Σκάλιζα κάτι παλιά αρχεία και βρήκα την πιο κάτω επιστολή μου του 2004 προς φίλο, τότε Υπουργό.
Την παραθέτω αυτούσια χωρίς άλλα σχόλια -τα συμπεράσματα δικά σας...!
Αυτή τη φορά, αποφάσισα ν’ ασχοληθώ με το Νο 1 ΠΡΟΒΛΗΜΑ της Ελληνικής οικονομίας, δηλαδή με την κουρελού τη χιλιομπαλωμένη, που κατ’ ευφημισμό αποκαλούμε Φορολογικό Σύστημα ευνομούμενου κράτους!
Αυτή τη φορά, δεν θα πω «εσύ αποφασίζεις αν και πως θα χρησιμοποιήσεις τις επισημάνσεις μου» όχι γιατί ξαφνικά άρχισα να αυτοκολακεύομαι ή να αιθεροβατώ, αλλά γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι το θέμα αξίζει και πρέπει να ξεκινήσει από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό (κάτι, που ελπίζω θα γίνει προφανές σε λίγο). Εκτός αν οι προσωπικές σας σχέσεις ή κάτι άλλο απαγορεύει μια τέτοια πρωτοβουλία εκ μέρους σου, είμαι βέβαιος, ότι και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός θα την εκτιμήσει δεόντως.
Και αυτή τη φορά θα προσπαθήσω να είμαι περιεκτικός, αλλά το θέμα είναι τεράστιο και δεν είναι δυνατό να το καλύψω (δεν είναι δυνατόν να το καλύψω πλήρως, ούτως ή άλλως) σε λίγες παραγράφους.
Αρχίζω τονίζοντας ότι το πρόβλημα με το Σύστημα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΙΚΟ αλλά ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ή, αν προτιμάς, ΠΟΛΙΤΙΚΟ. Σε τεχνικό επίπεδο, μπορεί κανείς να συμφωνεί ή όχι για διάφορα θέματα, π.χ.:
όμως οι όποιες τεχνικές βελτιώσεις ακυρώνονται όταν:
Έχουμε φτάσει σε ένα τραγελαφικό φαύλο κύκλο όπου
όσοι μπορούν φοροδιαφεύγουν ασύστολα και όπου η εφορία αυθαιρετεί ακόμη
πιο ασύστολα!
Οι φοροδιαφεύγοντες αλλά και οι «συνεργοί» τους («τι έκπτωση θα μου δόσεις χωρίς απόδειξη;») θεωρούν τη φοροδιαφυγή «νόμιμη άμυνα» έναντι του αυθαιρετούντος κράτους. Οι εφοριακοί, (με την ενθάρρυνση και του νόμου, που άλλωστε, οι ίδιοι συνέγραψαν) θεωρούν την αυθαιρεσία τους «νόμιμη άμυνα» του κράτους έναντι των φοροδιαφευγόντων!
Μία (κατά το Ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ) «στρεβλή δομή» της Ελληνικής οικονομίας ήταν και είναι ακόμη η υπερπληθώρα μικρών, ατομικής ιδιοκτησίας, επιχειρήσεων, που είναι οι πρωταγωνιστές στη φοροδιαφυγή. (Οι πολυάνθρωπες Εταιρίες -που ευτυχώς, αυξάνουν σε αριθμό και σημασία- είναι υποχρεωμένες να έχουν συστήματα εσωτερικού ελέγχου και, κατ’ ανάγκη, περιορίζονται σε νόμιμη φοροαποφυγή).
Μπροστά στην, όντως δύσκολη, σύλληψη της φορολογητέας ύλης, κάθε κυβέρνηση «βελτίωνε» τους κανόνες προκειμένου, πρωτίστως, να γεμίσει τα ταμεία. Αν δεν κάνω λάθος, ο Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων (ΚΒΣ) υιοθετήθηκε μόνο στην Ελλάδα και στη Λιβύη γύρω στο 1940, στη Λιβύη καταργήθηκε τη δεκαετία 1960, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα ισχύει ακόμη! Κι ενώ σε όλα τα νομικά συστήματα τα πάντα επιτρέπονται εκτός από εκείνα που ρητά απαγορεύονται κατά τον Ελληνικό ΚΒΣ τα πάντα απαγορεύονται εκτός από εκείνα, που ρητά επιτρέπονται! Έχω κατασπαταλήσει τεράστια ποσά από το μισθό μου και το μισθό / αμοιβές συνεργατών μου σε πολύωρα συμβούλια, ψάχνοντας λύση επειδή «δεν το προβλέπει ο ΚΒΣ»!
ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΒΣ;
Ανακοινώθηκε πρόσφατα, υπερηφανευομένου, υποθέτω, του κυρίου Ρεγκούζα, νέος, πληρέστερος, πίνακας με όλες τις «Δαπάνες που Εκπίπτουν»! Και αυτό το χαρακτηριστικό της ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, που διέπει το σύστημα είναι μοναδικά Ελληνικό!
Αν κρίνω ότι προάγω το συμφέρον της επιχείρησής μου με το να μαζέψω τους μετανάστες από την Ομόνοια και να τούς κάνω ένα πάρτι στο Hilton, με σαμπάνιες και χαβιάρι κανείς και πρωτίστως το κράτος, δεν δικαιούται να με τιμωρήσει –εκτός, βέβαια, από την αμείλικτη ΑΓΟΡΑ! Είναι περίπου νομικό αξίωμα ότι η βλακεία ή η ανικανότητα δεν τιμωρούνται. Αν ο έφορος αποδείξει ότι έκανα το πάρτι γιατί σκοπεύω να γίνω Δήμαρχος με την ψήφο των μεταναστών να μην αναγνωριστεί η δαπάνη. Αλλά να το αποδείξει εκείνος! Στην καλύτερη για εκείνον περίπτωση, αντιστρέφοντας την αρχή ότι «δεν μπορείς να φορολογείς εισόδημα όταν δεν αναγνωρίζεις αντίστοιχη δαπάνη άλλου» μπορεί να απαιτήσει να δηλώσουν έκαστος μετανάστης το «εισόδημα» από το πάρτι (παροχή εις είδος). Όμως, το ότι ο κύριος έφορος αδυνατεί να συλλάβει και φορολογήσει το «εισόδημα» κάθε μετανάστη δεν νομιμοποιεί τη μη αναγνώριση της δικής μου δαπάνης. Μπορεί να ζητήσει να φορολογηθεί «στην πηγή» ως «παροχή σε είδος» ή ως «δωρεά», όχι όμως να κρίνει ότι είναι ΙΚΑΝΟΤΕΡΟΣ ΕΜΟΥ να αποφασίσει τι προάγει το συμφέρον της επιχείρησής ΜΟΥ και γι΄ αυτό δεν αναγνωρίζει την δαπάνη!!! Και αυτό το ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ χαρακτηριστικό εκδηλώνεται σε μύριες διατάξεις του συστήματος...
Το πιο πάνω μου θύμισε την πιο απίθανη αυθαιρεσία όλων:
Υπάρχουν δύο αδελφές εταιρίες, η βιομηχανική, που παράγει και πωλεί στην αδελφή εταιρία marketing, που εμπορεύεται τα προϊόντα. Ο έφορος, κατά τον έλεγχο, «κρίνει» (!?) ότι η βιομηχανική πουλάει «φτηνά», αυξάνει τις τιμές πώλησης, αυξάνει το κέρδος και αυξάνει το φόρο!
Η αδελφή εταιρία ΔΕΝ μπορεί να αυξήσει, αντίστοιχα, τις τιμές αγοράς και να μειώσει, επίσης αντίστοιχα, το κέρδος της!!! (τρία θαυμαστικά)
Τα τεκμήρια υπάρχουν για να οδηγούμεθα σε ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ. Από το γεγονός ότι έχω αυτοκίνητο τεκμαίρεται ότι έχω ΚΑΠΟΙΟ εισόδημα, όχι όμως ότι έχω ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ εισόδημα με όποιον άλλο έχει το ίδιο αυτοκίνητο! Τα πάντα μπορεί να είναι τεκμήριο και δεν θα έπρεπε να απαριθμούνται σαν «αποδείξεις», όχι όμως στο Ελληνικό σύστημα! Μετά από αυτό φτάσαμε να λέμε ότι οι επενδύσεις στο χρηματιστήριο (και διάφορα άλλα) ΔΕΝ είναι τεκμήριο! Νόμιμο «ξέπλυμα»...
Το φορολογητέο εισόδημα και ο αναλογούν φόρος εισοδήματος είναι λογιστικά και όχι στατιστικά μεγέθη, με την έννοια ότι πρέπει να καθορίζονται με λογιστική ακρίβεια (τυπικά, έτσι καθορίζονται!) και όχι με στατιστική προσέγγιση ή βάσει τεκμηρίων. Όμως, την κυρίαρχη πρακτική αποτελεί το δεύτερο, ενώ το πρώτο ισχύει μόνο για ορισμένες κατηγορίες εισοδήματος (μισθοί, συντάξεις, εισόδημα από ενοίκια κ.ά.) Ακόμη και το εισόδημα και ο αναλογούν φόρος «μεγάλων» επιχειρήσεων, που τηρούν «πλήρη» στοιχεία και βιβλία, τελικά, όταν γίνεται ο φορολογικός έλεγχος, καθορίζονται με ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ, δηλαδή ανάλογα με το που θα κλείσει το επαίσχυντο ΠΑΖΑΡΙ μεταξύ ελεγκτή, δηλαδή κράτους και επιχείρησης, σχετικά με το πόσες «ΛΟΓΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ» θα καταλογιστούν! (από ευφημισμούς σκίζουμε).
Γίνεται, επομένως, ΠΡΟΦΑΝΕΣ, ότι ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ φορολογούνται ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΑ ΑΔΙΚΑ, πληρώνοντας είτε ΑΔΙΚΑ λιγότερο (το συνηθέστερο αν εξαιρέσουμε μισθωτούς και συνταξιούχους) είτε ΑΔΙΚΑ περισσότερο φόρο από αυτόν που αναλογεί στο πραγματικό καθαρό φορολογητέο εισόδημά τους!
Σε κανένα κράτος η εφορία δεν είναι συμπαθής και κανείς δεν ενθουσιάζεται όταν πληρώνει φόρους. Άλλο όμως αυτό και άλλο το δικό μας αλαλούμ! Όταν το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» προσβάλλεται τόσο βάναυσα οι πολίτες οδηγούνται στο να περιφρονούν το Νόμο.... Πέρα από αυτό, το αλαλούμ είναι ο κύριος συντελεστής για την άνθιση της διαφθοράς και πρόσφορο έδαφος για την ευδοκίμηση των κυκλωμάτων. Γύρω από κάθε Υπουργείο, ευδοκιμεί ένα κύκλωμα που κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει τα κεκτημένα. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τις διαστάσεις, προεκτάσεις, παραλλαγές ή το μέγεθος των σχετικών συμφερόντων! Κάθε τόσο που τροποποιούνται παλαιές ή εισάγονται καινούριες διατάξεις, που συνήθως είναι ασαφείς, κάποιοι κάνουν σεμινάρια σε στελέχη ή /και στο προσωπικό των λογιστηρίων των επιχειρήσεων, με σχετική αμοιβή, βεβαίως - για να αναφέρω το πιο αθώο κίνητρο υπέρ τής διατήρησης του αλαλούμ.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο δύσκολο γιατί, πέρα από τα πολυπληθή μέλη του κυκλώματος γύρω από το Υπουργείο Οικονομικών, στην όποια απόπειρα να αποκτήσουμε ένα σύγχρονο, πιο αποτελεσματικό, πιο δίκαιο και λιγότερο αντιπαραγωγικό φορολογικό σύστημα θα αντιδράσουν τα λαϊκά στρώματα των μικρομεσαίων μεγαλοφοροφυγάδων! Το «μεγάλο κεφάλαιο» θα συμφωνήσει και θα κάνει έτσι την απόπειρα εκσυγχρονισμού του συστήματος να φαίνεται ευνοϊκή γι’ αυτό – και, επομένως... αντιλαϊκή!
Όπως προείπα, δεν αιθεροβατώ. Το εγχείρημα, με δεδομένο το που έχουμε φτάσει,. είναι τιτάνιο και χρειάζεται πολύ χρόνο για προετοιμασία, κάτι που δεν σας περισσεύει, ούτε μπορεί να μπει στις άμεσες προτεραιότητές σας. Μπορεί, όμως, να ανατεθεί η προετοιμασία σε τεχνοκράτες (προς θεού εκτός Υπουργείου!). Πέρα από τα οικονομικά συμφέροντα που θα θίξει, θα απαιτήσει αλλαγή καλλιεργημένων για δεκαετίες νοοτροπιών πράγμα που, γενικώς, είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Όμως πιστεύω ότι η σημασία του για τη γενικότερη προκοπή του τόπου είναι ΑΝΑΛΟΓΗ με αυτή των τομέων που ο Πρωθυπουργός ζητάει «ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ». Γιατί δεν μπορεί να προστεθεί και αυτό στους πιο πάνω τομείς;
Keep up the good work!
Οι φοροδιαφεύγοντες αλλά και οι «συνεργοί» τους («τι έκπτωση θα μου δόσεις χωρίς απόδειξη;») θεωρούν τη φοροδιαφυγή «νόμιμη άμυνα» έναντι του αυθαιρετούντος κράτους. Οι εφοριακοί, (με την ενθάρρυνση και του νόμου, που άλλωστε, οι ίδιοι συνέγραψαν) θεωρούν την αυθαιρεσία τους «νόμιμη άμυνα» του κράτους έναντι των φοροδιαφευγόντων!
Μία (κατά το Ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ) «στρεβλή δομή» της Ελληνικής οικονομίας ήταν και είναι ακόμη η υπερπληθώρα μικρών, ατομικής ιδιοκτησίας, επιχειρήσεων, που είναι οι πρωταγωνιστές στη φοροδιαφυγή. (Οι πολυάνθρωπες Εταιρίες -που ευτυχώς, αυξάνουν σε αριθμό και σημασία- είναι υποχρεωμένες να έχουν συστήματα εσωτερικού ελέγχου και, κατ’ ανάγκη, περιορίζονται σε νόμιμη φοροαποφυγή).
Μπροστά στην, όντως δύσκολη, σύλληψη της φορολογητέας ύλης, κάθε κυβέρνηση «βελτίωνε» τους κανόνες προκειμένου, πρωτίστως, να γεμίσει τα ταμεία. Αν δεν κάνω λάθος, ο Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων (ΚΒΣ) υιοθετήθηκε μόνο στην Ελλάδα και στη Λιβύη γύρω στο 1940, στη Λιβύη καταργήθηκε τη δεκαετία 1960, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα ισχύει ακόμη! Κι ενώ σε όλα τα νομικά συστήματα τα πάντα επιτρέπονται εκτός από εκείνα που ρητά απαγορεύονται κατά τον Ελληνικό ΚΒΣ τα πάντα απαγορεύονται εκτός από εκείνα, που ρητά επιτρέπονται! Έχω κατασπαταλήσει τεράστια ποσά από το μισθό μου και το μισθό / αμοιβές συνεργατών μου σε πολύωρα συμβούλια, ψάχνοντας λύση επειδή «δεν το προβλέπει ο ΚΒΣ»!
ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΒΣ;
Ανακοινώθηκε πρόσφατα, υπερηφανευομένου, υποθέτω, του κυρίου Ρεγκούζα, νέος, πληρέστερος, πίνακας με όλες τις «Δαπάνες που Εκπίπτουν»! Και αυτό το χαρακτηριστικό της ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, που διέπει το σύστημα είναι μοναδικά Ελληνικό!
Αν κρίνω ότι προάγω το συμφέρον της επιχείρησής μου με το να μαζέψω τους μετανάστες από την Ομόνοια και να τούς κάνω ένα πάρτι στο Hilton, με σαμπάνιες και χαβιάρι κανείς και πρωτίστως το κράτος, δεν δικαιούται να με τιμωρήσει –εκτός, βέβαια, από την αμείλικτη ΑΓΟΡΑ! Είναι περίπου νομικό αξίωμα ότι η βλακεία ή η ανικανότητα δεν τιμωρούνται. Αν ο έφορος αποδείξει ότι έκανα το πάρτι γιατί σκοπεύω να γίνω Δήμαρχος με την ψήφο των μεταναστών να μην αναγνωριστεί η δαπάνη. Αλλά να το αποδείξει εκείνος! Στην καλύτερη για εκείνον περίπτωση, αντιστρέφοντας την αρχή ότι «δεν μπορείς να φορολογείς εισόδημα όταν δεν αναγνωρίζεις αντίστοιχη δαπάνη άλλου» μπορεί να απαιτήσει να δηλώσουν έκαστος μετανάστης το «εισόδημα» από το πάρτι (παροχή εις είδος). Όμως, το ότι ο κύριος έφορος αδυνατεί να συλλάβει και φορολογήσει το «εισόδημα» κάθε μετανάστη δεν νομιμοποιεί τη μη αναγνώριση της δικής μου δαπάνης. Μπορεί να ζητήσει να φορολογηθεί «στην πηγή» ως «παροχή σε είδος» ή ως «δωρεά», όχι όμως να κρίνει ότι είναι ΙΚΑΝΟΤΕΡΟΣ ΕΜΟΥ να αποφασίσει τι προάγει το συμφέρον της επιχείρησής ΜΟΥ και γι΄ αυτό δεν αναγνωρίζει την δαπάνη!!! Και αυτό το ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ χαρακτηριστικό εκδηλώνεται σε μύριες διατάξεις του συστήματος...
Το πιο πάνω μου θύμισε την πιο απίθανη αυθαιρεσία όλων:
Υπάρχουν δύο αδελφές εταιρίες, η βιομηχανική, που παράγει και πωλεί στην αδελφή εταιρία marketing, που εμπορεύεται τα προϊόντα. Ο έφορος, κατά τον έλεγχο, «κρίνει» (!?) ότι η βιομηχανική πουλάει «φτηνά», αυξάνει τις τιμές πώλησης, αυξάνει το κέρδος και αυξάνει το φόρο!
Η αδελφή εταιρία ΔΕΝ μπορεί να αυξήσει, αντίστοιχα, τις τιμές αγοράς και να μειώσει, επίσης αντίστοιχα, το κέρδος της!!! (τρία θαυμαστικά)
Τα τεκμήρια υπάρχουν για να οδηγούμεθα σε ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ. Από το γεγονός ότι έχω αυτοκίνητο τεκμαίρεται ότι έχω ΚΑΠΟΙΟ εισόδημα, όχι όμως ότι έχω ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ εισόδημα με όποιον άλλο έχει το ίδιο αυτοκίνητο! Τα πάντα μπορεί να είναι τεκμήριο και δεν θα έπρεπε να απαριθμούνται σαν «αποδείξεις», όχι όμως στο Ελληνικό σύστημα! Μετά από αυτό φτάσαμε να λέμε ότι οι επενδύσεις στο χρηματιστήριο (και διάφορα άλλα) ΔΕΝ είναι τεκμήριο! Νόμιμο «ξέπλυμα»...
Το φορολογητέο εισόδημα και ο αναλογούν φόρος εισοδήματος είναι λογιστικά και όχι στατιστικά μεγέθη, με την έννοια ότι πρέπει να καθορίζονται με λογιστική ακρίβεια (τυπικά, έτσι καθορίζονται!) και όχι με στατιστική προσέγγιση ή βάσει τεκμηρίων. Όμως, την κυρίαρχη πρακτική αποτελεί το δεύτερο, ενώ το πρώτο ισχύει μόνο για ορισμένες κατηγορίες εισοδήματος (μισθοί, συντάξεις, εισόδημα από ενοίκια κ.ά.) Ακόμη και το εισόδημα και ο αναλογούν φόρος «μεγάλων» επιχειρήσεων, που τηρούν «πλήρη» στοιχεία και βιβλία, τελικά, όταν γίνεται ο φορολογικός έλεγχος, καθορίζονται με ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ, δηλαδή ανάλογα με το που θα κλείσει το επαίσχυντο ΠΑΖΑΡΙ μεταξύ ελεγκτή, δηλαδή κράτους και επιχείρησης, σχετικά με το πόσες «ΛΟΓΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ» θα καταλογιστούν! (από ευφημισμούς σκίζουμε).
Γίνεται, επομένως, ΠΡΟΦΑΝΕΣ, ότι ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ φορολογούνται ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΑ ΑΔΙΚΑ, πληρώνοντας είτε ΑΔΙΚΑ λιγότερο (το συνηθέστερο αν εξαιρέσουμε μισθωτούς και συνταξιούχους) είτε ΑΔΙΚΑ περισσότερο φόρο από αυτόν που αναλογεί στο πραγματικό καθαρό φορολογητέο εισόδημά τους!
Σε κανένα κράτος η εφορία δεν είναι συμπαθής και κανείς δεν ενθουσιάζεται όταν πληρώνει φόρους. Άλλο όμως αυτό και άλλο το δικό μας αλαλούμ! Όταν το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» προσβάλλεται τόσο βάναυσα οι πολίτες οδηγούνται στο να περιφρονούν το Νόμο.... Πέρα από αυτό, το αλαλούμ είναι ο κύριος συντελεστής για την άνθιση της διαφθοράς και πρόσφορο έδαφος για την ευδοκίμηση των κυκλωμάτων. Γύρω από κάθε Υπουργείο, ευδοκιμεί ένα κύκλωμα που κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει τα κεκτημένα. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τις διαστάσεις, προεκτάσεις, παραλλαγές ή το μέγεθος των σχετικών συμφερόντων! Κάθε τόσο που τροποποιούνται παλαιές ή εισάγονται καινούριες διατάξεις, που συνήθως είναι ασαφείς, κάποιοι κάνουν σεμινάρια σε στελέχη ή /και στο προσωπικό των λογιστηρίων των επιχειρήσεων, με σχετική αμοιβή, βεβαίως - για να αναφέρω το πιο αθώο κίνητρο υπέρ τής διατήρησης του αλαλούμ.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο δύσκολο γιατί, πέρα από τα πολυπληθή μέλη του κυκλώματος γύρω από το Υπουργείο Οικονομικών, στην όποια απόπειρα να αποκτήσουμε ένα σύγχρονο, πιο αποτελεσματικό, πιο δίκαιο και λιγότερο αντιπαραγωγικό φορολογικό σύστημα θα αντιδράσουν τα λαϊκά στρώματα των μικρομεσαίων μεγαλοφοροφυγάδων! Το «μεγάλο κεφάλαιο» θα συμφωνήσει και θα κάνει έτσι την απόπειρα εκσυγχρονισμού του συστήματος να φαίνεται ευνοϊκή γι’ αυτό – και, επομένως... αντιλαϊκή!
Όπως προείπα, δεν αιθεροβατώ. Το εγχείρημα, με δεδομένο το που έχουμε φτάσει,. είναι τιτάνιο και χρειάζεται πολύ χρόνο για προετοιμασία, κάτι που δεν σας περισσεύει, ούτε μπορεί να μπει στις άμεσες προτεραιότητές σας. Μπορεί, όμως, να ανατεθεί η προετοιμασία σε τεχνοκράτες (προς θεού εκτός Υπουργείου!). Πέρα από τα οικονομικά συμφέροντα που θα θίξει, θα απαιτήσει αλλαγή καλλιεργημένων για δεκαετίες νοοτροπιών πράγμα που, γενικώς, είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Όμως πιστεύω ότι η σημασία του για τη γενικότερη προκοπή του τόπου είναι ΑΝΑΛΟΓΗ με αυτή των τομέων που ο Πρωθυπουργός ζητάει «ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ». Γιατί δεν μπορεί να προστεθεί και αυτό στους πιο πάνω τομείς;
Keep up the good work!
Συμεών Δεκέμβριος 2004
ΥΓ. Θα μπορούσα να γεμίσω τόμους με παραδείγματα αυθαιρεσιών, αδικιών, δωροδοκιών (εδώ, μονάδα μέτρησης η δεκάδα εκατομμυρίων δραχμών) κλπ στοιχείων του αλαλούμ...
ΥΓ. Θα μπορούσα να γεμίσω τόμους με παραδείγματα αυθαιρεσιών, αδικιών, δωροδοκιών (εδώ, μονάδα μέτρησης η δεκάδα εκατομμυρίων δραχμών) κλπ στοιχείων του αλαλούμ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου