Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που φτιάχτηκε με γνώμονα την ηγεμονία των ΗΠΑ, ιδρύθηκε πάνω στα ερείπια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με στόχο να διαμορφώσει ένα σύστημα οικονομικής σταθερότητας στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία. Αναζητώντας τη νέα παγκόσμια οικονομική τάξη που ταιριάζει, φυσικά, στον αμερικανικό καπιταλισμό, το πανίσχυρο American Enterprise Institute είχε προετοιμάσει το έδαφος με το ερώτημα: «Μπορεί το ΔΝΤ, πραγματικά, να σώσει τον κόσμο;» Ναι... μόνο όταν ενισχυθεί και «αναβαπτισθεί» σε παγκόσμιο επίπεδο η ισχύς του. Και αυτό το πέτυχε ο Μπαράκ Ομπάμα στην ιστορική σύνοδο του G20 της 2ας Απριλίου του 2009 στο Λονδίνο.
Μπορούμε, τώρα, να χρεοκοπήσουμε. Το ΔΝΤ απέκτησε χρήμα...
Γράφει η ZEZA ZHKOY
«... και μάλιστα πραγματικό χρήμα, σε δολάρια. Οχι όπως θέλουν οι Κινέζοι σε SDR (Special Drawing Right), δηλαδή στο σύνθετο νόμισμα που θεσπίστηκε το 1969 από το ΔNT ως μονάδα λογιστικής συναλλαγής μεταξύ των χωρών - μελών και η αξία του προσδιορίζεται από τη σταθμισμένη μέση ισοτιμία δολαρίου, ευρώ, γιεν και στερλίνας και να προστεθούν το γουάν και το ρούβλι.
Εντάξει... Η δική μου ένσταση είναι ότι θα επιθυμούσα τις διαπραγματεύσεις για την ένταξή μας στο ΔΝΤ να τις κάνει ο Ερντογάν που ξέρει από παζάρια. Την ενίσχυση του ΔΝΤ με τριπλασιασμό των πόρων την πέτυχε ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα στη Σύνοδο του G20. Κατά τα λοιπά... Ο διχασμός οικονομικών στόχων, ιδεολογιών και συμφερόντων, ορατός στην «ιστορική» σύνοδο του G20. Με βαρύγδουπες διαπιστώσεις για τις πληγές από τις καταρρέουσες οικονομίες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα και με πληθώρα υποσχέσεων, κατέληξαν να συμφωνήσουν στην οικονομική υποστήριξη αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων χωρών που κινδυνεύουν με εθνική χρεοκοπία, αυξάνοντας κατά 500 δισ. στα 750 δισ. δολάρια (40 από την Κίνα, 100 από την Ε. Ε., 100 από την Ιαπωνία και τα υπόλοιπα από τις ΗΠΑ) τους πενιχρούς πόρους που διαθέτει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ώστε να αντιμετωπίσει την κρίση.
Το ΔΝΤ υπολογίζει ότι για την αναχρηματοδότηση του εξωτερικού χρέους των αναδυόμενων οικονομιών απαιτούνται 1,8 τρισ. δολάρια εντός του 2009 και 2 τρισ. δολάρια για το 2010. Η κρίση έχει εξαναγκάσει πολλές χώρες να εκλιπαρούν βοήθεια από το ΔΝΤ. Κυρίως, τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Επίσης, συμφωνήθηκε η χορήγηση 250 δισ. δολαρίων προς το ΔΝΤ για βοήθεια σε δανειακά κεφάλαια προς χώρες - μέλη.
Το ΔΝΤ παραμένει ο μοναδικός θεσμός ο οποίος ενδείκνυται ως έσχατη λύση σε παρεμφερείς κρίσεις, καθώς τα χρήματα που έχει δεν τα δεσμεύει και αποτελούν χρησιμοποιήσιμες πηγές χρηματοδότησης. Ο δρόμος προς το ΔΝΤ είναι η καλύτερη οδός για την εξασφάλιση προσβάσεων ad hoc».
Ο τίτλος, ο πρόλογος και το μότο του άρθρου έχουν γραφτεί στην ανάλυσή μου της «Καθημερινής» της Κυριακής 5 Απριλίου 2009. Δηλαδή, πριν από ένα χρόνο!
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που φτιάχτηκε με γνώμονα την ηγεμονία των ΗΠΑ, ιδρύθηκε πάνω στα ερείπια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με στόχο να διαμορφώσει ένα σύστημα οικονομικής σταθερότητας στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία. Αναζητώντας τη νέα παγκόσμια οικονομική τάξη που ταιριάζει, φυσικά, στον αμερικανικό καπιταλισμό, το πανίσχυρο American Enterprise Institute είχε προετοιμάσει το έδαφος με το ερώτημα: «Μπορεί το ΔΝΤ, πραγματικά, να σώσει τον κόσμο;» Ναι... μόνο όταν ενισχυθεί και «αναβαπτισθεί» σε παγκόσμιο επίπεδο η ισχύς του. Και αυτό το πέτυχε ο Μπαράκ Ομπάμα στην ιστορική σύνοδο του G20 της 2ας Απριλίου του 2009 στο Λονδίνο.
Η παγκόσμια οικονομία γνώρισε τη μεγαλύτερη κρίση από το «κραχ» της δεκαετίας του 1930. Οι «20» ισχυροί του πλανήτη, που συναντήθηκαν στο Λονδίνο στις 2 Απριλίου του 2009 με σκοπό τη λήψη συντονισμένων μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης, αποδέχθηκαν την επικυριαρχία της Ουάσιγκτον και του ΔΝΤ. Μια κρίση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ όταν έσκασαν τα διαβόητα subprime στεγαστικά δάνεια υψηλού ρίσκου της αγοράς κατοικίας και τα «τοξικά» ομόλογα, προκαλώντας παγκόσμια πιστωτική ασφυξία, που διέλυσε το τραπεζικό σύστημα.
Τότε, βέβαια, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχε προβλέψει ότι η κατάσταση είναι δεινή στην Ιαπωνία, στη Βρετανία, στην Ιρλανδία, στη Ρωσία, στην Τουρκία (!), στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, τις χώρες της Βαλτικής... Αντίθετα, οι προβλέψεις του τότε ήταν επιεικείς για τις ΗΠΑ, απ’ όπου ξεκίνησε η εφιαλτική κρίση. Εμείς δεν ήμαστε στο κάδρο, αλλά μπήκαμε σε περίοπτη θέση. Αντε και με το καλό, με ΔΝΤ και υπό νεο-οσμανική ηγεσία.
Nαι, είναι προσφιλές θέμα να ειρωνεύεσαι τα δολάρια του ΔNT. H στήλη έχει διαπρέψει σ’ αυτό. Oντως, όμως, είναι σωτηρία για οικονομίες και λαούς που υποφέρουν. Φυσικά, οι χώρες με τις πληγείσες οικονομίες «υποθηκεύουν» την οικονομική ανεξαρτησία τους, αποδεχόμενες την επιβολή σκληρών όρων από το Διεθνές Nομισματικό Tαμείο. Αλλά ήδη η ελληνική οικονομία έχει ραγίσει σε χίλια κομμάτια με δραματικές ανισορροπίες. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για να αντιμετωπιστεί η σαθρή «εικόνα βιτρίνας» που καταγράφεται δυσμενώς από την ίδια την πραγματικότητα της καθημερινότητας. O περιορισμός της κρατικής σπατάλης είναι ανέφικτος... Το ΔΝΤ θα εφαρμόσει πολιτική στυγερής λιτότητας εν όψει του τραγικού δημοσιονομικού αδιεξόδου. Για την άρρωστη κατάσταση των δημοσίων οικονομικών της χώρας μας όλοι ξέραμε. Ομως, η κυβέρνηση αυτές τις υποχρεώσεις και τις συστάσεις, που υποθηκεύουν τις ελπίδες του λαού, «πιστεύει» ότι τις χρεώνει στο ΔΝΤ.
Mια οικονομία έμπλεη προβλημάτων, με χαμηλή ανταγωνιστικότητα και πλήρως αναξιόπιστη και με τα λαϊκά στρώματα τα μεγάλα θύματα. Ηδη οι συνέπειες της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης των αγορών που εντάθηκαν από την παγκόσμια κρίση προκαλούν ισχυρότατες παρενέργειες ολοένα και σε μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού των βιομηχανικών χωρών... Kαι με το ευρώ εδώ καθιστώντας τις κοινωνικές επιπτώσεις σοβαρότερες.
Oι επικίνδυνες ανισορροπίες και οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι μας απειλούν. Η οικονομική / κοινωνική / πολιτική κρίση που έχει ξεσπάσει στη χώρα μας έχει παραλύσει κάθε ουσιαστική συζήτηση. Και η κυβέρνηση Ερντογάν παίζει και αυτή ένα επικίνδυνο παιχνίδι... με την άδειά μας.
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ετικέτες
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ,
ΑΠΟΨΕΙΣ,
ΔΝΤ,
ΖΗΚΟΥ,
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου