Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
Ένα 24ωρο μετά το αρχικό σοκ (της πλάκας...) της αγωγής Τσίπρα, νιώθω μια ευφορία να με έχει καταλάβει, διότι εξακολουθώ να δέχομαι φιλικές προτάσεις για να μαζευτεί το... εκατομμύριο που απαιτεί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως ικανή αποζημίωση για την τρώση της τιμής και της υπόληψής του αναφορικά με τη βίλα στο Σούνιο. Φίλοι από όλη την Ελλάδα προθυμοποιούνται να μου στείλουν το περίσσευμά τους, ώστε να μπορέσω να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις που προβάλλει το middle age αριστερό (λέμε τώρα) αγόρι.
Αρνούμαι φυσικά ευγενικά, διότι τη λύση τη βρήκε άλλος φίλος, τον οποίο και πολύ ευχαριστώ: θα ξεπληρώσω την όποια υποχρέωση μου επιβληθεί από το δικαστήριο με... IOU, τα περίφημα ανταλλακτικά χρηματοοικονομικά εργαλεία, τα οποία θα αντικαθιστούσαν το ευρώ το 2015, όταν θα μας βούλιαζε ως χώρα, από κοινού με τον Γιάνη με ένα «ν» ουάου Βαρουφάκη, στο πλαίσιο της προσπάθειας για τη μετατροπή της χώρας σε νεοκομμουνιστικό προτεκτοράτο. Βρήκα την ιδέα πραγματικά εξαιρετική. Ως και φαεινή, μπορώ να πω.
Ως εκ τούτου, σκέφτομαι να την υλοποιήσω. Το μόνο που δεν ξέρω, αλλά θα το διευκρινίσω προσεχώς απευθύνοντας σχετικό ερώτημα στον περί ου ο λόγος Βαρουφάκη, είναι αν τα IOU θα τα γράφω μόνος μου ή θα πρέπει να τα προσυπογράφει και να τα σφραγίζει ο ίδιος.
(Ελαβα και πρόταση να ξεπληρώσω το χρέος μου στον αρχηγό με μπολιβάρ, αλλά έκρινα ασύμφορη την πρόταση. Με τόσο που έχει υποτιμηθεί το νόμισμα της Βενεζουέλας του φίλου Νικολάς Μαδούρο, θα χρειαστεί ολόκληρο καμιόνι μπολιβάρ για τα καλύψω το ποσό, και πού να το βρεις στην Ελλάδα...).
Ο «ακατονόμαστος»
Το άλλο ζήτημα που με απασχόλησε χθες, κατά τη διάρκεια της ημέρας, ήταν πώς θα αποκαλώ τον πρόεδρο Αλέξη από τούδε και στο εξής. Διότι όπως αναφέρει στην αγωγή του, έπειτα από μια ευφυή όπως θα τη χαρακτήριζα έμπνευση που μυρίζει από μακριά ότι την έχει κάνει ο φίλος φίδι στον κόρφο μου, Μαντζουράνης, του λοιπού για κάθε αναφορά δική μου στο όνομά του (του Τσίπρα, όχι του Μαντζουράνη) που εκείνος θα κρίνει ότι είναι δυσφημιστική ή συκοφαντική και δεν ξέρω τι άλλο, θα πρέπει λέει να του καταβάλλω 10.000 ευρώ!!!
Επειδή όμως έχω μερικές δεκάδες λόγους να ξοδεύω τα λεφτά μου αλλού, από το να τα δίνω του κυρίου για να ξεπληρώνει με τη σειρά του τα ούτως ή άλλως γλίσχρα ενοίκια της βίλας στο Σούνιο, αποφάσισα από σήμερα και μέχρι νεωτέρας να καταργήσω το όνομα και το επώνυμό του από τη στήλη. Αντ' αυτού, θα οργανώσω έναν μικρό διαγωνισμό για το πώς θα ευαρεστούσε τους αναγνώστες μου να τον αποκαλώ. Εως τότε, και για λόγους που έχουν να κάνουν με τη λειτουργικότητα του «Στίγματος», από σήμερα και τούδε, ο Τσίπρας δεν θα είναι ο Τσίπρας, αλλά ο «ακατονόμαστος» ηγέτης της Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ, της αντιπολίτευσης - κάτι θα βρω, κάπου θα κάτσει το όλο θέμα...
Βοηθήστε κι εσείς...
Παρέμβαση...
Προσπαθεί να πάρει πάνω του ο «ακατονόμαστος» αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, με την κοντή σκέψη και τις πολλές απαιτήσεις (3 εκατομμύρια είναι αυτά) μετά τις αγωγές και αποφάσισε...
να βγει μπροστά, με άρθρο του, σε ένα φιλικό του site, το 24/7 news.
Το άρθρο αφορά τα εθνικά θέματα, αυτός που το έγραψε (γιατί αποκλείεται να είναι δικό του το γράψιμο αυτό) εντόπισε και διαμάχη στη ΝουΔου μεταξύ Μητσοτάκη - Σαμαρά, και όλα καλά και όλα ωραία, δυνατός ο αρχηγός.
Εστειλε δε και τρία μηνύματα, ο «ακατονόμαστος» - τα περιγράφει στον σχετικό πρόλογό του, συνάδελφος που ανέλαβε και εκλαϊκεύσει το θέμα για λογαριασμό της ιστοσελίδας. Είναι τα ακόλουθα:
- Αποτελεσματικότητα αλλά και «κόκκινες γραμμές» στον ελληνοτουρκικό διάλογο,
- εθνική στρατηγική στην εξωτερική πολιτική,
- κυβέρνηση που θα λειτουργεί με γνώμονα μόνον το συμφέρον της χώρας.
Ελάτε να τα πιάσουμε ένα ένα αυτά τα τρία, όλο νόημα και... σπάνιες ιδέες, μηνύματα:
Υπάρχει περίπτωση ελληνική κυβέρνηση να πάει στον ελληνοτουρκικό διάλογο χωρίς κόκκινες γραμμές; Σε διάλογο πάει, όχι σε παζάρι «τρελάθηκε τ' αφεντικό και τα 'βαλε όλα τζάμπα». Εγώ λέω όχι, λοιπόν. Ακόμη και η δική του κυβέρνηση, όλο και κάποιες κόκκινες γραμμές τις είχε.
Νούμερο δύο: εθνική στρατηγική στην εξωτερική πολιτική είχε μήπως η δική του κυβέρνηση, ώστε να εγκαλεί τους επόμενους; Το «βλέποντας και κάνοντας» δεν είναι στρατηγική, αυτό πρέπει κάποιος να του το ξεκαθαρίσει - έστω και εκ των υστέρων.
Και νούμερο τρία, και εξοντωτικό: υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που δεν λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον της χώρας, αλλά με γνώμονα το συμφέρον μιας άλλης χώρας; Γειτονικής ενδεχομένως; Της Βουλγαρίας ή της Αλβανίας ας πούμε; Της Τουρκίας;
Τι ανοησίες είναι αυτές που αραδιάζει, με τέτοια ευκολία. Καθόλου δεν σκέφτεται πια; Εκτός πια κι αν κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια, το οποίο εγώ δεν το δέχομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου