"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ: 1943-49, 2010-20: Τίποτα Δεν Ήταν Τυχαίο


Ένα σχόλιο του Κορνήλιου Καστοριάδη για τα Δεκεμβριανά του 1944

 
«…Να βλέπεις τον κοσμάκη να κατεβαίνει από την Καισαριανή, από το Παγκράτι, να ανεβαίνει από το Περιστέρι και να είναι έτοιμος να σκοτωθεί και εσύ να ξέρεις ότι αυτό για το οποίο σκοτώνεται είναι για να εγκαταστήσει εδώ στρατόπεδα συγκεντρώσεως και σταλινική δικτατορία. Γιά μένα…, όπως άλλωστε έχω γράψει, τα Δεκεμβρινά ήταν, κατά κάποιο τρόπο, η Αποκάλυψη, όχι του Ιωάννου αλλά του… Ιωσήφ και του… Νικολάου.

…ήταν φως φανάρι ότι αν οι σταλινικοί είχαν πάρει της εξουσία στην Ελλάδα θα είχαν εγκαταστήσει ένα καθαρά σταλινικό καθεστώς σαν και αυτό που υπήρχε στη Ρωσία κι αργά ή γρήγορα θα ξεκαθάριζαν και τους αστούς και τους μεσαίους αστούς και τους αριστερούς διαφωνούντες κι οποιονδήποτε δεν συμφωνούσε μαζί τους και δεν γινόταν πειθήνιο όργανό τους.

Αυτό φυσικά το λέω χωρίς καμιά έπαρση, επαληθεύθηκε μαζικά απ´ότι συνέβη μετά (δεν το ξέραμε τότε) και στην Γιουγκοσλαβία και στις άλλες χώρες, είτε υπήρχε ρωσικός στρατός είτε δεν υπήρχε…και αργότερα σε άλλες χώρες (Βιετνάμ και αλλού) σε συνθήκες εθνικοαπελευθερωτικής πάλης, ανέπτυσσαν ένα τεράστιο στρατιωτικό μηχανισμό, επάνω στον οποίο στηριζόντουσαν για να καταλάβουν την εξουσία…»


Κορνήλιος Καστοριάδης – «Ο Θρυμματισμένος Κόσμος» σελ. 146-147

______________________

Όπως έχουμε ανέκαθεν τονίσει, η Ελλάδα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν «πολέμησε εναντίον δυο αυτοκρατοριών» όπως μαθαίναμε στο σχολείο, αλλά εναντίον ΤΡΙΩΝ.  
 
Και είναι ανησυχητική αυτή η παράταση που είδαμε και στην περίπτωση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όπου η αιματοχυσία παρατάθηκε κατά πέντε ολόκληρα χρόνια χωρίς λόγο διότι οι ¨Ελληνες Κομμουνιστές ήθελαν «Ντε και καλά» να βγάλουν τα αιμοβόρα ένστικτα τους κατά της χώρας τους.

Πράγμα που είδαμε να ξαναγίνεται από μια σκωληκοειδή απόφυση πρώην Κομμουνιστών του ΚΚΕ εβδομήντα χρόνια αργότερα οι οποίοι και αυτοί βρήκαν την ευκαιρία μεσούσης μιας οικονομικής κρίσης (μιας αναίμακτης μεν, πλην όπως ήπιας εμπόλεμης κατάστασης δηλαδή) και ανατρέχοντας στα manuals και τα προπατορικά κιτάπια της καταστροφικής ιδεολογίας τους δεν δίστασαν να κάνουν ότι και οι προμέντορες τους.

Να προσπαθήσουν μέσα από τις χαραμάδες ενός -το λέμε καθαρά- παράλυτου για τα σημερινά δεδομένα Συντάγματος που για άλλες κοινωνίες ήταν φτιαγμένο- να κάνουν «γιούργια στον τορβά με τα κουλούρια», και όντας καθ’ ομολογία τους ανίκανοι και με «αυταπάτες», να προβούν σε βίαιη κατάληψη της εξουσίας δια νομιμοφανών μεθόδων και να βάλουν τη χώρα σε μια ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ περιπέτεια.

Όπου με σοβαρές υπόνοιες εμπλοκής φράξιας του «Διεθνούς Παράγοντα» (…αυτοί οι ευφημισμοί…) και συγκεκριμένων διεθνών και εγχώριων καταπιστευμάτων (funds, στην νεοελληνική), νάσου και οι επισκέψεις στη Ρωσία και την Κίνα, νάσου και οι κινήσεις εκτός του Ευρωπαϊκού πλαισίου και κατά του Ευρωνομίσματος, νάσου και οι σχεδιασμένες μπούκες στο νομισματοκοπείο, νασου και η διασφάλιση της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας από το στρατό, νάσου και τα bitcoins και οι υποσχετικές IOUs. Α ναι και με όλα τα υπόλοιπα που ακολούθησαν.

Textbook case ήτανε «οι μπαγάσηδες» που είπε και το τσουτσεκοειδές θρασίμι που παρίστανε -ελέω χαρακτηριολογικών ελλειμμάτων του εκλογικού σώματος και αστοχιών του Συντάγματος- τον πρωθυπουργό επί 4 1/2 χρόνια.

Δικαιώνοντας έτσι εκ των υστέρων όσους θεωρούν ότι δεν έπρεπε να υπάρξει έλεος το 1949, ούτε συμφιλίωση το 1975, ούτε νομιμοποίηση του ΚΚΕ για ένα κόμμα που στο καταστατικό του γράφεται ρητά ότι περιμένει υπνόττον την ημέρα και την ευκαιρία που θα ξαναμαχαιρώσει πισώπλατα την πατρίδα του για να πάρει την εξουσία δια των όπλων ή με μη συμβατά του Ευρωπαϊκού πλαισίου μέσα.

Και συμπληρώνω: 
 
Να βλέπεις τα κοριτσόπουλα να χορεύουν Ικαριώτικα στο Σύνταγμα (κάτι έχουν με αυτό το νησί οι Κομμουνιστές, το αγαπάνε αν και είναι ωραίο από ότι μου έχουν πει) και να σκιαγραφείς το τι πάει να γίνει, εκέινο το καλοκαίρι του 2015 μια τραγικότητα την έχει. Καθόσον μια γνώση Πολιτικής Ιστορίας την έχεις, και βρίσκεσαι εκεί, στη μέση της Πλατείας, όμηρος των ορχούμενων ανεγκεφάλων το μέλλον σου, το σπίτι σου, η μοίρα και η ζωή σου, να θες να ουρλιάξεις ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ, ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΠΑΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ! και να σκέπτεσαι τυραννικά ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται τελικά, όσο και εάν η κάθε επανάληψη είναι όλο και περισσότερο καρικατούρα, τραγική καρι-κατούρα σε σχέση με την προηγούμενη,

Είτε κατεβαίνουν οι ΕΛΑΣίτες να σφαγιαστούν το 1944, άλλοι πλανεμένοι, άλλοι ξέροντας και προσβλέποντας σε επινίκιους παραδείσους, και άλλοι σε πλήρη βλακώδη χαύνωση και άγνοια του τι ποιοι τους στρατεύουν, είτε επτά δεκαετίες αργότερα να κατεβαίνουν τα βλαμμένα του Συντάγματος σπρωγμένα από το βλακώδες θυμικό τους και την άγνοιά τους για να πανηγυρίσουν για το ότι βάδιζαν σαν τα λέμινγκς προς ένα Γκρεμό της Ιστορίας που ερχόταν ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ από ένα παρελθόν 70 ετών και ΠΑΝΤΕΛΩΣ αχρείαστος ήταν.

Εξάλλου δεν είναι τυχαίο το ότι...
 
 
 οι άλλοι «λαοί» (κοινωνίες δηλαδή) «ξέμπλεξαν» και με το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και με την «Κρίση» του 2008-2010 μέσα σε ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ και μπήκαν-βγήκαν από τα μνημόνια χωρίς εποπτείες και αστερίσκους ενώ εμείς βολοδέρναμε ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ και ακόμα και τώρα τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.

Τραγική διαπίστωση, ΤΙΠΟΤΑ δεν ήταν τυχαίο. Ούτε και τότε, και κυρίως, ΟΥΤΕ ΤΩΡΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: