Δεκατετράχρονος κρατήθηκε ολόκληρο το Σαββατοκύριακο στο τμήμα μετά τα επεισόδια. Ποια επεισόδια δεν έχει σημασία. Τα επεισόδια είναι θεσμός της καθημερινότητάς μας.
Κράτησαν ένα ανήλικο παιδί επειδή συμμετείχε στα «επεισόδια», κοινώς έκανε το καθήκον του ως ενεργός πολίτης;
«Ανήλικος στα χέρια του Χρυσοχοΐδη» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος.
Μαθαίνεις, επίσης, ότι στο σακίδιό του δεν βρέθηκε παρά ένα σάντουιτς. Από εκεί και πέρα η φαντασία αρχίζει και καλπάζει. Το έφαγε μπροστά του απολαμβάνοντας μία μία τις μπουκιές ο Χρυσοχοΐδης, ενώ ο ανήλικος, μεταμορφωμένος σε Ολιβερ Τουίστ, έκλαιγε σπαρακτικά λίγο πριν λιποθυμήσει από την πείνα;
Ευτυχώς που υπάρχουν και οι πονόψυχοι και το πληκτρολόγιό τους. «Ετσι ετοιμάζετε τους νέους τρομοκράτες», έγραψε κάποιος. «Τι σου έφταιξε το ανήλικο, μωρέ»;
Μήπως τον είχαν στο μάτι επειδή είχε εκλεγεί γραμματέας του 15μελούς στο σχολείο του;
Κάτι τέτοιοι όταν μεγαλώσουν σου κάθονται στον σβέρκο και απαιτούν την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια.
Ακολουθεί η συνήθης πορεία συμπαράστασης στους συλληφθέντες.
Δυο μέρες μετά, η φρίκη αρπάζει με τα γαμψά της νύχια το αίσθημα πάσης προοδευτικής ψυχής. Φωτογραφία με τους συλληφθέντες οι οποίοι φορούν μάσκες και έχουν παραπεμφθεί στο αυτόφωρο. Δεν φτάνει που θα τους δικάσουν, τους υποχρέωσαν να φορέσουν και μάσκες από πάνω.
Ο ανήλικος απελευθερώνεται από τα χέρια του Χρυσοχοΐδη, το κοινό περί δικαίου αίσθημα δικαιώνεται και έρχεται η σειρά της Ελληνίδας μάνας να πάρει τον λόγο στο Mega. Η οποία και βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Το παιδί δεν έκανε τίποτε κακό. Βρέθηκε σε πορεία περίπου 100 ατόμων, που βανδάλισαν, έκαψαν και πέταξαν μολότοφ. Ηταν η ώρα η κακιά.
Αν κατάλαβα καλά από τη δήλωση της μάνας, το παιδί «βρέθηκε» στα επεισόδια. Κοινώς, συμμετείχε στην πορεία που τα προκάλεσε. Αν ενέχεται σε κάποια αξιόποινη πράξη θα αποφασίσει το δικαστήριο.
Το ζήτημα, όμως, που προκύπτει για μια ακόμη φορά δεν είναι δικαστικό.
Το ζήτημα είναι πολιτικό.
Διότι όλος ο τρόπος αντιμετώπισης του γεγονότος οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αστυνομία κράτησε στη ΓΑΔΑ ένα ανήλικο το οποίο πολιτικά είχε δίκιο να διαμαρτύρεται.
Διότι το δικαίωμα στη διαμαρτυρία είναι ιερό και τα παιδιά έχουν πάντα δίκιο, ακόμη και όταν καίνε τη μισή Αθήνα.
Πολιτικά άδικο έχει πάντα η αστυνομία, η οποία θεωρεί ότι υποχρέωσή της είναι η προστασία της ιδιοκτησίας, του δημόσιου χώρου και της δημόσιας τάξης.
Μόλις έπεσε η χούντα, όλοι διψούσαμε για διαμαρτυρία και για επεισόδια που τα είχαμε στερηθεί.
Κοντά μισό αιώνα αργότερα, ήρθε ο καιρός...
να κάνουμε τον απολογισμό και να αναρωτηθούμε πόσο κοινωνικό κόστος καταβάλαμε για να χορτάσουμε τη δίψα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου