"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Πόση Αριστερά θέλουμε;

Του ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΛΙΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ομότιμου καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών

Αν, τελικά, διασωθεί η Ελλάδα, πρέπει το συντετριμμένο πολιτικό μας σκηνικό να ανασυνταχθεί. Τα κόμματα να αναπροσδιορίσουν την ταυτότητά τους και ο λαός να αποφασίσει τι θέλει. Το ερώτημα που νομίζαμε ότι απαντήθηκε καθοριστικά πριν από 60 χρόνια, είναι «πόση και ποια Αριστερά θέλουμε». 

Μετά από 50 χρόνια διαγκωνισμού των κομμάτων για το σωστό μείγμα αριστεροσύνης και λίγες ψήφους από το να γίνουμε η Κούβα της Ευρώπης, είναι καιρός να απαντήσουμε.

Στις εκλογές διαπιστώθηκε ανισορροπία μεταξύ του αυτοπροσδιορισμού των κομμάτων στην Ελλάδα και του ευρωπαϊκού πολιτικού φάσματος. Στη Δεξιά τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα. Ενα μεγάλο συντηρητικό κεντροδεξιό αστικό κόμμα, με μία φιλελεύθερη φλέβα, αλλά γαλάζιο αντίγραφο του ΠΑΣΟΚ, όπου ο κρατισμός επικράτησε κατά κράτος του φιλελευθερισμού.

Πρόσφατα δημιουργήθηκε και μία ιδιότυπη λαϊκή Δεξιά, με ρίζες στην πολιτική μας ιστορία, που μοιράζεται σε τρία κομμάτια, το ένα μέσα στη ΝΔ και οι ΑΝΕΛ και ΛΑΟΣ, με ημερομηνία λήξης, αφού, αργά ή γρήγορα, θα επιστρέψουν στην κοίτη τους. Θα μείνει, συνεπώς, η κεντροδεξιά και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, δημιούργημα της παγκοσμιοποίησης, της ανικανότητας των αστικών κυβερνήσεων και της Αριστεράς. Υπάρχει, συνεπώς, μία σχετικά «κανονική Ευρωπαϊκή» Δεξιά, αλλά και «ανώμαλη» εκπροσώπηση στην Αριστερά. Εχουμε δύο κομμουνιστογενή κόμματα και ένα παλαιοκομμουνιστικό, αλλά δεν έχουμε Κεντροαριστερά.


Το ΠΑΣΟΚ, καταχρηστικά εκπρόσωπος της Κεντροαριστεράς, δεν μπορεί να συνεχίσει με τη σημερινή του μορφή, ίσως και καθόλου.

Η ΔΗΜΑΡ ίσως ενίσταται στον προσδιορισμό της ως κομμουνιστογενούς, αλλά η «φοβία» με την οποία αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να κατηγορηθεί ως «λιγότερο αριστερή» από τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλα μαρτυράει. Αν θέλει να διαφοροποιηθεί, ας γίνει πιο τολμηρή. 

Αυτό που λείπει σήμερα, πάντως, είναι η σύγχρονη κυβερνώσα κεντροαριστερά, όπως αυτή διαμορφώνεται στα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα της Ευρώπης. Την «αριστερά» του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως πρότερου ΠΑΣΟΚ, τις απορρίψαμε, γιατί δεν τις... αντέχουμε.  

Καιρός για την Αριστερά να λανσάρει το νέο της... μοντέλο. Η... αγορά περιμένει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: