Έχω μια απορία, ίσως γιατί δεν μου κόβει πολύ, δεν έχω τελειώσει το ιδιωτικό κολέγιο που πήγε ο Σύμβουλος Εθνικής Ανασφαλείας, δεν βολεύομαι με 6 μίλια, όπως ο υπουργός, που στα 5,99 μίλια σφάζει ρέγγα παστή στο γόνατο αλλά στα 6,1 παίζει τις λίλιζες και δεν έχω βρεθεί ποτέ στα πνευματικά οροπέδια, όπου ανέπνευσε παχύ οξυγόνο ο εκλεκτός καθηγητής – τρόφιμος του Σκάι και θέλει να εκχωρήσουμε τα πάντα και να γίνουμε Φινλανδία του Νότου, δηλαδή κολοβοί σε εδάφη και ανεξαρτησία, αλλά χωρίς να ρίξουμε ντουφεκιά.
Ηγεμονία της Βλαχίας λέγεται, κυρ καθηγητά μου, όχι Φινλανδία, και μαζί με τον φόρο στην Υψηλή Πύλη ο Ηγεμών στέλνει τα αγόρια του στην Πόλη να τα σοδομίζουν ο Σουλτάνος και οι μερακλήδες του.
Εγώ λέω, άμα το πάθουμε, την άκαπνη ήττα, να στέλνουμε καθηγητάδες καλοπλυμένους, αντί για αγόρια.
Έχω, λοιπόν, μια απορία.
Ο Γεραπετρίτης βούτηξε την μπατανόβουρτσα στην κόκκινη μπογιά, μέτρησε 6 μίλια από το Φάληρο και όρισε την κόκκινη γραμμή, εκεί δηλαδή που είναι η σημερινή κυριαρχία. Από τα 6 έως τα 12 μίλια, όμως, είναι το κυριαρχικό μας δικαίωμα που μπορούμε όποτε θέλουμε να το ασκήσουμε.
Αντε να σας το εξηγήσω αρβανιτοπειραιώτικα. Πήρατε κληρονομιά το ισόγειο πατρικό σας, χτίσατε έναν όροφο για την κόρη και έχετε δικαίωμα υψούν άλλον έναν όροφο. Τώρα δεν μπορείτε να κάνετε κι άλλο πανωσήκωμα, καθότι στενότης χρημάτων, αλλά μπορείτε, όποτε σας γουστάρει και έχετε παντελονιάσει κάνα φράγκο, να το κάνετε. Διατηρείτε το δικαίωμα να το ασκήσετε στο μέλλον. Γούστο και καπέλο σας και καουμποϊλίκι σας. Ερχεται λοιπόν ένας γείτονας, ανεβαίνει κάθε τόσο στην ταράτσα και λέει είναι δική μου, θα χτίσω εγώ ό,τι θέλω, θα το κάνω roof garden να σερβίρω ποτά με ομπρελίτσες, ό,τι μου κάνει κέφι.
Εσύ τι λες, νοικοκύρη μου;
«Η κόκκινη γραμμή μου είναι το κεφαλόσκαλο της ταράτσας προς τον πρώτο όροφο» και ο κακός ημίτρελος καταπατητής γείτονας κόβει βόλτες στην ταράτσα και δηλώνει πως θα εκμεταλλευτεί το δικό σου δικαίωμα υψούν για εβδομάδες, μήνες και χρόνια;
Πότε θα αντιδράσεις; Οταν θα αρχίσει να ρίχνει μπετά; Συγγνώμη, αλλά πιο ψιλά δεν μπορώ να το κάνω.
Στην προκειμένη περίπτωση και αναφέρομαι στα Μεμέτια που η Ιστορία, η Γεωγραφία και ο διάολος μας έστειλε για γείτονες, μας κάνουν κάθε τρεις και λίγο «αρμένικη βίζιτα». Ερχονται μέσα στον θαλάσσιο χώρο, όπου μόνον εμείς έχουμε δικαίωμα να επεκτείνουμε την κυριαρχία μας, και κόβουν βόλτες επί εβδομάδες. Οταν λες επισήμως πως η κόκκινη γραμμή είναι στα 6 μίλια, είναι σαν να λες στον τραμπούκο γείτονα πως από κει και πέρα, στα 7, 8, 9, 10, 11, 11,99 μίλια, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, ανεμπόδιστα, αβάδιστα, με το κέφι του και με το πάσο του. Εκεί όπου θα είναι η ΑΟΖ σου όταν θα φιλοτιμηθείς να την ανακηρύξεις και να τη φέρεις μεσοτοιχία, επιτέλους, με της Κύπρου; Εκεί δεν πειράζει να κόβει βόλτες, να κάνει έρευνες ή να στήσει εξέδρα σε λίγο;
Ερωτώ, λοιπόν, τους πάνσοφους συνεργάτες του πρωθυπουργού, αυτό τι χρονικό όριο έχει;
Πόσο καιρό μπορούν να σουλατσάρουν ανεμπόδιστοι οι Τούρκοι πέραν των 6 μιλίων αλλά μέσα στα 12 ή μέσα στα νερά που είναι δικαίωμά μας να ανακηρύξουμε ΑΟΖ;
Και για να μην ξεχνιόμαστε, στα πόσα χρόνια παραβίασης της Κυπριακής ΑΟΖ, που την έχουν κάνει σουρωτήρι, θα ξυπνήσουμε και κάτι θα κάνουμε, που να κοστίζει στα αλήθεια, διότι με τις δηλώσεις και τα ψηφίσματα οι Τούρκοι σκουπίζουν τον βρόμικο απαυτό τους. Θυμίζω πως είμαστε εγγυήτρια δύναμη και δεν έχουμε εγγυηθεί πλυντήριο.
Ποιο είναι το όριο της παραβίασης, μία εβδομάδα, ένας μήνας, έξι μήνες, ένας χρόνος;
Περιμένουμε να χειμωνιάσει, να πουντιάσουν και να φύγουν, να βαρεθούν, να γεράσουν και να πεθάνουν;
Άμα φέρουν και εξέδρα με γεωτρύπανο και την κατσικώσουν μπροστά στη μούρη μας, στα 6 μίλια και κάτι ψιλά, εκεί θα κλονιστεί η «κόκκινη γραμμή» του Γεραπετρίτη ή μπορούν οι Μεμέτηδες να αράξουν και έξω από την Πειραϊκή και τα βραδάκια να πηγαίνουν για ούζα και το Δ.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ θα τους χορεύει τον χορό των Επτά Πέπλων με τα ματάκια τους βαμμένα και κραγιόν κόκκινο της φωτιάς;
Είπαμε, δεν ξέρω. Δεν έχω χορηγούς τη Γερμανική, την Αγγλική κ.λπ. Πρεσβείες.
Δεν έχω τη «στρατηγική ψυχραιμία», την κουλτούρα Φινλανδικής υποταγής άλλων.
Το μυαλό μου και το σώμα μου αντιδρούν ενστικτωδώς στο άκουσμα και μόνο των λόγων του Τούρκου. Ακούω να γαβγίζει τις αισχρές απαιτήσεις του και τα χέρια μου πάνε στο όπλο μου και όχι να λύσουν τη ζώνη μου και να κατεβάσω το παντελόνι μου.
Βλέπω το τουρκοκάναλο των ελεεινών να προβάλλει 15 φορές την ημέρα τις σημαίες, τα πλοία τους και τη φάτσα του Γενοκτόνου κτήνους, που στάζει αφρούς λύσσας όταν μιλάει για τον λαό μας και τη γη μας, και κολυμπάω στην αδρεναλίνη της εγρήγορσης, θέλω να πιάσω τον βούρδουλα, όχι να πάω να πιάσω ψιλοκουβέντα.
Διαβάζω τις γελοίες ανακοινώσεις και δηλώσεις των Γερμανών ηθικών αυτουργών της ιταμότητας των απογόνων του Ερτογρούλ και μόνο η λογική μου, που λέει πως ο θυμός είναι κακός σύμβουλος, μετριάζει την οργή μου, γιατί θέλω να είμαστε μεθοδικά αποτελεσματικοί στην αποτροπή του ισλαμοφασιστικού κτήνους, να απολαύσουμε το παγωμένο πιάτο της εκδίκησης.
Ακούω τις ψοφοδεείς δηλώσεις των ταγών μας, που σχεδόν εκλιπαρούν τον Τούρκο να καταδεχτεί να κάτσει στο τραπέζι να «διαπραγματευτούμε», και απορώ. Τι, με ποιον, τι θα πούμε με τον φονιά, τον άρπαγα, τον βιαστή και τον ληστή; Στις πόσες χιλιάδες απειλές θα χωνέψουμε τι συμβαίνει;
Δεν μας καλούν πλέον απλά να πάμε στο δικό μας Μόναχο. Μας ζητάνε να πάμε κατευθείαν στη συνθηκολόγηση, στο καφενείο στους Αμπελόκηπους, αλλά χωρίς ντουφεκιά.
Είναι φοβερό τι έχουν φέρει οι καιροί στον αφρό, τι πνευματική σπορά του πιο χυδαίου πουρκουαδισμού, ηθικά και πολιτικά αντάξια των Τσιρονίκων κι όσων περίμεναν με τα σαλόνια τους ανοιχτά για βεγγέρες τη Βέρμαχτ και τα Ενοπλα SS ή με τους Σιάντους και τους κομισάριους που περίμεναν τον Κόκκινο Στρατό, πρόθυμοι κι αυτοί να διαμοιράσουν τα ιμάτια της Πατρίδας, δηλαδή τη Μακεδονία, ώστε να κυβερνήσουν με σταλινική δικτατορία μια ακρωτηριασμένη Ελλάδα. Οι τότε πουρκουάδες αυτό έλεγαν, πως οι Γερμανοϊταλοί θα νικήσουν και ο αγώνας είναι μάταιος, άρα γιατί να υποστούμε θυσίες, να συνθηκολογήσουμε και να συνεργαστούμε με τους ναζί και τους φασίστες. Αυτό όμως δεν το έκανε το Έθνος μας, ενώ ο συσχετισμός τότε ήταν πολύ χειρότερος, με όλη σχεδόν την Ευρώπη κατακτημένη, την Αγγλία στο καναβάτσο και τους Γερμανούς έξω από τη Μόσχα. Αντισταθήκαμε.
Όποιος αγωνιστεί με τόλμη και σχέδιο, με συμμαχίες και σπάσει τα μούτρα του λυσσασμένου θηρίου θα πάρει θέση στο πάνθεον των ηρώων και μεγάλων ηγετών μας.
Όποιος μας σύρει στην ενδοτική και άκαπνη συνθηκολόγηση...
δεν θα υπάρχει ούτε σβώλος ελληνικής γης να σταθεί πάνω του ένα λεπτό.
Δεν μας αξίζει και τέτοια «σωφροσύνη» θα φέρει μεγαλύτερες συμφορές από έναν πόλεμο. Η διολίσθηση που ζούμε πρέπει να τελειώσει άμεσα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου