπάθειες γίνονται από μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες και μεγάλους ερευνητικούς οργανισμούς της Δύσης. Ολες –μα όλες– οι δόσεις που παρασκευάζονται στα εργοστάσια αυτών των εταιρειών είναι ήδη προαγορασμένες από μια χούφτα πλούσιες χώρες. Ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιαπωνία και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπώντας τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχουν προαγοράσει τα μισά εμβόλια που πρόκειται να παρασκευαστούν την επόμενη χρονιά στον κόσμο. Ο,τι εμβόλιο βγαίνει από αυτά τα εργοστάσια, θα πηγαίνει κατευθείαν πρώτα σε αυτές.
Και μάλιστα, οι χώρες αυτές προαγόρασαν εμβόλια από πολλές εταιρείες ταυτόχρονα, και μάλιστα περισσότερες δόσεις από όσες χρειάζονται, για να είναι εξασφαλισμένες στην περίπτωση που κάποιο ή κάποια δεν αποδειχθούν αποτελεσματικά.
Μόνο ο Καναδάς, λέει, έχει προαγοράσει αρκετές δόσεις για να εμβολιάσει κάθε πολίτη πέντε φορές. Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει προαγοράσει σχεδόν 2 δισεκατομμύρια δόσεις από έξι διαφορετικές εταιρείες για να τις μοιράσει στα κράτη-μέλη της, αναλογικά με τον πληθυσμό τους. Από αυτές, στην Ελλάδα αναλογούν πάνω από 28 εκατομμύρια δόσεις, ικανές να εμβολιάσουν 16,5 εκατομμύρια ανθρώπους.
Τι γίνεται, όμως, με τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου;
Κάποιες μικρότερες αλλά πλούσιες, όπως η Σιγκαπούρη και η Νέα Ζηλανδία, έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν δόσεις από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες της Δύσης. Αλλά πάρα πολλές χώρες δεν έχουν πρόσβαση σε αυτά τα εμβόλια, καθώς δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις πλούσιες χώρες που τα έχουν προαγοράσει ήδη.
Κάποιες πολύ μεγάλες, όπως η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία, προσπαθούν να φτιάξουν δικά τους εμβόλια, με ποικίλα αποτελέσματα και σε κάποιες περιπτώσεις (όχι σε όλες) με προδιαγραφές που δύσκολα θα γίνονταν αποδεκτές από τους μεγάλους οργανισμούς αξιολόγησης των χωρών της Δύσης.
Αλλες χώρες, όπως η Βραζιλία ή η γειτονική μας Τουρκία, προαγοράζουν κινεζικά εμβόλια. Αλλά οι περισσότερες χώρες του κόσμου εξαρτώνται από το Covax, μια πρωτοβουλία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και μεγάλων ΜΚΟ, που έχει φτιαχτεί με σκοπό να εξασφαλίσει αρκετές δόσεις εμβολίων για το 20% του πληθυσμού στις φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες μέχρι το τέλος του 2021.
Σχεδόν όλες οι χώρες της γειτονιάς μας περιμένουν να λάβουν κάποιες δόσεις κάποια στιγμή το 2021 μέσω του Covax.
Πώς να πάει μόνο του το Μαυροβούνιο να ζητήσει δόσεις από την Pfizer, την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει καπαρώσει τις πρώτες εκατοντάδες εκατομμύρια που βγαίνουν από το εργοστάσιο της εταιρείας στο Βέλγιο;
Τι να κάνουν η Αλβανία, το Κόσοβο, η Βοσνία ή η Βόρεια Μακεδονία;
Η Σερβία ανακοίνωσε με τυμπανοκρουσίες τις προάλλες ότι κάπως εξασφάλισε 20.475 δόσεις του εμβολίου των Pfizer/BioNTech. Η γειτονική της Κροατία, όμως, έχει εξασφαλίσει 5,6 εκατομμύρια δόσεις του ίδιου εμβολίου για το 2021. Επειδή αυτή είναι μέλος της Ε.Ε.
Είναι πολλά τα πράγματα που μπορεί να πει κάποιος για την ηθική διάσταση του θέματος. Σε αυτό το σκληρό και άδικο σύστημα, ο εμβολιασμός στις φτωχές χώρες ενδέχεται να τραβήξει μέχρι το 2023-2024, με όλες τις τραγικές συνέπειες που θα συνεπάγεται αυτό. Την ίδια ώρα, οι λίγες προνομιούχες χώρες, που έχουν ήδη ξεκινήσει ή ξεκινούν οσονούπω εμβολιασμούς με εγκεκριμένα, ασφαλή εμβόλια, έχουν μια ευκαιρία να περιορίσουν δραστικά την πανδημία στον πληθυσμό τους και να κερδίσουν μια κάποια κανονικότητα μέσα στο 2021.
Φέτος λοιπόν, σε αυτές τις δύσκολες, περίεργες γιορτές, ας θυμηθούμε ότι γιορτάζουμε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό:
Τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την 1η Ιανουαρίου του 1981, τη στιγμή που η Ελλάδα έγινε πλήρες μέλος της Ε.Ε. και τη στιγμή που, με μια σπουδαία και αμφιλεγόμενη, τότε, απόφαση, ενταχθήκαμε κι εμείς στις προνομιούχες χώρες του κόσμου.
Από την ερχόμενη Κυριακή έχουμε άλλον ένα λόγο να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου