Σκίτσο του @CPapanikos για το Ελλάδα 24 (10/4/2025) pic.twitter.com/cU4Y9w2eHX
— ΕΛΛΑΔΑ 24 (@ellada24) April 10, 2025
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ
Τι εισπράττει, καθημερινώς, ο απλός πολίτης;
Θα σας πω εγώ τι λαμβάνει απ όλα αυτά τα ανεκδιήγητα περιστατικά που παρελαύνουν από ολόκληρο το mediaκό σύμπαν Το εγχώριο, το νεοελληνικό. Επιπέδου big havale , μεγάλου, απροσμέτρητου και ακατανίκητου χαβαλέ.
Ουδείς γνωρίζει ποιος είναι και ποιος δεν είναι «πραγματογνώμονας» η «τεχνικός σύμβουλος». Κάπου εκεί, μεταξύ Λακαφώση και άλλων, παρόμοιων, πέφτει το γέλιο της αρκούδας. Η κατάληξη μία: «μωρέ μπας κι εγώ δραπετεύσω από το επάγγελμα του Delivερά και αρχίσω να διαδίδω ότι είμαι του Πολυτεχνείου, με άριστες επιδόσεις στην εξερεύνηση τεχνικών δεδομένων;»
Η συνέχεια ακόμα χειρότερη. Η συνέχεια στα πρωινάδικα των καναλιών. Οπου απρόσωποι εκπρόσωποι πλακώνονται μέχρι τελικής πτώσεως. Μέχρι παρουσιαστής να κλείσει τα μικρόφωνα λόγω διαφημίσεων. Και τη στιγμή της κορύφωσης και της ανταλλαγής επιχειρημάτων, ο θόρυβος είναι τόσο αμείλικτος, ώστε ο θεατής να μην καταλαβαίνει τι λέει ο ένας και τι ο άλλος. Never mind. Ντόρος να γίνεται και η ουσία είναι ψιλά γράμματα
Πάμε τώρα στους θεσμούς. Η καταρράκωση ακολουθεί την κατιούσα με την ταχύτητα της πτώσης των ποσοστών του κόμματος των ταχαριστερών και της προεδράρας του Σωκράτη Φάμελλου. Ο οποίος κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του, είναι σα να έχει αποστηθίσει κάποιο κείμενο που το έγραψαν κάποιοι εκ των στελεχών του. Η επιτομή της λεγόμενης «ξύλινης γλώσσας»
Ο καθημερινός πολίτης έχει συμφιλιωθεί με την καταρράκωση των θεσμών. Όπως της Δικαιοσύνης.
Εχει επίσης συμφιλιωθεί με το αφήγημα της «συγκάλυψης» και του «μπαζώματος». Και έχει επίσης συμφιλιωθεί με την βεβαιότητα ότι και τα τρία «συστημικά» είναι πάνω κάτω το ίδιο πράγμα. Ο, τι αν κυβερνούσαν το ίδιο θα έκαναν. Όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και πως η αγωνία τους για την απόδοση δικαιοσύνης στους υπαίτιους και ενόχους της ανείπωτης τραγωδίας των Τεμπών, είναι υποκριτική, προσχηματική, ψηφοθηρική και επομένως αφερέγγυα
Αν κοντά σε όλα αυτά προσθέσει κανείς την χαμηλή, έως ανύπαρκτη εμπιστοσύνη προς το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, αλλά και τις οικονομικές και άλλες σκοπιμότητες που λειτουργούν και ωθούν τα κανάλια προς τη μια η την άλλη κατεύθυνση, τότε η γενική, η μεγάλη εικόνα είναι τόσο αποκρουστική και τόσο απωθητική που η οσμή της μοιάζει με εκείνη από υπονόμους
Εδώ, αξίζει να επιστρέψω, ως παρηγοριά, και να αντιγράψω τη ρήση του γίγαντα Οσκαρ Ουαίλντ: «όλοι ζούμε στον υπόνομο, αλλά μερικοί από εμάς κοιτάμε τα αστέρια»
Ολο αυτό το σκηνικό όχι μόνο σπρώχνει τους πολίτες στην επιλογή «άλλων», ακραίων λύσεων, αλλά και ταυτόχρονα ενθαρρύνει την Ζωή Κωνσταντοπούλου να ονειρεύεται, τον εαυτό της, ως πρώτη γυναίκα στο πόστο του πρωθυπουργού. Δεν είναι έτοιμη, λέει. Είναι «ετοιμαζόμενη». Κάθε ημέρα συνομιλεί με τον εαυτό της. «Ζωή», λέει κοιτώντας τον καθρέφτη της «τι θα έκανες ως πρωθυπουργός της Ελλάδος;»,
Για την Ζωή είναι όνειρο. Για μένα εφιάλτης!
Και μαζί με Ζωή ο Κυριάκος Βελόπουλος, ο παραλήπτης επιστολών του Ιησού και ο πωλητής αλοιφών καταπολέμησης της φαλάκρας.
Με απλά λόγια αγαπητοί «συνομιλητές» μου, η σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών και το μπάχαλο μαζί με το αλαλούμ των κρατικών μηχανισμών, κατέληξαν...
στην κορύφωση μιας ανείπωτης κρίσης θεσμών, δομών και κομμάτων. Και αποδείχτηκε το μάνα εξ ουρανού για τα ατελείωτα και ασυγκράτητα παραληρήματα της Κωνσταντοπούλου και για τις αλοιφές καταπολέμησης της φαλάκρας του Βελόπουλου
Τι έχω να πω;
Ανάσταση Ιησού θα γίνει. Κάθε χρόνο γίνεται.
Ομως περί Αναστάσεως κοινής λογικής, ορθού λόγου, κανονικής λειτουργίας των θεσμών, η ευχή μία όπως συμβαίνει μετά από κάθε κηδεία: Ζωή σε λόγου μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου