dinokouts@gmail.com
Το ότι οι Γερμανοί και οι Έλληνες είναι σε πολλά σημεία λαοί
διαμετρικά αντίθετοι, έχει ειπωθεί πολλές φορές από πολλούς, και από
αυτήν την στήλη.
Αλλά την τελευταία εβδομάδα στην δημοσιότητα, τρία βασικά και
κρίσιμα εθνικά χαρακτηριστικά των Γερμανών παρουσιάστηκαν στα γερμανικά
ΜΜΕ, που εστιάζουν τρείς κρίσιμες αντιθέσεις, διαφορές, μεταξύ Γερμανών
και Ελλήνων, που δικαιολογούν και εξηγούν τις εθνικές επιτυχίες των
πρώτων και τις εθνικές αποτυχίες των δεύτερων.
1. Συνεργασία, συμβιβασμός και συναίνεση των πολιτικών κομμάτων.
Τώρα που φουντώνει ο προεκλογικός πυρετός στην Γερμανία, φουντώνει και η δημοσιογραφική ανάλυση για ποιος συνασπισμός κομμάτων στην Γερμανία θα αποτελέσει την επόμενη κυβέρνηση. Η Μέρκελ εξακολουθεί να είναι πρωταθλήτρια στις καρδιές των γερμανών ανάμεσα σε όλους τους πολιτικούς, και ιδιαίτερα σε αντίθεση του κυρίου της αντιπάλου, του Περ Στάινμπρουκ. Αλλά το μεγάλο ερωτηματικό απομένει ποιος συνασπισμός υπό την αρχηγεία της Μέρκελ, ή ακόμα και ποιος συνασπισμός, λιγότερο πιθανόν, υπό την αρχηγεία του Σοσιαλδημοκράτη Στάινμπρουκ, θα αποδειχθεί κερδισμένος από αριθμό ψήφων, για να αποτελέσει την επόμενη κυβέρνηση.
Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον κατά
την γνώμη μου, είναι ότι στις διάφορες αναλύσεις, όλα τα γερμανικά
κόμματα, από τα δεξιά έως την Αριστερά, θεωρούνται πιθανοί πολιτικοί και
κυβερνητικοί συνεργάτες αναμεταξύ τους στις διάφορες εκδοχές πιθανών
και λιγότερο πιθανών κυβερνητικών συνασπισμών. Στο πολιτικό σκηνικό της
Γερμανίας, η πρωταρχική στάση όλων των κομμάτων μεταξύ τους, είναι η
συμπαράσταση, η επικοινωνία, και ο συμβιβασμός, γύρω από ένα και μόνο
αντικειμενικό σκοπό, το εθνικό συμφέρον.
Αυτό που προβάλλει, σε
αντίθεση με την Ελλάδα, είναι ότι η τεράστια πλειοψηφία των γερμανών και
των πολιτικών των, βρίσκονται σε βασική συμφωνία ως προς τι είναι το
βασικό εθνικό συμφέρον, και διαφέρουν, ελαφρά, πώς να το προωθήσουν. Με
μοναδική και ισχνή εξαίρεση το κόμμα της Εναλλακτικής για την Γερμανία. Η
συνεννόηση, ο σεβασμός, η συνεργασία και ο συμβιβασμός είναι βασικές
και πανίσχυρες συνισταμένες στην γερμανική πολιτική, εν αντιθέσει, όπως
ξέρουμε με τους έλληνες πολιτικούς.
Πιστεύω ότι οι δύο γενεές
χωρισμένης εθνικής επικράτειας που έζησε η Γερμανία μετά τον Δεύτερο
Παγκόσμιο Πόλεμο, έχουν προωθήσει ένα πνεύμα εθνικής ενότητας στην
Γερμανία, που είναι απαράμιλλο στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό της Ευρώπης
και της Ευρωζώνης, και αποτελεί ένα από τους κυριότερους συντελεστές
της γεωπολιτικής επικράτησης της Γερμανίας ενάντια των ευρωπαίων εταίρων
της.
2. Δημόσιοι Υπάλληλοι.
Την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύθηκε η ετήσια δημοσκόπηση στην Γερμανία της εμπειρίας που έχουν οι πολίτες προς τα διάφορα επαγγέλματα στην χώρα, και τους διάφορους επαγγελματίες. Και αυτή την χρονιά, οι γερμανοί δημόσιοι υπάλληλοι βγήκαν πρωταθλητές στις καρδιές των Γερμανών, στην παροχή των διαφόρων υπηρεσιών του Γερμανικού Δημοσίου.
Οι εξής επαγγελματικές αξίες
στην παροχή δημοσίων υπηρεσιών, κρίθηκαν πλειοψηφικά θετικά από το
γερμανικό κοινό.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι κριθήκανε θετικά από 79% των
γερμανών στην τήρηση του καθήκοντος, στην υπευθυνότητα (76%), στην
αξιοπιστία (72%), στην ικανότητα (68%), στην δικαιοσύνη στην παροχή
υπηρεσιών (68%), και στην προθυμία για εξυπηρέτηση (65%). Μόνο 5% των
Γερμανών έδωσαν αρνητική ψήφο στους δημόσιους υπαλλήλους της χώρας τους
το περασμένο χρόνο.
Αυτοί οι αριθμοί είναι ανήκουστοι στην Ελλάδα και στο Ελληνικό
Δημόσιο. Η διαφορά, το χάσμα, ως προς την εμπειρία των Ελλήνων με το
ελληνικό δημόσιο δεν θα μπορούσε να είναι πιο τραγελαφική. Πώς να μην
είναι ευτυχισμένοι οι Γερμανοί στην πατρίδα τους, πώς να μην πηγαίνουνε
μπροστά οι δουλειές τους, και πώς να μη θεωρείται η Γερμανία μία από τις
πιο ανταγωνιστικές χώρες του κόσμου;
3. Η ευθύνη, το έγκλημα και η τιμωρία, στον πολιτικό βίο.
Αυτήν
την εβδομάδα πληροφορηθήκαμε ότι ο πρόσφατα πρώην πρόεδρος της
Γερμανίας, κ. Βούλφφ, (το όνομα του το γράφει με δύο φ), και πάλαι ποτέ
δημοφιλέστερος πολιτικός στην Γερμανία, θα προσαχθεί σε δίκη για
παράβαση καθήκοντος, πιο συγκεκριμένα για «παροχή πλεονεκτήματος» σε
επιχειρηματία, σε προγενέστερη αξιωματική θέση που κατείχε, πολύ πριν
ανακηρυχθεί Πρόεδρος της χώρας του. Υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Βούλφφ
αναγκάστηκε να παραιτηθεί της προεδρίας της χώρας, διότι είχε δεχθεί ένα
στεγαστικό δάνειο από ένα φίλο του επιχειρηματία, με μία ή δύο μονάδες
ελαφρύτερο επιτόκιο από την χρηματοπιστωτική αγορά της εποχής εκείνης,
για την αγορά της πρώτης του κατοικίας, πριν γίνει πρόεδρος, και το
οποίο δάνειο το είχε προπολλού ξεπληρώσει εμπρόθεσμα.
Η παράβαση
καθήκοντος για την οποία προσάγεται στην δικαιοσύνη ήταν ότι θεωρείται
ότι παρείχε ένα (επιχειρηματικό) πλεονέκτημα σε ένα επιχειρηματία για
την προώθηση στην Γερμανική κοινωνία ενός κινηματογραφικού έργου που ο
επιχειρηματίας είχε μόλις τελειώσει και παρουσίαζε. Το πλεονέκτημα
συνίστατο σε ένα και μόνο γράμμα που έστειλε ο Βούλφφ σε μία γερμανική
οργάνωση επαινώντας το έργο, και αυτό το πλεονέκτημα που παραχώρησε στον
επιχειρηματία, φαίνεται να το παρεχώρησε διότι δέχθηκε από τον
επιχειρηματία μία ή δύο προσκλήσεις σε δείπνο σε ακριβά εστιατόρια, και
επίσης δέχθηκε να πληρώσει ο επιχειρηματίας μέρος του λογαριασμού σε
ακριβό ξενοδοχείο που κατέλυσε ο Βούλφ για λίγες μέρες. Η συνολική
δαπάνη που (χάρισε) ο επιχειρηματίας στον Βούλφ για την παροχή του εν
λόγω πλεονεκτήματος, υπολογίζεται από την εισαγγελία, συνολικά κάτω των
800 ευρώ. (Διαβάσατε σωστά. Όχι 8,000 ευρώ, όχι 80,000 ευρώ, όχι 800,000
ευρώ, όχι 8 εκατομμύρια ευρώ, όχι, ούτε 8 δισεκατομμύρια ευρώ!).
Μιλάμε
για 700 τόσα ευρώ, ΑΘΕΜΙΤΟ, χρέος. Ε, πώς να μην πάει μία τέτοια χώρα
μπροστά; Με γεια της και με χαρά της. Της αξίζουν τόσα που έχει κερδίσει
και κατακτήσει και άλλα τόσα.
Και στην Ελλάδα αξίζουν τα χιλιάδες φάσκελα των Αγανακτισμένων μπρος στην Βουλή πέρσι, και χίλιες φορές τόσα παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου