«Ακούστε
αγορές: εμείς θα εξοφλούμε τα ελληνικά ομόλογα. Μόλις λήξει ένα
ομόλογο, έρχεστε και το πληρώνεστε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Άρα, πιθανότητα να χάσετε τα λεφτά σας: μηδέν. Αυτό θα το κάνουμε για τα
επόμενα 7 χρόνια: από το 2009 μέχρι το 2016. Μετά, βλέπουμε. Γυρίστε
τώρα στα γραφεία σας και μηδενίστε τα spreads».
«Άκου Ελλάδα: η Ε.Ε. σε καλύπτει στις
αγορές. Άρα, φόβο για να χρεοκοπήσεις δεν έχεις. Φυσικά τα λεφτά δεν σου
τα χαρίζουμε. Εξακολουθείς να τα χρωστάς. Αλλά τα χρωστάς σε μας. Κι
εκεί που ανακύκλωνες τα δάνεια με 5% επιτόκιο, σε μάς θα πληρώνεις 0,5%.
Όμως, από κει και πέρα, ό,τι δίνεις σε παροχές θα το παίρνεις από
φόρους. Δανεικά κομμένα. Βέβαια, κυρίαρχο κράτος είστε, εσείς θα
αποφασίσετε πώς θα γίνει αυτό. Εσείς εκλέγετε τους πολιτικούς σας,
φροντίστε να εκλέξετε ανθρώπους που θα σας οδηγήσουν στην
ανάπτυξη. Φιλάκια, και ραντεβού τον Σεπτέμβριο του 2016.»
Αυτά έπρεπε να πει και να κάνει η Ε.Ε.
Ούτε μνημόνια, ούτε τεχνικά κλιμάκια, ούτε μάχες στα υπουργεία, ούτε
κόκκινες γραμμές, ούτε αξιολογήσεις, ούτε ολονύκτια θρίλερ, ούτε Γιάνης,
ούτε Γιουκλίντ, ούτε Μέρκελ, ούτε Σόιμπλε. Κι ούτε υποταγμένοι
Γερμανοτσολιάδες από δω και περήφανοι Κούγκηδες από κει.
Θα βρισκόταν, λοιπόν, ο Παπανδρέου φάτσα
κάρτα με τους ψηφοφόρους του και θα συμπλήρωνε τη διάσημη φράση του
“Λεφτά υπάρχουν!”, με την επεξήγηση: “…στις τσέπες σας! Για να σας τα
δώσω να αγοράσω ψήφους, από σας θα τα πάρω!”
Θα βρισκόταν φάτσα κάρτα με
τον Σαμαρά και θα του έλεγε: “Θα με βοηθήσεις, Αντώνη να εξηγήσουμε
στους πελάτες μας πώς φτάσαμε στη χρεοκοπία; Θα βάλεις πλάτη να
ξεκολλήσουμε; Γιατί την καυτή πατάτα πρέπει να την πιάσουμε και οι δύο.
Εκτός αν προτιμάς να παραιτηθώ και να την πιάσεις ολόκληρη εσύ.”
Θα βρισκόταν και ο Τσίπρας με τον
Καρανίκα, τον άλλον που κουνάει τον λεβιέ και με τους υπόλοιπους…
στρατηγικούς συμβούλους από τις καταλήψεις του 15μελούς και θα κοιτούσαν
ο ένας τον άλλον, σα χαζοί (πλεονασμός): Τι κάνουμε τώρα, ρε μάγκες;
Ποιον θα κατηγορούμε για στρατό κατοχής;
Τι θα συνέβαινε στη χώρα;
Σφαγή! Όλοι
εναντίον όλων! Αλλά θα συνέβαινε νωρίς, πριν τη λαϊκιστική έμπνευση του
Σαμαρά για αντιμνημονιακή πάλη και τη συριζαϊκή, πόρρω χυδαιότερη,
συνέχειά της.
Όμως θα υπήρχε ένα τεράστιο κέρδος: Κι ο τελευταίος
ηλίθιος σ’ αυτή τη χώρα (δυστυχώς έχουμε μπόλικους από δαύτους) θα
καταλάβαινε ότι το πρόβλημα δεν είναι το χρέος αλλά ο μηχανισμός που το
δημιουργεί, δηλαδή η διαχρονική και διακομματική “συνήθεια” του
πολιτικού προσωπικού να δαπανάει περισσότερα από όσα εισπράττει.
“Θέλετε να είστε χουβαρδάδες με τα
πελατάκια σας, πουλάκια μου; Θα βάλετε φόρους!
Ναι, αλλά θα φωνάζουν οι
φορολογούμενοι! Να μην βάλετε φόρους, τότε!
Ναι, αλλά δεν θα έχουμε να
πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις!
Κάντε ό,τι θέλετε, λεβέντες μου, εσείς
κρατάτε και το μαχαίρι και το καρπούζι – κανένας άλλος! Κανονίστε,
όμως, να μη σας τα φέρει ο λαός στο κεφάλι και τα δύο!»
Αυτό θα έλεγαν
στις πολιτικάντζες μας οι «θεσμοί» και θα τελείωνε το παραμύθι.
Ποιον θα κατηγορούσε τότε ο Παπαδάκης
για ανάλγητο φιλελεύθερο;
Ποιον θα δαιμονοποιούσε ο Κουρής;
Ποιο
γαμωμνημόνιο και ποια ευρωζώνη θα έχεζε ο Χατζηνικολάου; (Συμπαθάτε με
για τις απρεπείς λέξεις αλλά τις τοποθετήσεις των ταγών της
αντικειμενικής ενημέρωσης,
οφείλουμε, από σεβασμό στο λειτούργημά τους, να τις παραθέτουμε
αυτούσιες.)
Ποιον θα έβριζε ο Τράγκας;
Ποιον θα έγλειφε ο Αυτιάς;
Μπορεί, βέβαια, να είχαμε κάνει 14 εκλογές σε 7 χρόνια, και να είχε
παρελάσει από το Μαρξίμου όλο το αριστεροδεξιοφασιστικό σκουπίδι.
Καλύτερα! Θα είχαν αποδομηθεί όλοι, στην πράξη. Και θα είχαν εξαφανιστεί
από προσώπου γης.
Η παρουσία των “θεσμών”, με όλη τη
σημειολογία επικυριαρχίας που κουβαλάει, δίνει πρώτης τάξεως άλλοθι, όχι
μόνο στους πολιτικούς, αλλά και στους ψηφοφόρους να συνεχίσουν να
εθελοτυφλούν.
Μειώνονται οι συντάξεις; Είναι η Τρόικα που τις μειώνει!
Αυξάνονται οι φόροι; Είναι η Τρόικα που τους αυξάνει!
Το ότι το ένα
χρηματοδοτεί το άλλο δεν θέλει να το σκεφτεί ο επαναστάτης του καναπέ.
Αν δεν υπήρχε Τρόικα, και ήταν από τη μια ο Κατρούγκαλος κι από την άλλη
ο Τσακαλώτος, τι δικαιολογία θα εύρισκαν;
Κι επιτέλους θα αρχίζαμε, με μερικούς
αιώνες καθυστέρηση, να ανακαλύπτουμε τις αρχές του κράτους δικαίου. Θα
άρχιζε και το πολιτικό προσωπικό να αυτοπροσδιορίζεται, διότι μέχρι τώρα
ξέραμε τι δεν ήταν.
Μας είπαν ποτέ τι είναι;
Με τον μπαμπούλα του
κομμουνιστικού κινδύνου δεν επιβλήθηκε στη χώρα το παρακράτος της
φασιστικής δεξιάς;
Με το γκόου μπακ και τα σκισίματα του μνημονίου δεν
επιβλήθηκε το παρακράτος της φασιστικής αριστεράς;
Ακόμα και σήμερα,
υπάρχει ένας, έστω ένας πολιτικός σχηματισμός, εκτός από τη “Δημιουργία,
ξανά!” που να έχει δώσει την πλήρη εικόνα για το ασφαλιστικό και να
έχει προτείνει δίκαια, τεκμηριωμένη, διαρκή και μετρήσιμη λύση; (Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=x9P9kSr4Wog και εδώ: http://www.dimiourgiaxana.gr/el/θεσεις/συνταξιοδοτικο)
Το λάθος λοιπόν της Τρόικας ήταν πως...
θεώρησε ότι η Ελλάδα είναι μια περίπου φυσιολογική χώρα που έχει κάποια,
εκτεταμένα έστω, προβλήματα δυσλειτουργίας και διαφθοράς και με μερικές
συμβουλές θα σιάξει.
Μοιραίο λάθος. Αν μπορούσαν να καταλάβουν ότι το
ελληνικό κράτος δεν διορθώνεται, παρά μόνο γκρεμίζεται και χτίζεται από
την αρχή, θα άφηναν τους πολιτικούς, που το έστησαν έτσι, στον ρόλο του
κατεδαφιστή. Για να καταπλακωθούν μια και καλή από τα ερείπια του
τερατουργήματός τους.
Τώρα τους έχουμε ακόμα και κορδώνονται.
Κι έχουμε έναν απίθανο τύπο που παριστάνει τον πρωθυπουργό να κατηγορεί
σε επήκοο όλης της γης, υποδεχόμενος τον Πάπα, τη λιτότητα που… μας
επιβλήθηκε από τους ξένους!!! Διότι αν δεν υπήρχαν οι ξένοι να μας την…
επιβάλουν, εμείς προφανώς είχαμε παρά με ουρά να σκορπίζουμε στο
πόπολο.
Διορθώνεται το λάθος;
Φυσικά. Αν η
Τρόικα κάνει και τώρα το ίδιο.
Με 7 χρόνια χαμένα;
Με 7 χρόνια χαμένα!
Να βγει αύριο η Βελκουλέσκου και να πει: “Δεν μας θέλετε; Άντε γεια!
Φάτε, τώρα, τις σάρκες σας.”
Δεν το γλυτώνουμε, αδέρφια. Όσο αργότερα, τόσο χειρότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου