Toυ Αλέξανδρου Τάρκα
Εκδότη του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλου ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη.
Η πρόθεση του νέου πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα να επισκεφθεί, κατά
προτεραιότητα, την Κύπρο περιέχει θετικό συμβολισμό (ιδίως αν ληφθεί
υπόψη ότι η Αριστερά κινείται σε λογικές Σχεδίου Αναν), αλλά το
ζητούμενο είναι η ουσία της συνεργασίας Αθήνας - Λευκωσίας και η κοινή
τακτική έναντι της Αγκυρας και άλλων εμπλεκόμενων πλευρών.
Η παρούσα κατάσταση στη Μεγαλόνησο σφραγίζεται από τη δυσχερέστατη
θέση του προέδρου Ν. Αναστασιάδη. Μέχρι πρόσφατα, ο Κύπριος Πρόεδρος
είχε τη μέγιστη πλάνη ότι διέθετε την αμέριστη στήριξη των ΗΠΑ για
ταχεία λύση, αν και η ψυχρή ανάλυση των παρασκηνιακών συζητήσεων έδειχνε
ότι ο Λευκός Οίκος και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν του είχαν δώσει πολλές
ελπίδες Πρόκειται ίσως για τον πρώτο ηγέτη της Κύπρου που διαθέτει πλέον
ως αποκλειστικό στήριγμα την Ελλάδα, ενώ οι προκάτοχοί του είχαν βρει,
σε διάφορες περιόδους, πραγματικά ερείσματα στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, στη
Ρωσία ή σε ισχυρούς παράγοντες της Ε.Ε.
Ενδεικτικό της αλυσίδας λαθών Αναστασιάδη είναι ότι, στις αρχές Δεκεμβρίου, παρέδωσε τα κλειδιά του διαλόγου στον... κ. Ευ. Βενιζέλο που δεν φημίζεται, όπως απέδειξε ως υπουργός Οικονομικών το 2011-12 και ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκτοτε, για την αποτελεσματικότητά του σε κρίσιμες διαπραγματεύσεις ή σε μείζονες πολιτικές πρωτοβουλίες. Στις 5 Δεκεμβρίου, στην Αθήνα, ο κ. Βενιζέλος φέρεται ότι επέδωσε στον Τούρκο ομόλογό του Μ. Τσαβούσογλου γραπτή πρόταση του κ. Αναστασιάδη ως προς την κοινή αξιοποίηση των μελλοντικών κερδών από το φυσικό αέριο και τη συγκρότηση ειδικού Ταμείου.
Αν και η ελλαδική και η κυπριακή πλευρά είχαν λάβει αρκετές πολιτικές και νομικές πρόνοιες και ήταν σαφές ότι η αξιοποίηση των κερδών θα μπορούσε να συζητηθεί μόνον στην τελική φάση των διακοινοτικών συνομιλιών, η Αγκυρα και το ψευδοκράτος πέτυχαν σημαντική νίκη τακτικής. Κατέθεσαν αντιπρόταση που απαιτούσε άμεση διαπραγμάτευση για το φυσικό αέριο, κοινή εποπτεία των ερευνών και ειδική επιτροπή για τη διανομή των κερδών.
Οπως ήταν φυσικό, η Λευκωσία απέρριψε την τουρκική αντιπρόταση, αλλά το κακό είχε ήδη γίνει:
Γιατί ο ΟΗΕ, οι ΗΠΑ και η Βρετανία θεωρούν πια
δεδομένο ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει αποδεχθεί το θέμα των
υδρογονανθράκων ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Οπως έχει συμβεί πολλές
φορές, η εκάστοτε υποχώρηση της Λευκωσίας (ακόμα και σε επίπεδο φραστικό
ή προθέσεων) λαμβάνεται ως βάση έναρξης της επόμενης φάσης των
διαπραγματεύσεων.
Επομένως, οι κύριοι Αναστασιάδης και Τσίπρας έχουν, πρώτα απ' όλα, την ευθύνη να δείξουν στον ΟΗΕ και στις ξένες κυβερνήσεις ότι η ελληνική πλευρά δεν θα προσέλθει σε διαπραγμάτευση για τους υδρογονάνθρακες. Και, ταυτόχρονα, να εξηγήσουν ότι δεν θα ανεχθούν να μεταφέρει η Τουρκία, σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο, την τακτική απειλών και εκβιασμού που ακολουθεί εδώ και χρόνια στο Αιγαίο.
Ο αρνητικός απολογισμός του κ. Αναστασιάδη και τα πολλά ανοιχτά
μέτωπα του κ. Τσίπρα (με κυριότερα το ευρώ και τις σχέσεις με τους
δανειστές) δεν επιτρέπουν μεγάλη αισιοδοξία, ενώ η κατάσταση θα
επιδεινωθεί, αν η Τουρκία επιλέξει να δοκιμάσει τις αντοχές του νέου
πρωθυπουργού με μια προκλητική έξοδο του «Barbaros». Οι νάρκες για τον
κ. Τσίπρα δεν είναι κρυμμένες μόνον στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου