Μην σου πω θα αναλάβει και πρόεδρος φροντιστηριουχων Αγγλικών Ελλάδας. https://t.co/vPtCsFCZC6
— Άγαμοι Θύται 🇬🇷 (@Axl_W_Rose) April 3, 2025
— Ανδρέας Πετρουλάκης (@anpetroulakis) April 2, 2025
Το ιδανικό θα ήταν να πήγαινε στο Χάρβαρντ πριν γίνει πρωθυπουργός. Να έβλεπε τον διαπρεπή καθηγητή Τζόσεφ Νάι, πριν πιστέψει ότι μπορούσε να ανατρέψει διεθνείς συμβάσεις «με ένα νόμο κι ένα άρθρο». Να συζητούσε με γκουρού της πολιτικής σκέψης και της διπλωματίας, πριν θεωρήσει ότι θα άλλαζε την Ευρώπη με ρήσεις του στυλ «γκόου μπακ κυρία Μέρκελ, γκόου μπακ κύριε Σόιμπλε, γκόου μπακ κυρίες και κύριοι της συντηρητικής νομενκλατούρας της Ευρώπης» (Μυτιλήνη 2.5.2014).
Ο σεισμός του 2015 αναλύθηκε εις βάθος. Υπάρχει όμως ένα στοιχείο στο οποίο δεν δώσαμε σημασία. Το σημειώναμε την παραμονή των εκλογών: «Αύριο οι Ελληνες, κατά πάσα πιθανότητα, θα εκλέξουν τον πρώτο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης που δεν έζησε ποτέ στο εξωτερικό» (24.1.2015). Η ανάγνωση της διεθνούς πραγματικότητας είναι ζωτικό στοιχείο για μια μικρή χώρα, που απελευθερώθηκε και μεγάλωσε εκμεταλλευόμενη τις ανάγκες της Δύσης. Αντιθέτως, χαντακώθηκε κάποιες φορές (π.χ. το 1897 ή το 1974 με το πραξικόπημα στην Κύπρο) επειδή οι ηγεσίες της αδυνατούσαν να διαβάσουν τη διεθνή συγκυρία. Το να ξέρουν οι πολιτικοί μας «τι γίνεται εκεί έξω», μπορεί να αποτρέψει πολλά δεινά, σαν το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες εκτιμούσαν και ψήφιζαν ανθρώπους που είχαν την εμπειρία του εξωτερικού και προπαντός τους εγγράμματους. Γι’ αυτό και σε όλα τα πολιτικά τζάκια (που είχαν και τα λεφτά) έστελναν τους γόνους τους να σπουδάσουν έξω.
Με τον καιρό η εγγραμματοσύνη των πολιτικών άρχισε να αποκτά μικρότερη σημασία και η εκλογή του κ. Τσίπρα το 2015 ήταν απλώς το αποκορύφωμα. Δεν ήταν μόνο η απελπισία της κρίσης που οδήγησε στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επίσης το γεγονός ότι αυτό που θαυμάζαμε κάποτε, το «να ξέρει κάποιος γράμματα», δεν ήταν βασικό σκαλί στην πολιτική καριέρα. Αυτό πιστοποιείται και με την παρακολούθηση οποιασδήποτε συνεδρίασης της Βουλής.
Τώρα ο κ. Τσίπρας δίνει σεμιναριακές διαλέξεις στο Χάρβαρντ. Ερχεται σε επαφή με κορυφαίους διανοητές της πολιτικής.
Καλά κάνει. Η χλεύη που συνοδεύει το εγχείρημά του είναι η άλλη όψη της αδιαφορίας που είχαμε για την εγγραμματοσύνη το 2015, όταν κάναμε πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που πιθανότατα δεν ήξερε πού πέφτει το Χάρβαρντ.
Κατανοούμε ότι αυτή πηγάζει από τα σενάρια και τον φόβο διαφόρων ότι «ξαναγυρίζει ο Τσίπρας».
Πιθανότατα είναι μέρος του «ριμπράντινγκ», όπως λέγεται στο μάρκετινγκ.
Αδιάφορο. Πρέπει να αξιολογήσουμε ως θετικό το γεγονός ότι έστω ένα μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου αποφάσισε να «ξεστραβωθεί» και...
κάτι θα μάθει απ’ όσα γίνονται εκεί έξω.
Μακάρι να παίρνουν τέτοιες «ακαδημαϊκές άδειες» κι άλλοι που σήμερα αγορεύουν στη Βουλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου